podobnie jak w przypadku większości lipidów niepolarnych, struktury lipidów polarnych opierają się na kondensacji kwasów tłuszczowych z glicerolem. Główną różnicą jest to, że tylko dwie z trzech grup OH na glicerolu są zaangażowane. Trzeci jest połączony z wysoce polarną cząsteczką:
gdzie X może być liczbą grup funkcyjnych, takich jak cholina, glicerol, etanoloamina i seryna, przykład podaliśmy. Daje to strukturę, w której istnieje wysoce polarna Grupa głowy, z dwoma dłuższymi, niepolarnymi ogonami łańcucha kwasów tłuszczowych. Struktura ta jest często uogólniona w formie kreskówki również pokazanej na rysunku \(\PageIndex{1}\).
w pewnym sensie polarne lipidy są jak aniony kwasów tłuszczowych, tylko bardziej. Zawierają dwa hydrofobowe ogony węglowodorowe i głowicę, która może mieć kilka naładowanych elektrycznie miejsc., Podobnie jak w przypadku cząsteczek Mydła i detergentu, ogony polarnych lipidów mają tendencję do unikania wody i innych substancji polarnych, ale głowy są dość kompatybilne z takimi środowiskami.
lipidy polarne najczęściej występują jako składniki ścian komórkowych i innych błon komórkowych. Prawie wszystkie hipotezy dotyczące struktury membrany przyjmują za podstawowy składnik dwuwarstwę lipidową (rysunek \(\PageIndex{2}\))., Dwuwarstwy wykonane w laboratorium mają wiele właściwości wspólnych z membranami. Jony takie jak Na+, K+ i Cl-nie mogą przez nie przechodzić, ale cząsteczki wody mogą. Rdzeń węglowodorowy takiej dwuwarstwy powinien mieć duży opór elektryczny, podobnie jak membrana. Niektóre cząsteczki nośne mogą przenosić K+ i inne jony przez dwuwarstwę, najwyraźniej owijając wokół siebie hydrofobowy płaszcz, aby ukryć ich ładunki. Białka błonowe w dwuwarstwowej również pozwalają na transport jonów i innych cząsteczek przez dwuwarstwową, które nie mogłyby przekroczyć inaczej.