Axis deer są również nazywane jeleniami chital lub cętkowanymi Jeleniami indyjskimi. W Indiach populacja jeleni osi zmniejszyła się głównie z powodu utraty siedlisk.
pochodzący z południowych Indii, Nepalu i Sri Lanki jeleń osi został wprowadzony na Hawaje w 1860 roku. Następnie w 1932 roku został wprowadzony do Teksasu jako zwierzę myśliwskie. Wiele jeleni osi ostatecznie uciekł, aby stać się dzikimi zwierzętami w Teksasie.,
podczas gdy zdecydowana większość jeleni osi pozostaje w niewoli, tysiące wędruje po państwie swobodnie, korzystając z ciepłej pogody i obfitych traw podobnych do ich rodzimej ziemi. Dzikie jelenie osi w Teksasie konkurują z rodzimymi jeleniami białymi o zasoby, a ponadto są bardziej odporne na epidemie chorób niż jelenie białoogonowe. W porównaniu do jelenia białogłowego w tym samym wieku, osi są zazwyczaj nieco wyższe z dłuższym ciałem.,
jest uważany przez wielu za najpiękniejszego z jeleni o pomarańczowej sierści z białymi plamami – podobnymi do jelenia białogłowego-które pozostają przez całe życie, a także białą plamą na gardle. Mają dwa duże poroże, które mogą osiągnąć 30 cali długości i zwykle mają tylko trzy punkty.
Jeleń osi często można spotkać w pobliżu strumienia z wąwozem do schronienia. Preferują tereny z roślinnością drzewiastą na pokrycie i otwarte obszary do żerowania. Wielkość ich zasięgu domowego różni się w zależności od siedliska, ale średnio dwa i pół mil kwadratowych.,
Jeleń osi jest mniej nocny niż większość jeleni, Zwykle żeruje przez cztery godziny po wschodzie słońca. Następnie szukają wody i odpoczywają w cieniu podczas południowego upału, powracając do karmienia na kilka godzin przed zachodem słońca.
tam, gdzie nie ma drapieżników, ich liczba może rosnąć do tego stopnia, że jeleń osi zniszczy własne siedlisko. Kojoty i bobcaty pójdą za nimi, ale nie mogą zrobić znaczącego wgniecenia w populacji. Nie wydają się być terytorialne, ale mogą walczyć, często z poważnymi konsekwencjami, o posiadanie samic.,
podobnie jak łosie, te cętkowane jelenie są niezwykle głośne, wydając charakterystyczne, ostre wezwania alarmowe, aby się komunikować. Ryczące samce emitują mieszki przypominające hejnał, a obie płcie wywołują alarm lub szczekają.
Jeleń osi jest dobrym pływakiem, nie boi się wody. Fawnowie są chronieni przez oboje rodziców, ale pozostają blisko matki. Hodowla może odbywać się przez cały rok, a jeleń osi może rodzić dwa razy w ciągu roku, co nie ma miejsca w przypadku rodzimych jeleni teksańskich. Jeleń osi żyje na głównym pastwisku – trzecim pastwisku, do którego wchodzi się.