poszedłem do Yellowstone po raz pierwszy zeszłego lata, a przewodniki i tablice tam zrobić wiele z samej wielkości rezerwatu: 3,472 kwadratowych miles, większy niż Rhode Island i Delaware razem wzięte. Przejazd przez park zajmuje godziny—można spędzić tam tygodnie i nie zbliżyć się do zobaczenia pełnej różnorodności krajobrazu., Ale Yellowstone nie jest największym parkiem na świecie. Park Narodowy Wrangell-St. Elias, na Alasce, jest znacznie większy niż Yellowstone, ale oba są małe w porównaniu do mistrza świata. Jeśli chcesz zobaczyć park narodowy, w którym wygodnie zmieści się 100 żółtych kamieni, udaj się na północ do Grenlandii.,
Zobacz więcej
Zobacz Park Narodowy północno—wschodniej Grenlandii na większej mapie
- w w 1974 roku Rada Grenlandii i duńskie Ministerstwo Środowiska postanowiły zarządzać niezamieszkaną częścią Północnej Grenlandii jako Parkiem Narodowym-najbardziej wysuniętym na północ na świecie. Obecnie park zajmuje powierzchnię 375 000 km2. To jest większe niż Pakistan, większe niż Wenezuela, większe niż Francja. W rzeczywistości jest tylko 30 narodów na Ziemi większych niż ten pojedynczy park.,
- stała populacja tego rozległego obszaru? Dokładnie zero. W połowie lat osiemdziesiątych XX wieku w parku mieszkało 40 osób, wszyscy mieszkali w nadmorskiej placówce wojskowej Mestersvig. Jednak po uporządkowaniu działalności wydobywczej w tym rejonie załoga wycofała się. Podczas typowej zimy w Parku Narodowym północno-wschodniej Grenlandii znajdziesz kilkunastu strażników parku i garstkę naukowców pogodowych wraz z ich 110 psami. To jest to, w obszarze wielkości wschodniego wybrzeża USA.
- nieludzka populacja parku jest znacznie większa., Występują tu liczne niedźwiedzie polarne, zające, lisy, Karibu i morsy, a także prawie połowa światowej populacji Wołów piżmowych, około 15 000 głów. Jest także ważnym rezerwatem biosfery dla wielu gatunków ptaków i delikatnej roślinności tundrowej. Inuiccy myśliwi z pobliskiej wioski mają specjalne pozwolenie na polowania i pułapki, ale nikt inny nie jest dozwolony.
- w rzeczywistości trudno w ogóle dostać się do Parku Narodowego północno-wschodniej Grenlandii. Co roku stawiało tam tylko około 500 osób, większość z nich zatrzymywała się podczas rejsów arktycznych., Park nie jest do końca rozległym, pozbawionym cech lodem, jakiego mogą się spodziewać. Południowa część wybrzeża jest na tyle słoneczna, że można ją nazwać „Riwierą Arktyczną”, a nawet północny kraniec jest w większości wolny od lodu, oszałamiająco surowa pustynia zwana ziemią Peary ' ego. Surowe piękno tundry może być warte podróży-jeśli nie czujesz się samotny łatwo, to znaczy.