ból odbytu przez 6 miesięcy

wcześniej sprawny 41-letni mężczyzna po raz pierwszy zobaczył swojego lekarza rodzinnego w grudniu 1997 roku, na świąd odbytu. Gdy miał bóle odbytnicy i krwawienie skierowano go do poradni chirurgicznej. Ze względu na opóźnienie w umówieniu się na wizytę skonsultował się z gastroenterologiem jako prywatny pacjent. Zdiagnozowano tylną szczelinę odbytu i skierowano go do chirurga. Badanie w znieczuleniu wykazało „paskudną przewlekłą tylną szczelinę odbytu” i prawidłową błonę śluzową odbytnicy., Pobrano próbki biopsji i wykonano boczną podskórną Spin-terotomię wewnętrzną. Nie poprawił się. W badaniu histologicznym próbki biopsji stwierdzono zgodność z szczeliną in-ano. Następnie miał powierzchowne owrzodzenia i macerację skóry okołoodbytniczej. Dermatolog zdiagnozował „żrące oparzenia typu” o niepewnej etiologii. Drugi chirurg powtórzył badanie w znieczuleniu i stwierdził „dużą rozwartą szczelinę tylną i liniowy wrzód biegnący od odbytu do moszny”. Pobrano kolejne próbki biopsji., Choroba Leśniowskiego-Crohna była uważana za możliwość i został on uruchomiony na doustnym prednizolon. Histologia wykazała prawidłową błonę śluzową odbytu, ale ciężkie intensywne aktywne przewlekłe zapalenie kanału odbytu i skóry odbytu. Nie stwierdzono ziarniniaków ani objawów raka. Drugi dermatolog zasugerował usunięcie prednizolonu i rozpoczął doustne itrakonazol i acyklowir. Nie poprawił się. Dawkę acyklowiru zwiększono do 400 mg pięć razy na dobę. Zarówno chirurg i dermatolog czuł, że nie może być nierozpoznany problem jelit. Minęło 6 miesięcy, odkąd zaczęły się jego objawy., Zalecono również badania przesiewowe w kierunku chorób przenoszonych drogą płciową. W czerwcu 1998 uczęszczał do kliniki chorób przenoszonych drogą płciową w innej dzielnicy. Był żonaty, ale miał kilku heteroseksualnych partnerów w kraju i za granicą; nigdy nie miał choroby przenoszonej drogą płciową. Jednak w przeszłości miał sporadyczne pęcherze na penisie i przypuszczał, że miał opryszczkę narządów płciowych. Nie podał historii utraty wagi, gorączki ani nocnych potów. Nie było limfadenopatii. Jego skóra, usta, gardło i wszystkie główne systemy były w normie., Skóra odbytu była macerowana, a owrzodzenia liniowe biegły od krawędzi odbytu w kierunku moszny i rozszczepu odbytu (rysunek). Badanie odbytnicy było niemożliwe. Wyniki badań przesiewowych w kierunku kiły, rzeżączki, chlamydii oraz wirusowego zapalenia wątroby typu B I C były ujemne. Serologia toksoplazmy i wirusa cytomegalii wykazała obecność jedynie przeciwciał IgG. Wymaz bakteryjny odbytu dał tylko lekki wzrost candida.,