doniesiono, że nowe znaleziska archeologiczne przesunęły epokę Rzymu. Zespół archeologów odkrył pozostałości muru zbudowanego w celu odprowadzania wody, który pochodzi z IX wieku pne.
uwaga mediów skupiła się na fakcie, że datowanie jest znacznie wcześniejsze niż tradycyjna idea, że Rzym został założony 21 kwietnia 753 p. n. e.przez bliźniaków Romulusa i Remusa., Z Rzymem z okazji swoich 2767 urodzin, czas sprawia, że szczególnie dobra historia.
ale skąd wzięła się tradycyjna Data i jak zdobyła ona taki autorytet, że dziennikarze wciąż ją cytują? Jeśli poziom precyzji uderza cię jako podejrzane, powinno to zrobić, ponieważ 753 pne został ustalony w pierwszym wieku pne przez rzymskiego uczonego Varro, który skompilował osi czasu historii rzymskiej do swoich dni.
Ale Varro nie był pierwszą osobą, która martwiła się o powstanie Rzymu. Datowanie Rzymu nastąpiło poprzez połączenie różnych tradycji., Najpierw pojawiły się opowieści o Romulusie i jego następcach, wczesnych królach Rzymu. Bliźniacy Romulus i Remus byli znani jako Dzieci boga Marsa, porzucone przy narodzinach dzięki machinacjom ich nikczemnego wuja Amuliusa. Cudownie karmione przez wilczycę, zostały adoptowane przez pasterza i dorastały, aby zemścić się na wuju i przywrócić ojca na tron. Ta heroiczna historia ma mroczniejsze następstwa, ponieważ bliźniacy pokłócili się o założenie Rzymu. Romulus zabił Remusa, rzucając krwawy cień na nowe Miasto.,
Daniel Caluian /
istniały również greckie legendy, że bohater Eneasz uciekł z Troi i przybył do Italii, gdzie jego syn lub wnuk założył Rzym. Bycie częścią historii wojny trojańskiej było atrakcyjne, ponieważ łączyło Rzym z bardziej znanym światem mitów greckich i dawało Rzymianom osobisty udział w tych opowieściach.
ale jak Romulus i Eneasz mogą być połączone? Historia Fundacji, która stała się kanoniczna, opowiedziana po raz pierwszy przez historyka Fabiusa Pictora, zdołała wyrównać krąg., Eneasz był uważany za założyciela rasy rzymskiej (mieszanego potomstwa rdzennych Włochów i trojanów). Miasto założone przez jego syna nie było Rzymem, ale Alba Longa (pobliska osada, która miała silne związki z wczesnym Rzymem), i to tam Romulus i Remus urodzili się wiele pokoleń później. Następnie udali się do samego Rzymu. Starożytni pisarze różnią się dokładną datą, którą podają dla tej nowej fundacji, ale wersja Varro z 753 roku okazała się akceptowana.
inni autorzy rzymscy są mniej zainteresowani dokładnym datowaniem niż znajdowaniem wzorów numerologicznych między założeniem Rzymu a innymi ważnymi wydarzeniami. Wczesny poeta Enniusz twierdzi, że między założeniem Rzymu a jego workiem przez Galów (387/6 p. n. e.) istniała 700-letnia Luka, odzwierciedlająca tradycyjne przekonanie, że cywilizacje upadają po 700 latach (Los, którego Rzym uniknął).,
i wtedy poeta Wergiliusz wraca wcześniej w czasie, aby utworzyć atrakcyjną sekwencję wokół liczby trzeciej: Eneasz rządził przez trzy lata, jego syn przez trzydzieści, a ich następcy przez 300 przed założeniem Rzymu. W obu przypadkach ważna jest nie tyle precyzja co Data, ale symboliczne wzory, które tworzą poczucie przeznaczenia.
w dniu 21 kwietnia był to festiwal Pales, włoskiej bogini pasterzy. Ponieważ Romulus dorastał jako pasterz, przyłączenie go do tego święta było właściwe i dało Rzymowi datę obchodzenia swoich urodzin każdego roku.,
kiedy przechodzimy od mitu do archeologii, sytuacja jest raczej bardziej skomplikowana. Istnieją dowody na to, że wzgórza Rzymu były zamieszkane już w 1000 r.p. n. e., ale proces, w którym wioski te rozwinęły się w osadę miejską, był stopniowy.
nasuwa się pytanie jak i kiedy jest „założone”miasto? Czy powinniśmy powiedzieć, że Rzym został założony, kiedy pierwsi osadnicy z epoki brązu założyli wioskę na tym obszarze? A może powstała dopiero wtedy, gdy stała się zorganizowanym miastem-państwem? A kiedy osada staje się na tyle wyrafinowana, by zasłużyć na tytuł Miasta?, Pojęcie „fundacji” ma sens, gdy grupa podróżuje, aby utworzyć nową kolonię gdzie indziej. Była to koncepcja znana starożytnym, ponieważ greccy osadnicy założyli nowe miasta w południowych Włoszech i na Sycylii od VIII wieku p. n. e. Ale dla organicznego i rodzimego wzrostu, takiego jak Rzym, jest to niewłaściwy sposób patrzenia na rzeczy.
Dlaczego więc idea datowania i pochodzenia ma taką moc? Bez wątpienia ma to związek z naszą miłością do liczb i rocznic., To zabawa dla współczesnych Rzymian, aby móc świętować swoje urodziny w przyszłym tygodniu, a nawet jeśli data nie jest historyczna, ma z nią tysiące lat tradycji. Daje to również znaleziska archeologiczne znacznie bardziej popularne odwołania, jeśli media przedstawiają je jako związane z tą legendarną datą, nawet jeśli ma to „udowodnić, że się myli”.
a próba połączenia się z większą lub bardziej fantastyczną historią to stara sztuczka., Starożytni Rzymianie starali się zintegrować własne lokalne historie z bardziej znanym światem mitu greckiego, znajdując sposoby, aby Romulus i Eneasz byli częścią tej samej historii. Łącząc „rzeczową” historię odkryć archeologicznych z „legendarną” historią Romulusa, współcześni dziennikarze robią wiele tego samego.