praktyka trzymania wielorybów w niewoli jest kontrowersyjna, a organizacje takie jak Światowa ochrona zwierząt i Kampania ochrony wielorybów i delfinów przeciwko niewoli wielorybów. Orki w niewoli mogą rozwinąć się patologie fizyczne, takie jak zapadanie się płetwy grzbietowej u 80-90% uwięzionych samców.
środowisko w niewoli nie przypomina ich dzikiego środowiska, a grupy społeczne, do których trafiają orki, są obce tym, które znajdują się na wolności., Krytycy twierdzą, że życie w niewoli jest stresujące z powodu małych zbiorników, fałszywych grup społecznych i chemicznie zmienionej wody. Zaobserwowano, że żyjące w niewoli wieloryby zachowują się agresywnie wobec siebie, innych wielorybów lub ludzi, co według krytyków jest wynikiem stresu.
choroba i długość życiaedytuj
długość życia orek w niewoli w porównaniu z dzikimi orkami jest kwestionowana. Kilka badań opublikowanych w czasopismach naukowych pokazuje, że średnia śmiertelność waleni żyjących w niewoli jest około trzy razy wyższa niż na wolności., Badanie z 2015 roku w Journal of Mammalogy, którego autorem jest Wiceprezes SeaWorld theriogenology, Todd Robeck, wykazało, że średnia długość życia dla orek urodzonych w SeaWorld jest taka sama jak w naturze. Na wolności samice orek mają typową długość życia 60-80 lat, a maksymalna odnotowana długość życia wynosi 103 lata. Średnia długość życia samców na wolności wynosi 30 lat, ale niektóre żyją do 50-60 lat., Badanie z 2015 roku zostało skrytykowane przez Trevora Willisa, starszego wykładowcę biologii morskiej na Uniwersytecie w Portsmouth, który stwierdził, że badanie jest mylące, „wyraźnie błędne” i wskazuje na „słabą praktykę”. Stwierdził, że jest to mylące na dwa sposoby: „Po pierwsze, porównuje dwie zupełnie różne okoliczności: kontrolowane środowisko basenu, z wysoko wyszkolonymi weterynarzami pod ręką; i dziki ocean. „W basenie nie ma drapieżników., Po drugie, wobec braku innych informacji, wygląda na to, że przyjrzeli się wskaźnikowi przeżycia cieląt w pierwszych dwóch latach życia i ekstrapolowali go na 50 lat w przyszłość.”Stwierdził również, że żadna uwięziona orka nie żyła przez 55,8 roku, odnotowaną średnią długość życia dorosłych orków w SeaWorld.
14-letni Taku, urodzony w niewoli, zmarł nagle 17 października 2007 roku. Trenerzy zostali poinformowani, że Taku zachowywał się inaczej na tydzień przed śmiercią., Sekcja zwłok wykazała, że Taku zmarł z powodu nagłego zapalenia płuc, częstej choroby wśród uwięzionych orków. Odkryto również, że Taku został zainfekowany wirusem Zachodniego Nilu, przenoszonym przez komary.
płytkość zbiorników orki zmusza orki do spędzania dużo czasu na powierzchni, gdzie są narażone na działanie promieni ultrafioletowych (UV). Oparzenia słoneczne i rozwój zaćmy u orków w niewoli przypisuje się tej ekspozycji. Dzikie orki żyją na wyższych szerokościach geograficznych, co oznacza mniej intensywne słońce, a więcej czasu spędzają w głębszych, ciemniejszych wodach., Podczas gdy skutki długotrwałego narażenia na promieniowanie UV na skórę orków są niepewne, ponieważ sekcja orków w niewoli jest niezwykle skryta, uważa się, że długotrwałe narażenie na promienie UV na niezabezpieczoną skórę miałoby takie same negatywne skutki, jak czerniak (rak skóry) na orkach, jak na ludzi.
oryginalny Namu rozwinął infekcję bakteryjną, która uszkodziła jego układ nerwowy, powodując, że przestał reagować na ludzi. W czasie choroby wjechał w siatkę drucianą pióra, uderzył gwałtownie przez kilka minut, a następnie zmarł.,
zapadnięcie się płetwy grzbietowej
ten samiec (Tilikum) w SeaWorld Orlando miał zapadniętą płetwę grzbietową.
Większość uwięzionych samców orków, a niektóre samice, mają płetwę grzbietową, która jest częściowo lub całkowicie zapadnięta na jedną stronę. Istnieje kilka hipotez, dlaczego tak się dzieje. Płetwa grzbietowa jest utrzymywana przez kolagen, który zwykle twardnieje w późnym okresie dojrzewania.,
naukowcy z National Marine Fisheries Service (NMFS) donoszą, że „zapadnięte płetwy grzbietowe powszechnie obserwowane u żyjących w niewoli wielorybów nie wynikają z choroby patogennej, ale zamiast tego uważa się, że najprawdopodobniej pochodzą z nieodwracalnych zmian strukturalnych w kolagenie płetwy w czasie. Możliwe wyjaśnienia tego obejmują: (1) zmiany w bilansie wodnym spowodowane stresem związanym ze zmianami żywieniowymi w niewoli, (2) obniżenie ciśnienia krwi z powodu zmniejszonej aktywności lub (3) przegrzanie kolagenu spowodowane większą ekspozycją płetwy na otaczające powietrze.,”Według strony internetowej SeaWorld, innym powodem zginania się płetwy może być większa ilość czasu, jaki trzymane w niewoli wieloryby spędzają na powierzchni, gdzie płetwa nie jest podtrzymywana przez ciśnienie wody. Ochrona wielorybów i delfinów mówi, że zapadanie się płetw grzbietowych jest w dużej mierze wyjaśnione przez żyjące w niewoli wieloryby pływające w małych kręgach ze względu na niewystarczającą przestrzeń, w której muszą pływać.
zapadające się lub zapadające się płetwy grzbietowe są rzadkie w większości dzikich populacji i zwykle wynikają z poważnego urazu płetwy, takiego jak postrzelenie lub zderzenie ze statkiem., Po ujawnieniu wycieku ropy z Exxon Valdez w 1989 roku, dwa samce wielorybów doświadczyły zapadnięcia się płetwy grzbietowej, a zwierzęta te następnie zginęły. W 2002 r.płetwa grzbietowa osieroconego wieloryba po trzech dniach wykazała oznaki załamania, ale odzyskała swój naturalny wyprostowany wygląd, gdy tylko orka wznowiła silne normalne pływanie po wypuszczeniu.
badanie z 1998 roku wykazało, że 7 na 30 (23%) dorosłych samców wielorybów u wybrzeży Nowej Zelandii miało nieprawidłowe płetwy grzbietowe. Płetwy były uważane za nieprawidłowe, jeśli wykazywały załamanie, częściowe załamanie lub zakręty., Jest to większa częstość występowania tych deformacji niż w innych rejonach świata, ponieważ badania donoszą o częstości występowania nieprawidłowych płetw u dzikich dorosłych samców na poziomie 4,7% w Kolumbii Brytyjskiej i 0,57% w Norwegii. Naukowcy w 1994 roku odkryli, że spośród około 300 orków sfotografowanych u wybrzeży Kolumbii Brytyjskiej, mniej niż 1% miało „opadające” płetwy grzbietowe.
ataki na ludziedytuj
ABC News poinformowało, że uwięzione orki zaatakowały prawie dwa tuziny osób od lat 70., Badania wielorybów w stanie dzikim określiły co najmniej dwie kategorie w oparciu o ich zasięg terytorialny. Osoby żyjące na ograniczonym obszarze, takim jak Puget Sound czy Cieśnina Juan De Fuca, są określane jako „mieszkające” wieloryby, podczas gdy „przejściowe” wieloryby wędrują po oceanach do woli. Te” przemijające ” gatunki muszą być bardziej agresywne, aby utrzymać się na wielu terytoriach i żerować na różnych gatunkach. Ta zwiększona agresywność nie zanika w niewoli., Co więcej, sama niewola została utrzymana w celu nasilenia zachowań agresywnych, co skutkuje ” waleni odpowiednik zaburzeń lękowych.”
ataki na ludzi polegają głównie na gryzieniu podczas karmienia, taranowaniu w wodzie i trzymaniu się pod wodą. Orki drapieżne gryzące trenerów podczas karmienia lub pokazów są na ogół najłagodniejszą formą ataku, ale mogą nasilić się do zwierzęcia ciągnącego trenera pod wodą i trzymającego go tam, aż straci przytomność lub utonie., Trenerzy, którzy mieli wieloryby wbijające się w nie w wodzie, cierpią z powodu wielu urazów, w tym wewnętrznego krwawienia, złamanych kości, pękniętych narządów i zawału serca.
Tilikum W 1991 roku Tilikum i dwa inne wieloryby złapały 20-letnią trenerkę Keltie Byrne w usta i rzuciły ją do siebie, topiąc Byrne ' a. / / / 5 Lipca 1999, Książę odwiedził SeaWorld i pozostał po zamknięciu parku, unikając ochrony, aby wejść do zbiornika wielorybów. Został znaleziony martwy następnego dnia, pływając w basenie Tilikuma. Zmarł w wyniku hipotermii, urazu i utonięcia, ale Dukes był pokryty siniakami, otarciami i śladami ugryzień, a jego moszna została rozerwana, co wskazuje, że Tilikum bawił się z ofiarą. Nie jest jasne, czy Tilikum rzeczywiście spowodował śmierć tego człowieka., 24 lutego 2010, po występie w Sea World w Orlando na Florydzie, Tilikum zabił trenerkę Dawn Brancheau podczas treningu z The whale. Ten ostatni incydent z Tilikumem wywołał gorącą dyskusję na temat wpływu niewoli na zachowanie wieloryba. W maju 2012 r.,
Kasatka, samica wieloryba, która została schwytana u wybrzeży Islandii w październiku 1978 roku w wieku jednego roku, wykazała agresję wobec ludzi. Kasatka próbował ugryźć trenera podczas występu w 1993 i ponownie w 1999. 30 listopada 2006 roku Kasatka złapała trenera i wciągnęła go pod wodę podczas ich występu. Trener doznał ran kłutych obu stóp i zerwanego więzadła śródstopia w lewej stopie.
w Wigilię Bożego Narodzenia 2009 roku 29-letni Alexis Martínez z Loro Parque na Teneryfie w Hiszpanii został zabity przez wieloryba o imieniu Keto., Po spędzeniu dwóch i pół minuty na dnie głównego basenu o głębokości 12 metrów, jego ciało zostało odzyskane, ale nie udało się go ożywić. Park początkowo charakteryzował śmierć jako „wypadek” i twierdził, że ciało nie wykazało żadnych oznak przemocy, ale raport z autopsji stwierdził, że Martinez zmarł z powodu poważnych obrażeń odniesionych przez atak orki, w tym wielokrotnych złamań kompresyjnych, łez do organów i śladów ugryzień zwierzęcia na jego ciele., Podczas dochodzenia w sprawie śmierci Alexis Martinez, wyszło na jaw, że park również błędnie opisał incydent z 2007 roku z Tekoą, innym mężczyzną, i twierdził, że był to również wypadek, a nie atak.
jedyny odnotowany uraz człowieka przez orkę na wolności miał miejsce w 1972 roku w Point Sur w Kalifornii.
, Grabienie jest sposobem, w jaki orki okazują dominację, drapiąc się do drugiego zębami (jednak grabienie może być również sposobem komunikacji lub zabawy między wielorybami i jest świadkiem na wolności). Kandu zaatakowała Corky ' ego, próbując ją grabić, spudłowała i kontynuowała szarżę na tylny basen, gdzie skończyła staranując ścianę, pękając tętnicę w szczęce. Tłum został szybko wyprowadzony ze stadionu. Czterdzieści pięć minut później Kandu V zatonął na dnie basenu i zmarł.,
Kanduke, samiec schwytany z kapsuły w Kolumbii Brytyjskiej w Kanadzie w sierpniu 1975 roku, często walczył z młodszym islandzkim samcem o imieniu Kotar. Agresja stawała się coraz poważniejsza, co doprowadziło do incydentu, w którym Kotar ugryzł część genitaliów Kanduke i spowodował infekcję. Nie wiadomo, czy tak poważna agresja i obrażenia wystąpią na otwartych morzach.
Edytuj
żyjące w niewoli wieloryby często rodzą się w znacznie młodszym wieku niż na wolności, czasami nawet w wieku siedmiu lat. Młode matki mogą mieć trudności z wychowaniem potomstwa., Cielęta mają stosunkowo niski wskaźnik przeżywalności, choć niektóre żyły w wieku dorosłym.
Corky (II), samica z kapsuły A5 w Kolumbii Brytyjskiej w Kanadzie, stała się pierwszym wielorybem, który zaszł w ciążę w niewoli, rodząc 28 lutego 1977 roku. Cielę zmarło po 18 dniach. Corky rodził jeszcze sześć razy, ale najdłużej żyjące cielę, Kiva, żyło tylko 47 dni. SeaWorld wzbudziło krytykę w związku z ciągłą niewolą Corky ' ego II ze strony Fundacji Born Free, która chce, aby wróciła do dziczy.,
wieloryb o imieniu Katina, schwytany w pobliżu Islandii w wieku około trzech lat w październiku 1978 roku, zaszła w ciążę wczesną wiosną 1984 roku w SeaWorld San Diego, a we wrześniu 1985 roku urodziła samicę o imieniu Kalina. Chociaż dziesięć lat było bardzo młodym wiekiem dla wieloryba, aby zostać matką, Kalina była pierwszym cielakiem wieloryba, który z powodzeniem urodził się i wychował w niewoli. Z kolei Kalina urodziła w wieku zaledwie siedmiu i pół roku swoje pierwsze cielę, samca o imieniu Keet.
Gudrun była islandzką kobietą złapaną w latach 70., W 1993 urodziła Nyar, kobietę chorą psychicznie i fizycznie, którą Gudrun próbowała utopić podczas kilku pokazów. Nyar zmarł na chorobę kilka miesięcy później. Gudrun zmarła w 1996 roku na skutek powikłań porodowych.
Taima to przejściowa/islandzka hybryda wieloryba zabójcy urodzona w niewoli Gudrun w 1989 roku. Trenerzy uważają, że zachowanie Gudrun wobec Nyar mogło zdezorientować Taimę, ponieważ mogła nauczyć się na przykład, że tak wychowuje się cielę. W maju 1998 roku Taima urodziła cielaka o imieniu Sumar., Zostali rozdzieleni, gdy miał około ośmiu miesięcy z powodu agresji między nimi. Pewnego razu podczas występu Taima zaczął odgryzać Sumara i wyrzucać go z basenu na platformę trenera. Następnie wysunęła się i dalej go ugryzła. W listopadzie 2000 roku Taima urodziła samca o imieniu Tekoa. Obaj zostali rozdzieleni po zaledwie dziewięciu miesiącach z powodu agresji między nimi. 12 marca 2007 roku Taima urodziła swoje trzecie cielę, Malię., Taima wydaje się być lepszą matką i nie odnotowano żadnych znaczących przypadków agresji; może to być częściowo spowodowane faktem, że Kalina była „ciotką” dla Malii i pomagała Taimie opiekować się nią. Kalina była bardzo doświadczoną matką i często była trzymana z Malią, podczas gdy Taima miała czas ze swoim partnerem, Tilikumem.Taima zmarła w 2010 roku podczas porodu czwartego cielęcia. Cielę, spłodzone przez Tilikuma, urodziło się martwe.
Kayla, orka-orka urodzona w niewoli, 9 października 2005 urodziła pierwsze cielę, suczkę o imieniu Halyn., Kayla odrzuciła swoje cielę, być może dlatego, że nigdy wcześniej nie była narażona na Młode cielę i nie wiedziała, jak sobie z tym poradzić. Halyn został przeniesiony do specjalnego zakładu opieki nad zwierzętami, który miał być ręcznie podnoszony. Halyn zmarł niespodziewanie 15 czerwca 2008.
13 października 2010 roku Kohana, ośmioletnia kobieta-wieloryb, urodziła cielaka na wystawie „Orca Ocean” w Loro Parque po czterogodzinnym porodzie. Cielę ważyło około 150 kilogramów( 330 funtów) i miało dwa metry długości (6 stóp 7 cali)., Kohana nie nawiązała jeszcze „matczynej więzi”ze swoim cielęciem, zmuszając trenerów do postawienia pierwszych kroków w chowie ręcznym. Wynik tej ciąży nie był uważany za zaskakujący, ponieważ Kohana została oddzielona od własnej matki, Takary, w wieku trzech lat i nigdy nie była w stanie dowiedzieć się o opiece nad matką, co potęgowało fakt, że spędziła formacyjne lata swojego życia w otoczeniu trzech innych młodocianych wielorybów w Loro Parque.