w 1944 roku Baldwin poznał Richarda Wrighta, słynnego wówczas afroamerykańskiego pisarza, którego twórczość przemawiała do jego wrażliwości. Z czasem Wright stał się również jego mentorem, gdyż Baldwin docenił silne opinie Wrighta na temat rasy w Ameryce, a także bardzo cenił ich wymianę intelektualną., Wright pomógł Baldwinowi w uzyskaniu stypendium na napisanie pierwszej powieści, co umożliwiło mu wyjazd do Paryża w 1948 roku, gdzie starszy pisarz przeniósł się kilka lat wcześniej. Jednak podczas pobytu we Francji obaj często kłócili się o sposób, w jaki podchodzili do rasy w swoich pismach. Baldwin napisał trzy eseje wyjaśniające jego krytykę „sztuki protestu” Wrighta w powieści Native Son (1940); ich niezgoda ostatecznie doprowadziła do upadku ich przyjaźni, czego Baldwin żałował po śmierci Wrighta w 1960 roku.,
w 1948 roku, w wieku dwudziestu czterech lat, Baldwin opuścił Stany Zjednoczone, aby zamieszkać w Paryżu we Francji, ponieważ nie mógł tolerować dyskryminacji rasowej i seksualnej, której doświadczał na co dzień. Jak wyjaśnia Kendal Thomas, Baldwin opuścił swój kraj z powodu rasizmu, a Harlem z powodu homofobii—dwóch aspektów jego tożsamości, które czyniły go częstym celem pobicia przez lokalną młodzież i policję. Zapytany o swoje odejście, Baldwin wyjaśnił w wywiadzie dla the Paris Review z 1984 roku: „moje szczęście się skończyło. Pójdę do więzienia, zabiję kogoś albo zostanę zabity.,”W Paryżu Baldwin zaczął nawiązywać kontakty z innymi pisarzami. Ponownie związał się z Richardem Wrightem i po raz pierwszy poznał Mayę Angelou, z którą utrzymywał bliskie relacje do końca życia.
Baldwin spędził następne czterdzieści lat za granicą, gdzie napisał i opublikował większość swoich prac. W latach 1948-1957 mieszkał we Francji i podróżował po Europie, a od 1961 do 1970 Baldwin mieszkał przez długi czas w Stambule i odwiedził wiele innych miejsc w Turcji., Przemoc i zabójstwa czarnoskórych przywódców w Stanach Zjednoczonych podczas burzliwych politycznie lat 60. wywarły na nim emocjonalne żniwo. Po zabójstwie jego trzech przyjaciół—Medgara Eversa w 1963 roku, Malcolma X w 1965 roku i Martina Luthera Kinga Jr.w 1968 roku, Baldwin doznał załamania emocjonalnego, zachorował i ostatecznie przeniósł się na południe Francji, aby wyzdrowieć. W 1971 roku osiedlił się w domu w wiosce St. Paul de Vence, który później kupił i gdzie stworzył swoje najbardziej trwałe gospodarstwo domowe.