Het Onze Vader

St.Augustinus geeft de volgende analyse van het onze Vadergebed, dat de woorden van Jezus kort daarvoor in het evangelie van Matteüs beschrijft: “je vader weet wat je nodig hebt voordat je het hem vraagt. Bid dan op deze manier” (Mt. 6: 8-9):

We moeten woorden gebruiken (wanneer we bidden) zodat we onszelf eraan kunnen herinneren om zorgvuldig te overwegen wat we vragen, niet zodat we kunnen denken dat we de Heer kunnen instrueren of hem kunnen overwinnen.,Wanneer wij zeggen: “Uw Naam worde geheiligd,” herinneren wij onszelf eraan dat wij verlangen dat zijn naam, die in feite altijd heilig is, ook onder de mensen als heilig wordt beschouwd. …Maar dit is een hulp voor mensen, niet voor God. …En wat ons zeggen betreft: uw koninkrijk kome, het zal zekerlijk komen, of wij het willen of niet. Maar we wekken onze verlangens op voor het Koninkrijk zodat het naar ons toe kan komen en we het verdienen om daar te regeren. …Wanneer we zeggen: “verlos ons van het kwaad”, herinneren we onszelf eraan om na te denken over het feit dat we nog niet genieten van de staat van gelukzaligheid waarin we geen kwaad zullen lijden. …,Het was zeer gepast dat al deze waarheden aan ons werden toevertrouwd om ons in deze woorden te herinneren. Wat ook de andere woorden mogen zijn die we liever zeggen (woorden die degene die bidt kiest om zijn geaardheid duidelijker te maken voor zichzelf of die hij gewoon aanneemt om zijn geaardheid te versterken), we zeggen niets dat niet is opgenomen in het Onze Vader, op voorwaarde natuurlijk dat we bidden op een juiste en juiste manier.

Dit uittreksel uit Augustinus is opgenomen in het kantoor van lezingen in de katholieke liturgie van de uren.,

velen hebben Bijbelse Commentaren geschreven over het Onze Vader. Hieronder vindt u een verscheidenheid aan selecties uit een aantal van die commentaren.

Introductiededit

deze onderverdeling en de volgende posten gebruiken 1662 Bcp (zie boven)

Onze Vader, die in de hemel zijt

“onze” geeft aan dat het gebed is dat van een groep mensen die zichzelf als kinderen van God beschouwen en die roepen God hun “vader”. “In de hemel” geeft aan dat de vader die wordt aangesproken, verschilt van de menselijke vaders op aarde.,

Eerste PetitionEdit

uw Naam worde Geheiligd;

Voormalig aartsbisschop van Canterbury, Rowan Williams legt uit deze zin als een verzoekschrift, dat mensen kunnen zoeken op de naam van God als heilig, als iets dat inspireert ontzag en eerbied, en dat ze niet mogen bagatelliseren door God voor hun doeleinden, om “andere mensen omlaag, of als een soort van magie om zichzelf veilig te voelen”., Hij vat de Betekenis van de zin samen door te zeggen: “begrijp waar je het over hebt als je het over God hebt, dit is ernstig, dit is de meest wonderbaarlijke en beangstigende realiteit die we ons kunnen voorstellen, wonderbaarlijker en beangstigender dan we ons kunnen voorstellen.”

Second petition Edit

Thy kingdom come;

” deze petitie heeft zijn parallel in het Joodse gebed, ‘mag hij zijn Koninkrijk vestigen tijdens je leven en tijdens je dagen.,”In de evangeliën spreekt Jezus vaak over Gods koninkrijk, maar definieert het begrip nooit:” hij nam aan dat dit een begrip was dat zo vertrouwd was dat het geen definitie nodig had.”Over hoe Jezus’ gehoor in de evangeliën hem zou hebben begrepen, wendt G. E. Ladd zich tot de Hebreeuwse Bijbelse achtergrond van het begrip: “het Hebreeuwse woord malkuth verwijst eerst naar een Heerschappij, Heerschappij of Heerschappij en slechts in de tweede plaats naar het rijk waarover een Heerschappij wordt uitgeoefend. Wanneer malkuth van God wordt gebruikt, verwijst het bijna altijd naar zijn gezag of naar zijn heerschappij als de hemelse Koning.,”Deze petitie kijkt naar de volmaakte vestiging van Gods heerschappij in de wereld in de toekomst, een daad van God resulterend in de eschatologische orde van het nieuwe tijdperk.sommigen zien de komst van Gods Koninkrijk als een goddelijke gave om voor te bidden, niet als een menselijke prestatie. Anderen geloven dat het koninkrijk zal worden gevoed door de handen van de gelovigen die werken voor een betere wereld. Zij geloven dat de geboden van Jezus om de hongerigen te voeden en de behoeftigen te kleden de zaden van het koninkrijk maken die reeds op aarde aanwezig zijn (LC 8, 5-15; Mt 25, 31-40).

Hilda C., Graef merkt op dat het operationele Griekse woord, basileia, zowel Koninkrijk als koningschap betekent (dat wil zeggen, Heerschappij, Heerschappij, regeren, enz.), maar dat het Engelse woord Koninkrijk Deze dubbele betekenis verliest. Koningschap voegt een psychologische betekenis toe aan de petitie: men bidt ook voor de toestand van de ziel waar men Gods wil volgt.

derde Petitiedit

Thy will be done in earth, as it is in heaven:

volgens William Barclay is deze zin een couplet met dezelfde betekenis als ” Thy kingdom come.,”Barclay betoogt:” het Koninkrijk is een toestand van dingen op aarde waarin Gods wil net zo perfect gedaan is als in de hemel. … De wil van God te doen en in het Koninkrijk van God te zijn is één en hetzelfde.John Ortberg interpreteert deze zin als volgt: “veel mensen denken dat het onze taak is om mijn bestemming na het leven te regelen, dan water te trappen totdat we allemaal worden uitgeworpen en God terugkomt en deze plek in de fik steekt. Maar Jezus zei nooit tegen iemand – noch zijn discipelen, noch ons-om te bidden, ‘Haal me hier weg, zodat ik daar naar boven kan gaan.’Zijn gebed was,’ Make up there come down here.,’Laat de dingen hier lopen zoals ze daar doen.”Het verzoek dat” uw wil geschiede “is Gods uitnodiging om” samen met hem de dingen hier beneden te maken zoals ze daar zijn.”

Vierde PetitionEdit

Geef ons heden ons dagelijks (epiousios) brood;

Via de taalkundige ontleding, Hiëronymus ‘ vertaling van “ἐπιούσιον” (epiousios) als “supersubstantialem” in het Evangelie van Mattheüs, maar koos “cotidianum” (“dagelijkse”) in het Evangelie van Lucas., Dit brede verschil met betrekking tot de Betekenis van epiousios wordt in de huidige Catechismus van de Katholieke Kerk in detail besproken door zowel een inclusieve benadering van de traditie als een letterlijke benadering van de betekenis: “in tijdelijke zin is dit woord een pedagogische herhaling van ‘deze dag’, om ons in vertrouwen ‘zonder voorbehoud’te bevestigen. In kwalitatieve zin betekent het wat nodig is voor het leven, en meer in het algemeen al het goede dat voldoende is voor het levensonderhoud., Letterlijk genomen (epi-ousios: “super-essentieel”), verwijst het rechtstreeks naar het brood van het leven, het lichaam van Christus, het ‘medicijn van onsterfelijkheid’, zonder welke we geen leven in ons hebben.”

Epiousios wordt vertaald als supersubstantialem in de Vulgaat (Matteüs 6: 11) en dienovereenkomstig als supersubstantiel in de Douay-Reims Bijbel (Matteüs 6:11).

Barclay M., Newman ‘ s a Concise Greek-English Dictionary of The New Testament, gepubliceerd in een herziene editie in 2010 door de United Bible Societies, heeft de volgende vermelding:

επι|ούσιος, ον (εفμί) van twijfelachtige betekenis, voor vandaag; voor de komende dag; noodzakelijk voor het bestaan.

het ontleent het woord dus aan het voorzetsel επί (epi) en het werkwoord εفμί (eimi), waarvan de laatste afgeleide woorden zijn zoals οσσία (ousia), waarvan de reikwijdte wordt aangegeven in een Grieks–Engels Lexicon.,

vijfde Petitiedit

en vergeef ons onze schulden, zoals we vergeven hen die schuld jegens ons;

de presbyteriaanse en andere gereformeerde kerken hebben de neiging om de weergave “vergeef ons onze schulden, zoals we vergeven onze debiteuren”. Rooms-katholieken, Lutheranen, Anglicanen en methodisten hebben meer kans om te zeggen “overtredingen… degenen die overtreding tegen ons”. De “schulden” vorm verschijnt in de eerste Engelse vertaling van de Bijbel, door John Wycliffe in 1395 (Wycliffe spelling “dettis”)., De “trespasses” versie verschijnt in de 1526 vertaling door William Tyndale (Tyndale spelling “treaspases”). In 1549 gebruikte het eerste boek van gemeenschappelijk gebed in het Engels een versie van het gebed met “overtredingen”. Dit werd de “officiële” versie gebruikt in Anglicaanse gemeenten. Aan de andere kant, de 1611 King James versie, de versie die specifiek is geautoriseerd voor de Kerk van Engeland, heeft “vergeef ons onze schulden, zoals we onze schuldenaren vergeven”.

na het verzoek om brood verschillen Matteüs en Lucas enigszins., Matthew gaat verder met een verzoek om schulden te vergeven op dezelfde manier als mensen degenen die schulden tegen hen hebben vergeven. Lucas, aan de andere kant, doet een soortgelijk verzoek over zonden vergeven worden in de manier van schulden vergeven tussen mensen. Het woord “schulden” (φφειλήματα) betekent niet noodzakelijkerwijs financiële verplichtingen, zoals blijkt uit het gebruik van de verbale vorm van hetzelfde woord (ὀφείλετε) In passages zoals romeinen 13:8. Het Aramese woord hôbâ kan “schuld” of “zonde” betekenen., Dit verschil tussen de woorden van Lucas en Matteüs kan worden verklaard door de oorspronkelijke vorm van het gebed dat in het Aramees is geweest. De algemeen aanvaarde interpretatie is dus dat het verzoek om vergeving van zonde is, niet van veronderstelde leningen die door God zijn verstrekt. Het vragen om vergeving van God was een hoofdbestanddeel van Joodse gebeden (bijv. Psalm 51). Het werd ook als gepast beschouwd voor individuen om te vergeven van anderen, dus het gevoel uitgedrukt in het gebed zou een gemeenschappelijk van de tijd zijn geweest.

Anthony C., Deane, kanunnik van de Kathedraal van Worcester, suggereerde dat de keuze van het woord “φφειλήματα “(schulden), in plaats van” ἁμαρτίας “(zonden), duidt op een verwijzing naar het falen om kansen te benutten om goed te doen. Hij verbond dit met de gelijkenis van de schapen en de geiten (ook in het Evangelie van Matteüs), waarin de gronden voor veroordeling niet onrecht in de gewone zin zijn, maar falen om goed te doen, het missen van mogelijkheden om liefde te tonen aan anderen.

“zoals we vergeven …”., Divergentie tussen Matteüs ‘schulden’ en Lucas ‘ zonden is relatief triviaal vergeleken met de impact van de tweede helft van deze verklaring. De verzen onmiddellijk na het Onze Vader, laten Jezus leren dat de vergeving van onze zonde/schuld (door God) is verbonden met hoe we anderen vergeven, zoals in de gelijkenis van de meedogenloze dienaar , die Matteüs later geeft. R. T. France comments:

het punt is niet zozeer dat vergeven een voorafgaande voorwaarde is om vergeven te worden, maar dat vergeven geen eenrichtingsproces kan zijn., Zoals alle gaven van God brengt het verantwoordelijkheid met zich mee; het moet worden doorgegeven. Om vergeving vragen op een andere basis is hypocrisie. Er kan natuurlijk geen sprake zijn van ons vergevingsgezinde zijn in verhouding tot wat we vergeven zijn, zoals 18:23-35 duidelijk maakt.

zesde Petitiedit

en leid ons niet in verleiding,

Interpretations of the voorlaatste petitie of the prayer – not to worden geleid door God in peirasmos – variëren aanzienlijk., De verschillende betekenissen van het Griekse woord “πειρασμός” (peirasmos) worden geïllustreerd in de Griekse lexicons van het Nieuwe Testament. In verschillende contexten kan het verleiding, testen, testen, experimenteren betekenen. Hoewel de traditionele Engelse Vertaling het woord “verzoeking” gebruikt en Carl Jung God zag als iemand die mensen op een dwaalspoor bracht, interpreteren christenen de smeekbede over het algemeen als niet in tegenspraak met Jakobus 1:13-14: “laat niemand zeggen wanneer hij verzocht wordt: “ik word verzocht door God”, want God kan niet verzocht worden door het kwaad, en hij zelf verleidt niemand., Maar elke persoon wordt verleid wanneer hij wordt gelokt en verleid door zijn eigen verlangen.”Sommigen zien de petitie als een eschatologische oproep tegen ongunstige Laatste Oordeel, een theorie ondersteund door het gebruik van het woord “peirasmos” in deze zin in Openbaring 3:10. Anderen zien het als een pleidooi tegen harde testen die elders in de schrift worden beschreven, zoals die van Job. Het wordt ook gelezen als:”laat ons niet geleid worden (door onszelf, door anderen, door Satan) in verleidingen”. Omdat het volgt kort na een pleidooi voor dagelijks brood (d.w.z.,, materiële voeding), wordt het ook gezien als een verwijzing naar het niet verstrikt zijn in de materiële genoegens gegeven. Een soortgelijke zin komt voor in Matteüs 26:41 en Lucas 22: 40 in verband met het gebed van Jezus in Getsemane.Joseph Smith, de stichter van de Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen, gebruikte in een vertaling van de Heilige Bijbel, die niet voltooid was voor zijn dood: “en laat ons niet in verleiding worden gebracht”.,in een gesprek op de Italiaanse tv-zender TV2000 op 6 December 2017 merkte Paus Franciscus op dat de toenmalige Italiaanse formulering van deze petitie (vergelijkbaar met het traditionele engels) een slechte vertaling was. Hij zei dat ” de Fransen “(d.w.z. de bisschoppenconferentie van Frankrijk) de petitie hadden veranderd in”laat ons niet in verleiding komen”., Hij verwees naar de wijziging in 2017 in een nieuwe Franse versie, Et ne nous laisse pas entrer en tentation (“laat ons niet in verleiding komen”), maar sprak erover in termen van de Spaanse vertaling, no nos dejes caer en la tentación (“laat ons niet in verleiding komen”), die hij gewend was om te reciteren in Argentinië voor zijn verkiezing tot paus. Hij legde uit:”Ik ben degene die valt; het is niet hij die mij in verleiding brengt om dan te zien hoe ik gevallen ben”. De Anglicaanse theoloog Ian Paul zei dat een dergelijk voorstel”een theologisch debat over de aard van het kwaad” was.,in januari 2018 verwierp de Duitse bisschoppenconferentie elke herformulering van hun vertaling van het Onze Vader.in November 2018 nam de bisschoppelijke Conferentie van Italië een nieuwe editie van de Messale Romano aan, de Italiaanse vertaling van het Romeinse Missaal. Een van de wijzigingen ten opzichte van de oudere (1983) editie was om deze petitie als non abbandonarci alla tentazione (“laat ons niet in verleiding”). De Italiaans sprekende Waldenzische Evangelische Kerk handhaaft haar vertaling van de petitie: non esporci alla tentazione (“stel ons niet bloot aan verleiding”).,

zevende Petitiedit

maar verlos ons van het kwaad:

vertalingen en geleerden zijn verdeeld over de vraag of het laatste woord hier verwijst naar “kwaad” in het algemeen of “de boze” (de duivel) in het bijzonder. In de oorspronkelijke Griekse, evenals in de Latijnse vertaling, kan het woord ofwel van onzijdig (kwaad in het algemeen) of Mannelijk (het kwade) geslacht zijn. Matteüs versie van het gebed verschijnt in de Bergrede, in eerdere delen waarvan de term wordt gebruikt om te verwijzen naar Algemeen kwaad., Latere delen van Matteüs verwijzen naar de duivel bij het bespreken van soortgelijke kwesties. Echter, de duivel wordt nooit aangeduid als de kwade in enige bekende Aramese bronnen. Hoewel Johannes Calvijn de vaagheid van de Betekenis van de term accepteerde, was hij van mening dat er weinig echt verschil is tussen de twee interpretaties, en dat de vraag daarom niet echt van belang is. Soortgelijke zinnen zijn te vinden in Johannes 17: 15 en 2 Tessalonicenzen 3:3.

DoxologyEdit

For thine is the kingdom, the power, and the glory,
For ever and ever. Amen.,

ContentEdit

de doxologie die soms aan het gebed wordt gehecht in het Engels is vergelijkbaar met een passage in 1 Kronieken – “Yours, O LORD, is the greatness and the power and the glory and the victory and the majesty, for all that is in the heavens and in the earth is yours. Van u is het Koninkrijk, O Heer, en u bent verheven als hoofd boven alles.,”Het is ook vergelijkbaar met de lofzang op koning Nebukadnezar van Babylon in Daniël –” u, o koning, de koning der koningen, aan wie de God van de hemel het Koninkrijk, de kracht, en de macht, en de heerlijkheid heeft gegeven, ”

de doxologie is geïnterpreteerd als verbonden met de laatste petitie: “verlos ons van het kwaad”. Het Koninkrijk, de kracht en de heerlijkheid zijn van de Vader, niet van onze antagonist, die onderworpen is aan hem aan wie Christus het koninkrijk zal overhandigen nadat hij alle Heerschappij, gezag en macht heeft vernietigd (1 Korintiërs 15:24)., Het laat het gebed eindigen en beginnen met het visioen van God in de hemel, in de Majesteit van zijn naam en Koninkrijk en de volmaaktheid van zijn wil en doel.

OriginEdit

de doxologie is niet opgenomen in Lucas ‘ versie van het Onze Vader, noch is het aanwezig in de vroegste manuscripten (papyrus of perkament) van Matteüs, vertegenwoordiger van de Alexandrijnse tekst, hoewel het aanwezig is in de manuscripten die representatief zijn voor de latere Byzantijnse tekst. De meeste geleerden beschouwen het niet als onderdeel van de oorspronkelijke tekst van Matteüs., De Codex Washingtonensis, die een doxologie (in de bekende tekst) toevoegt, is van het begin van de vijfde of eind vierde eeuw. Nieuwe vertalingen laten het over het algemeen weg, behalve als voetnoot.

De Didache, algemeen beschouwd als een eerste-eeuwse tekst, heeft een doxologie, “for yours is the power and the glory forever”, als een conclusie voor het Onze Vader (Didache, 8:2). C. Clifton Black beschouwt de Didache als een “vroege tweede-eeuwse” tekst, maar beschouwt de doxologie die het bevat als het “vroegste aanvullende einde dat we kunnen traceren”., Van een langere versie merkt Zwart op:”zijn vroegste verschijning kan zijn geweest in Tatian’ s Diatessaron, een tweede-eeuwse harmonie van de vier evangeliën”. De eerste drie edities van de UBS-tekst citeerden de Diatessaron voor het opnemen van de bekende doxologie in Matteüs 6:13, maar in de latere edities citeert de Diatessaron voor het uitsluiten ervan. De Apostolische Constituties voegden “het Koninkrijk” toe aan het begin van de formule in de Didache, waardoor de nu bekende doxologie werd vastgesteld.,in de Goddelijke Liturgie van de Byzantijnse ritus zingt de priester, na de laatste regel van het gebed, de doxologie: “want van u is het Koninkrijk en de kracht en de heerlijkheid, van de Vader, en van de Zoon, en van de Heilige Geest, nu en altijd en tot eeuwen der eeuwen.”

het toevoegen van een doxologie aan de Onze Vader maakt geen deel uit van de liturgische traditie van de Romeinse ritus noch bevat de Latijnse Vulgaat van St.Hiëronymus de doxologie die voorkomt in laat-Griekse manuscripten., Echter, het wordt sinds 1970 gereciteerd in de Romeinse Rite Orde van de Mis, niet als onderdeel van het Onze Vader, maar afzonderlijk als antwoord acclamatie na de embolie ontwikkelen van de zevende petitie in het perspectief van de uiteindelijke komst van Christus.in de meeste Anglicaanse edities van het Book of Common Prayer eindigt het Onze Vader met de doxologie, tenzij het wordt voorafgegaan door het Kyrie eleison. Dit gebeurt in de dagelijkse kantoren van het ochtendgebed (Mattins) en het avondgebed (Evensong) en in een paar andere kantoren., de overgrote meerderheid van de Protestantse kerken sluit het Onze Vader af met de doxologie.