znany również jako pelecypods, około 15,000 gatunków tego taksonu znajdują się w siedliskach morskich i słodkowodnych na całym świecie.
małża charakteryzuje się posiadaniem dwóch muszli wydzielonych płaszczem, który rozciąga się w arkuszu po obu stronach ciała. Najstarsza część muszli, umbo, może być rozpoznana jako duży garb na przednim końcu grzbietowej strony każdej muszli. Obie muszle są połączone na końcu grzbietowym przez region zwany więzadłem. Więzadło składa się z tensilium i resilium., Razem otwierają muszle w spoczynku. Małża zamyka muszle, kurcząc potężne mięśnie przywodziciela. Zwykle są dwa, przedni i tylny, ale w niektórych taksonach (takich jak przegrzebki) jest tylko jeden, centralny.
ciało jest ściśnięte bocznie. Jedynymi zewnętrznymi strukturami są palpy wargowe; w niektórych grupach znajdują się czułki sensoryczne i fotoreceptory na krawędzi płaszcza. Małże posiadają również dwie ctenidy (w większości przypadków) i muskularną stopę. Brzegi płaszcza u niektórych taksonów są zrośnięte i wydłużone, tworząc rurkowate syfony., Jeden syfon przenosi wodę do jamy płaszcza (syfon wziewny) i jeden z niego (syfon wydechowy); w wielu taksonach są one zespolone, ale strumienie wody pozostają oddzielne. Małż wykorzystuje swoją muskularną stopę albo do przymocowania się do podłoża, albo do zakopania. Przegrzebki napędzają się przez wodę za pomocą napędu strumieniowego: szybkie zamykanie zaworów wypycha wodę z jamy płaszcza, a zwierzę „pływa” w przeciwnym kierunku.
większość małży to podajniki filtrów, ale niektóre są padlinożercami, a nawet drapieżnikami. Cztery główne typy żerowania małży są określone przez strukturę skrzelową., U protobranchów ctenida są używane tylko do oddychania, a pokarm jest chwytany przez wargi sromowe. U filibranchs i lamellibranchs, ctenida zatrzymują cząsteczki pokarmu w ich powłoce śluzowej i przenoszą pokarm do palp wargowych za pomocą działania rzęskowego. Te dwie grupy różnią się tym, że gałęzie ctenida są połączone tylko za pomocą połączeń rzęskowych w filibranchs, podczas gdy lamellibranchs mają tkanki łączące gałęzie ctenida. Biwak septibranch ma przegrodę w całej jamie płaszcza, która służy do pompowania w pożywieniu., Tak więc Bivalvia jest jedyną klasą mięczaków charakteryzującą się brakiem Raduli.
większość Małży morskich przechodzi etap trochoforu przed przekształceniem się w wolnopływającą larwę veligera. Ten typ larw wygląda jak miniaturowy małż z rzędem rzęsek wzdłuż krawędzi płaszcza. Gatunki słodkowodne nie posiadają tych stadiów. Zamiast tego niektóre przechodzą stadium larwalne znane jako glochidium. Glochidium, zamiast pływać swobodnie, przywiązuje się do ryb lub innych przedmiotów, które nie zostaną zmiecione w dół rzeki. Glochidia mogą być poważnymi szkodnikami ryb słodkowodnych.,
pokrewieństwa ewolucyjne linii dwuwartościowych nie są obecnie dobrze poznane. Wydaje się, że istnieje wiele równoległych linii ewolucji, które zaciemniają relacje między taksonami. Istnieje jednak konsensus, że Protobranchia (Palaeotaxodonta), Pteriomorpha, Heterodonata i Anomalodesmata są legalnymi grupami taksonomicznymi. Pteriomorfany, charakteryzujące się zredukowanymi lub nieobecnymi syfonami, zwykle mają filibranch ctenida. Heterodontany charakteryzują się dużymi syfonami i lamelową strukturą skrzelową. Na koniec, anomalodesmatans są septibranch bivalves.,
wiele Małży (takich jak małże lub ostrygi) jest wykorzystywanych jako pokarm w miejscach na całym świecie. Ostrygi perłowe są wykorzystywane do komercyjnej produkcji pereł. Małże mogą również powodować szkody gospodarcze. Larwy glochidii niektórych Małży Słodkowodnych mogą być poważnymi pasożytami ryb, a niektóre małże morskie przebijają się przez drewno, powodując uszkodzenia drewnianych statków, pali i innych konstrukcji drewnianych.
W zestawie znajdują się muszle pióra, ostrygi perłowe i młoda Tridacna., Zwróć uwagę na małże z rozszerzonymi syfonami wziewnymi (brzusznymi) i wydechowymi (grzbietowymi). Zdjęcie: Jack Burch
W zestawie znajduje się przedni widok małżowiny z szeroko rozdziawionymi zaworami, pokazujący płaszcz wyściełający każdy zawór, stopę, dwa półbranche po każdej stronie stopy i palpy wargowe. Foto: Jacek Burch