Caesarion (Polski)

Ptolemeusz XV Cezar „Theos Filopator Filometor” (ok. 47-30 p. n. e.), znany lepiej pod nieoficjalnym przydomkiem Cezarion lub „mały Cezar” w języku greckim, był najstarszym synem Kleopatry VII (69-30 p. n. e.) i ostatnim Ptolemejskim królem Egiptu. Przypuszcza się, że Cezarion był synem Juliusza Cezara (100-44 p. n. e.), który miał sporadyczny romans z Kleopatrą od ich spotkania w 47 p. n. e. aż do jego śmierci w 44 p. n. e.,

Cezarion panował jako współwładca Kleopatry od 2 września 44 r.p. n. e. do 12 sierpnia 30 R. p. n. e., kiedy to Kleopatra popełniła samobójstwo. Cezarion, choć praktycznie wygnany, był formalnie jedynym władcą królestwa Ptolemejskiego, dopóki nie został stracony przez Oktawiana (wnuka Cezara, późniejszego Cezara Augusta, r. 27 p. n. e.-14 p. n. e.) pod koniec sierpnia 30 p. n. e.

narodziny& pochodzenie

Ptolemeusz Cezar XV urodził się Kleopatra VII latem 47 pne., Jako członek macedońskiej dynastii ptolemejskiej, Cezarion był głównie pochodzenia greckiego ze strony matki i miał niewiele, jeśli w ogóle, egipskich przodków. Egipska stela z Serapeum w Memfis jest zwykle interpretowana jako zapis jego daty urodzenia 23 czerwca 47 r. p. n. e., kilka miesięcy po tym, jak Rzymski dyktator Juliusz Cezar opuścił kraj., Cezar walczył o przywrócenie Kleopatry na tron w wojnie Aleksandryjskiej (wrzesień 48-styczeń 47 PP.n. e.), a obaj mieli słynny skandaliczny romans, który spowodował, że Cezar pozostał w Egipcie przez kilka miesięcy po zakończeniu wojny.

Cleopatra że jej syn został ojcem Juliusza Cezara., Z drugiej strony Cezar zaprzeczał lub usiłował publicznie obejść skandaliczną kwestię ojcostwa Cezariona. Według rzymskiego pisarza Suetoniusza (ok. 69 – ok. 130-140 n. e.), Cezar zezwolił Kleopatrze na nadanie Ptolemeuszowi XV jego imienia, chociaż nie był on w stanie zaakceptować chłopca jako własnego syna.

w końcu wezwał ją do Rzymu i nie pozwolił jej odejść, dopóki nie obdarzył jej wysokimi honorami i bogatymi darami, i pozwolił jej dać swoje imię dziecku, które urodziła., W rzeczywistości, według niektórych greckich pisarzy, dziecko to było bardzo podobne do Cezara w wyglądzie i powozie. (Suetonius, przetłumaczone przez Rolfe, 71)

historyk Mikołaj z Damaszku (ok. 64 p. n. e. – OK. początek i wieku n. e.) stwierdził, że Juliusz Cezar posunął się tak daleko, że odrzucił Cezarion w swoim testamencie., Jednak ten szczegół nie powtarza się w żadnych innych zachowanych relacjach i jest wymieniony tylko w celu obalenia plotek, że Juliusz Cezar aspirował do bycia królem. Ponadto nie byłoby potrzeby, aby Juliusz Cezar legalnie zdystansował się od Cezarionu, biorąc pod uwagę nieślubność tego ostatniego.

Po idzie marcowej (zabójstwo Juliusza Cezara 15 marca 44 p. n. e.) kwestia ojcostwa Cezariona została podniesiona przez przyjaciół i współpracowników Cezara, mimo że status Oktawiana jako dziedzica Cezara był jasny., Kwestia ta pozostała otwarta, ponieważ zwolennicy Oktawiana aktywnie zaprzeczali, że Cezar spłodził Cezariona, a krytycy Oktawiana aktywnie promowali Cezariona jako syna Cezara.

Marek Antoniusz oświadczył Senatowi, że Cezar naprawdę uznał chłopca i że kajusz Matius, Kajusz Oppius i inni przyjaciele Cezara o tym wiedzieli., Z tych Kajusz Oppiusz, jakby przyznając, że sytuacja wymaga przeprosin i obrony, opublikował książkę, aby udowodnić, że dziecko, które Kleopatra spłodził Cezara, nie było jego. (Suetonius, przetłumaczone przez Rolfe, 71)

biorąc pod uwagę Brak dowodów przeciwnych, ogólnie przyjmuje się, że Cezarion był biologicznym dzieckiem Juliusza Cezara. Istnieją jednak alternatywne teorie dotyczące ojcostwa Cezariona i kwestia ta pozostaje nieco kontrowersyjna., Sugerowano, że Cezar był bezpłodny, ponieważ w całym swoim życiu uznawał tylko jedno biologiczne dziecko, pomimo trzech małżeństw i licznych romansów pozamałżeńskich. Z drugiej strony, niska liczba urodzeń była typowa dla rzymskiej arystokracji w tym czasie i jest prawdopodobne, że Cezar mógł mieć nieślubne dzieci, które były nierozpoznane, takie jak Junia Tertia. Co więcej, Kleopatra nie miała żadnych kochanków przed spotkaniem z Cezarem, co wyklucza jakichkolwiek alternatywnych kandydatów do ojcostwa Cezariona.,

Cezarion & Kleopatra w Rzymie

Kleopatra odwiedziła Rzym ze swoim bratem i nominalnym współwładcą Ptolemeuszem XIV (ok. Wiadomo, że Egipska rodzina królewska odwiedziła Rzym w 46 p. n. e.i ponownie w 44 p. n. e., zamieszkując w willi Juliusza Cezara w Horti Caesaris., W tym czasie Cezar i Kleopatra utrzymywali romans, który stał się przedmiotem skandalu w Rzymie. Cezarion prawie na pewno towarzyszył swojej matce w 46 p. n. e., chociaż współczesne źródła odnotowują go dopiero w 44 p. n. e., po zabójstwie Cezara.

W 46 p. n. e.Cezar poświęcił świątynię na Forum Julium Wenus Genetrix, patronce macierzyństwa i małżeństwa. Cezar prawdopodobnie pochodził od Wenus Genetrix przez swojego mitologicznego przodka Eneasza, półboga związanego z założeniem Rzymu., Cezar dokonał kontrowersyjnego wyboru odsłonięcia pozłacanego posągu Kleopatry jako Izydy-Wenus w świątyni podczas jej poświęcenia. Narodziny Cezariona są wymieniane jako potencjalna okazja do zainspirowania poświęcenia tego politycznie naładowanego dzieła sztuki. Uważa się, że mozaika wykopana z domu marka Fabiusza Rufusa w Pompejach przedstawia ten posąg, pozornie przedstawiając Kleopatrę i Cezarion jako duet matka-syn Wenus i Kupidyna., Umieszczenie tego posągu w Świątyni Wenus Genetrix połączyło domniemane dziedzictwo Cezara jako potomka Wenus z domniemanym statusem Kleopatry jako reinkarnacji Izydy-Wenus.

Juliusz Cezar został zamordowany przez grupę senatorskich spiskowców 15 marca 44 r.p. n. e. Kleopatra pozostała w Rzymie na tyle długo, aby odczytać Testament Cezara., Ku jej rozczarowaniu Cezarion nie został uznany przez Cezara. Zgodnie z tym testamentem Cezar pośmiertnie adoptował swojego wnuka Oktawiana (przyszłego Augusta). Kleopatra uciekła z Rzymu w ciągu miesiąca od zabójstwa Cezara, zabierając ze sobą dwuletniego Cezariona. Była to ostatnia wizyta Cezariona w Rzymie, gdyż już w późniejszym życiu nie wrócił do miasta, które mu się nie spodobało.

Edukacja& wychowanie

Cezarion wychował się w Aleksandrii, stolicy kultury hellenistycznej w tym czasie, i miał niewiele wpływów egipskich lub rzymskich w jego wychowaniu., Większość dzieciństwa Cezariona była dość bezpieczna ze względu na względną stabilność panowania jego matki. Pomimo jego nieślubności, rola Cezariona jako następcy Kleopatry wydaje się być niezachwiana w Egipcie.

jak większość książąt z dynastii ptolemejskiej, Cezarion był wykształcony w sztuce retoryki, oracji, polityki i filozofii. Osobistym nauczycielem Cezariona w okresie dojrzewania był grecki uczony Rodon., Niewiele wiadomo o karierze Rodona, stanowiącej wyraźny kontrast dla znakomitych karier Filostratusa, nauczyciela z dzieciństwa Kleopatry i Mikołaja z Damaszku, który udzielał korepetycji rodzeństwu Cezariona, zanim stał się jednym z najbardziej wpływowych historyków i wieku p. n. e. Matka Cezariona miała kolejny wpływ na jego rozwój intelektualny i jego rodzeństwo. Utalentowany polityk i mówca, Kleopatra została przypisana do mówienia ośmiu językach i autorstwo prac na tematy takie jak medycyna i farmakologia.,

Król Egiptu

śmierć Juliusza Cezara pozostawiła Kleopatrę w osłabionej pozycji politycznej, gdy straciła swojego najsilniejszego sojusznika w Rzymie., Jednak Kleopatra była w stanie ostrożnie utrzymać pojednawcze stosunki zarówno z Wyzwolicielami (prowadzonymi przez zabójców Cezara), jak i z drugim triumwiratem, dwiema głównymi frakcjami, które pojawiły się po zabójstwie Cezara. Latem 43 r. p. n. e.Kleopatra zaczęła dzielić swój los z drugim triumwiratem, a zwłaszcza z czołowymi triumwirami Markiem Antoniuszem i Oktawianem., Sojusz między Kleopatrą a drugim triumwiratem był kluczem do jej planu rozszerzania sfery wpływów nad dawnym zasięgiem Imperium Ptolemejskiego, ponieważ tylko przy wsparciu Antoniusza i Oktawiana była w stanie ustanowić kontrolę nad terytoriami takimi jak Cyrena i Fenicja.

Ptolemeusz XIV zmarł nagle w 44 r.p. n. e., a plotka głosiła, że Kleopatra otruła swojego młodszego brata, aby usunąć jakiekolwiek zagrożenie dla jej rządów. Wkrótce po śmierci Ptolemeusza XIV Cezarion został ogłoszony królem i został nowym współwładcą Kleopatry., Sukcesja ta została oficjalnie uznana przez senat rzymski na początku 43 r. p. n. e., zapewniając legitymizację oficjalnego panowania Cezariona. Artystyczne przedstawienia Kleopatry i Cezariona celowo zestawiały związek egipskiej bogini Izydy z jej synem Horusem. W mitologii egipskiej Isis była protektorką matki swojego syna Horusa, który został prawowitym królem Egiptu po brutalnym zabójstwie Ojca Horusa Ozyrysa.,

domniemany status Cezariona jako syna Juliusza Cezara doprowadził Kleopatrę do konfliktu z adoptowanym synem Cezara i dziedzicem Oktawianem (63 p. n. e. – 14 n. e.)., Częściowo w wyniku tej rywalizacji Kleopatra postanowiła sprzymierzyć się z rywalem Oktawiana, Markiem Antoniuszem (83-30 p. n. e.), który przejął kontrolę nad wschodnimi prowincjami Rzymu po śmierci Cezara. W tym celu Kleopatra spotkała się z Antoniuszem w Tarsie w 41 p. n. e.i zaprosiła triumwira do odwiedzenia jej w Aleksandrii zimą 41 p. n. e. Antoniusz opuścił Egipt przed końcem roku 40 PP.n. e. i umocnił swój sojusz z Oktawianem, poślubiając jego świeżo owdowiałą siostrę Oktawię. Antoniusz miał z Oktawią dwie córki, ale utrzymywał kontakt z Kleopatrą.,

w wieku dziesięciu lat Cezarion towarzyszył Kleopatrze w podróży do Antiochii, gdzie spotkali się z Antoniuszem pod koniec 37 r.p. n. e. Za zgodą Oktawiana Antoniusz nadał dodatkowe Terytoria w Cyrenie, Cylicji, Krecie i Lewancie Królestwu Ptolemejskiemu. Antoniusz i Kleopatra pobrali się między 37 A 34 rokiem p. n. e., co wywołało skandal, ponieważ triumwir Rzymski pozostawał w związku małżeńskim z Oktawią do 32 roku p. n. e. Kleopatra miała z Markiem Antoniuszem troje dzieci, w tym bliźniaków Aleksandra Heliosa(40 – ok., późny i wiek p. n. e.) i Kleopatra Selene (40-6 p. n. e.) i Ptolemeusz Philadelphus (36 – C. koniec I wieku p. n. e.).

Król Królów& darowizny Aleksandrii

w 34 R.p. n. e. w stolicy Egiptu odbyła się misterna ceremonia koronacyjna znana jako darowizny Aleksandrii. Z starannie zainscenizowaną pompą, Marek Antoniusz świętował triumf Rzymski po jego kampaniach na wschodzie i obdarzył kolejne terytoria Ptolemeuszami. Jednak ogromne znaczenie ceremonialne postępowania przewyższało faktyczne przeniesienie terytorium, które miało miejsce., Z terytorium „oddanego” Królestwu Ptolemejskiemu, większość znajdowała się już pod panowaniem Ptolemejskim lub pod kontrolą rywala Rzymu, Imperium Partów.

cesja Libii, Egiptu, Syrii, Fenicji, Cylicji i Cypru do Kleopatry była czysto symboliczna, ponieważ już rządziła tymi terytoriami. Media i Partia były mocno pod kontrolą Partów, a obdarzenie tych terytoriów przez Antoniusza było w najlepszym razie hipotetyczne, które miało być zabezpieczone po pewnym przyszłym podboju., Pozostawia to prowincje Syrii, Azji i Bitynii jako jedyne Terytoria scedowane w darowiznach Aleksandrii, które faktycznie były pod panowaniem rzymskim. Królestwo Armenii można również dodać do listy terytoriów rzymskich przekazanych Królestwu Ptolemejskiemu, ponieważ Antoniusz podbił Królestwo wcześniej tego samego roku, a darowizny Aleksandrii podwoiły się jako triumfalne święto podboju.

Cezarion, mając teraz 14 lat, został wyniesiony ponad wszystkie rodzeństwo i ogłoszony królem królów, podczas gdy jego matka została nazwana królową królów., Oprócz tego Antoniusz ogłosił Cezarion prawdziwym synem Juliusza Cezara, co zyskało rozgoryczenie Oktawiana, który chciał zachować ten tytuł dla siebie. Antoniusz formalnie przyznał Kleopatrze i Cezarionowi panowanie nad imperium rozciągającym się teoretycznie od Indii do Hellespont. W ramach tego imperium dzieci Kleopatry przez Marka Antoniusza otrzymały własne Dominium. Aleksander Helios został ogłoszony królem Armenii, medii i partii, choć dwa ostatnie królestwa były nadal niepokonane przez Antoniusza., Kleopatra Selene została ogłoszona Królową Cyreny, a Ptolemeusz Filadelfos został ogłoszony królem Fenicji, Syrii i Cylicji.

Cezarion mógł być równy z imienia swojej matki, ale przynajmniej dopóki nie osiągnął pełnoletniości, nadal podlegał zarówno jej, jak i Markowi Antoniuszowi., W czasie darowizn TRON Cezariona był niższy od tronu matki, podczas gdy Marek Antoniusz, który nie posiadał tytułów królewskich, siedział na równi z królową. Ta równowaga władzy była już wskazywana przez przedstawienie Antoniusza na monetach wybitych przez Kleopatrę na wschodzie i w roli Antoniusza jako Dionizego, małżonka Izydy Kleopatry podczas ceremonii.

same darowizny były nie tyle rezygnacją z rzymskiej hegemonii na Wschodzie na rzecz panowania Ptolemejskiego, co próbą pogodzenia władzy rzymskiej z tradycjami monarchicznymi Bliskiego Wschodu i północno-wschodniej Afryki., Popierając roszczenia Kleopatry do dawnych imperiów jej przodków ptolemejskich i Seleucydów, Antoniusz zamierzał wzmocnić Rzymskie wpływy na wschodzie i osłabić roszczenia Partów w regionie. Pomimo braku znaczącej zmiany status quo po darowiznach Aleksandrii, wspaniała tytulatura i dalekosiężne roszczenia Kleopatry i Antoniusza nieumyślnie zapewniły ostrą reakcję na to wydarzenie w Rzymie.

darowizny Aleksandrii zapoczątkowały intensywną wojnę propagandową między Antoniuszem i Kleopatrą na Wschodzie, a Oktawianem we Włoszech., Roszczenia Cezariona jako biologicznego syna Juliusza Cezara zostały podniesione przez Antoniusza, co skłoniło zwolenników Oktawiana do zaprzeczenia jego ojcostwa i oskarżania Antoniusza o korupcję na Wschodzie. W 32 p. n. e.Antoniusz formalnie rozwiódł się z Oktawią (siostrą Oktawiana, od 40 p. n. e. żoną Marka Antoniusza), zrywając ostatecznie ostatni wątek jego sojuszu z Oktawianem. W tym samym roku Oktawian bezprawnie przejął Testament Antoniusza ze świątyni Westy., Oktawian ujawnił treść tego testamentu, który potwierdził Cezarion jako syna Cezara, uznał jego dzieci przez Kleopatrę i najbardziej skandalicznie ogłosił zamiar pochówku wraz z Kleopatrą w Egipcie. Oktawian oskarżył również Kleopatrę o korupcję i manipulowanie Markiem Antoniuszem z zamiarem panowania jako królowa nad Republiką rzymską.

Senat rzymski wypowiedział wojnę Kleopatrze wiosną 32 p. n. e., powołując się na rosnący wpływ Kleopatry na Antoniusza i jej antyrzymski program. W rzeczywistości wypowiedzenie wojny było wynikiem napięć politycznych między Antoniuszem i Oktawianem, którzy rywalizowali o stanowisko następcy Cezara przez ponad dekadę. W decydującej bitwie pod Akcjum w 31 PP.n. e. wojska Antoniusza i Kleopatry zostały pokonane przez siły Oktawiana i jego admirała Agryppy. Antoniusz i Kleopatra uciekli następnie do Aleksandrii, gdzie zaczęli przygotowywać się do prowadzenia przeklętej wojny z Oktawianem.,

Cezarion przyszedł na świat latem 30 p. n. e., kiedy to został zapisany na listę Gimnazjum. Gimnazja świata hellenistycznego, z dala od zwykłych obiektów sportowych, były ważnymi ośrodkami życia społecznego, w których kształcono talenty intelektualne i fizyczne. W greckich społecznościach Egiptu Ptolemejskiego zapis do Gimnazjum oznaczał wejście młodego człowieka do życia jako dorosły obywatel., Większość młodzieży została zapisana do gimnazjum w wieku 14 lat, ale czasami wyjątki były dla książąt, takich jak Cezarion-który miał 17 w tym czasie – ze względu na ich wyjątkowe okoliczności życiowe.

” zwrócił miasto do przyjemności kolacje i picia-bouts i dystrybucji darów, wpisując na liście efebi, syn Kleopatry i Cezara, i obdarzając Antyllus syn Fulvia toga virilis bez fioletowego obszycia, w święto, które przez wiele dni, bankiety i uczty i biesiady zajmowały Aleksandrię.,”(Plutarch ' s Life Of Antony, translated by Perrin, 301)

ta rejestracja była przełomowym momentem w życiu Cezariona, gdy wszedł w męskość w oczach swoich rówieśników, w czasie, gdy wielu władców zaczęło naprawdę wkraczać w swoją rolę polityczną. Gdy te radosne wydarzenia się rozwijały, wysiłki Antoniusza i Kleopatry, aby kontynuować wojnę z Oktawianem, stawały się coraz bardziej beznadziejne. Aby utrzymać morale, najgorsze wieści zostały celowo zatajone przed Aleksandryjczykami, podczas gdy miasto utrzymywano w świątecznym nastroju.,

śmierć & podbój Egiptu

w sierpniu 30 roku p. n. e.oktawian najechał Egipt i był zaangażowany przez Antoniusza w wielu daremnych bitwach. Obawiając się, że Oktawian usunie swojego ostatniego rywala, zabijając Cezariona, Kleopatra planowała wysłać pierworodnego z dużą ilością bogactwa., Cezarion został wysłany do Dodekaschoinos w ptolemejskiej Nubii, gdzie mógł wyruszyć z jednego z miast portowych Morza Czerwonego, które prowadziło handel z Arabią i subkontynentem Indyjskim. Hellenistyczny kontakt ze Wschodem był dobrze ugruntowany przez wieki i Cezarion byłby w stanie żyć tam wygodnie, z dala od zasięgu Oktawiana.

1 sierpnia 30 R.p. n. e. Antoniusz padł na miecz, w tym samym dniu, w którym Oktawian zdobył Aleksandrię. Kleopatra popełniła samobójstwo 12 sierpnia 30 p. n. e., aby uniknąć parady przez Rzym w triumfie Oktawiana., Wkrótce potem Oktawian zaprosił Cezariona do powrotu i panowania nad Egiptem jako klient-król w miejsce swojej matki. Rodon poradził Cezarionowi wrócić do Egiptu i przyjąć koronę, którą zaoferował Oktawian. Nie wiadomo, czy opiekun Cezariona go zdradził, czy też szczerze wierzył, że oferta Oktawiana była prawdziwa. Arieusowi Didymus, byłemu mecenasowi dworu Aleksandryjskiego, który przyłączył się do sprawy Oktawiana, przypisuje się przekonanie rzymskiego zdobywcy, że Cezarion był zbyt wielkim potencjalnym zagrożeniem, by żyć., W tym celu Plutarch donosi, że Arieusz powiedział Oktawianowi: „nie jest dobrze, że Cezar jest zbyt wiele” (przekład Perrin, 321).

zamiast być witanym w kraju z otwartymi ramionami, Cezarion został przechwycony na drodze i zabity przez rzymskich żołnierzy. Jego śmierć zapewniła, że Oktawian nie będzie miał rywala, ani jako władca Egiptu, ani jako następca Juliusza Cezara.

Chronologia Egipska opisuje krótkie panowanie Cezariona po śmierci Kleopatry, ale była to tak naprawdę biurokratyczna fikcja, która wypełniła lukę między Kleopatrą a rzymskim Egiptem., Zamiast wzniosłego Dziedzictwa zamierzonego przez matkę, Cezarion został zapamiętany przez historyków jako ostatni Faraon Egiptu i ten, którego przedwczesna śmierć zwiastowała koniec Królestwa Ptolemejskiego.