Katarzyna II, znana również jako Katarzyna Wielka, była cesarzową Rosji, która rządziła w latach 1762-1796, najdłużej panująca kobieta rosyjskiego przywódcy. Znana bardziej ze swoich spraw serca niż ze spraw państwowych, jednak znacznie rozszerzyła Imperium swojego kraju. Jej osiągnięcia są często przyćmione przez legendy i plotki o jej skandalicznym życiu osobistym.
Sophie von Anhalt-Zerbst urodziła się w 1729 roku, córka księcia pruskiego., W nastoletnich latach była nieszczęśliwie zamężna z rosyjskim księciem, który miał zostać cesarzem Piotrem III. przyjęła imię Katarzyna lub Ekaterina Aleksiejewna. Piotr był uważany przez niektórych za nieudolnego, a po zaledwie sześciu miesiącach zasiadania na tronie Katarzyna obaliła go z pomocą Grigorija Orłowa, oficera wojskowego, z którym miała romans. Jej mąż został później aresztowany i zabity, zabezpieczając jej pozycję na tronie.
niektórzy uważają Katarzynę za społecznie oświeconą władczynię; wymieniała korespondencję z francuskim filozofem Voltaire ' em., Była patronką sztuki; Ermitaż otwarto za jej panowania, zaczynając jako część jej osobistej kolekcji. Pod jej wpływem Rosjanie przyjęli zachodnioeuropejską filozofię i kulturę.
female artists
panowanie Katarzyny przyniosło coś w rodzaju złotego okresu dla artystek. Podczas gdy to Piotr I (panowanie 1682-1725) przyniósł reformy, które dały kobietom większą swobodę w kształceniu, to w połowie 18 wieku, w czasie, gdy Katarzyna Wielka wzrosła do władzy, że artystki wzrosły również w Rosji.,
„wymachując świeżo zdobytą umiejętność czytania i pisania, Rosyjskie pisarki i poetki, a następnie Rosyjskie kompozytorki, ustawiły pióro na papier, począwszy od połowy XVII wieku”, napisała Anne Harley, profesor muzyki w Scripps College, w artykule opublikowanym w 2015 roku w „Journal of Singing.”
te artystki wywodziły się z klasy arystokratycznej, ale podążały śladem Katarzyny II („wielkiej”) i innych kobiet, które sprawowały władzę w Rosji w XVIII wieku., „Te arystokratki podążały za nowym modelem silnej i niezwykle kulturalnej kobiecości, wzorowanej na czterech kobietach, które rządziły Imperium Rosyjskim przez ponad dwie trzecie XVIII wieku: Katarzynie i, Annie, Elżbiecie i Katarzynie II”, napisała Harley w swojej pracy.
wśród najbardziej płodnych rosyjskich artystek była księżniczka Natalia Iwanowna Kurakina (żyła 1768-1831), która napisała co najmniej 45 piosenek. „Pieśni kurakiny były tak popularne, że Breitkopf (Petersburg) opublikował zbiór ośmiu jej francuskich romansów w 1795 roku”, napisał Harley.,
władza i miłość
Katarzyna była również odnoszącym sukcesy władcą wojskowym; jej wojska podbiły wiele nowych terytoriów. Pozwoliła również na kontynuację systemu pańszczyzny w Rosji, co przyczyniłoby się do pełnoprawnego buntu prowadzonego przez pretendenta do tronu.
Katarzyna nie miała żadnych roszczeń do tronu rosyjskiego, według Isabel de Madariaga, emerytowana profesor slawistyki na Uniwersytecie Londyńskim w otwarciu jej książki „Krótka historia Katarzyny Wielkiej” (Yale University Press, 2002).,
Madariaga napisała, że okazja Katarzyny nadeszła, gdy jej mąż wstąpił na tron jako Piotr III pod koniec 1761 roku. Oboje się nienawidzili, a on rządził nieudolnie. „Choć nie był głupi, całkowicie brakowało mu zdrowego rozsądku i szybko zaczął zrażać wszystkie potężne partie na dworze” – napisał Madariaga. Rozpoczął pozornie bezsensowną kampanię wojskową przeciwko Danii, zrażał Duchowieństwo prawosławne, próbując przejąć ziemie kościelne, a nawet próbował poślubić swoją kochankę.,
„większość jego polityki była tak niepopularna na dworze, tak pozbawiona osądu, że kilka grup zaczęło knuć, aby go zdetronizować” – napisał Madariaga. Katarzyna dostała skok na innych poprzez jej romantyczny związek z Grigorijem Orłowem, oficerem w Rosyjskiej Gwardii. Dzięki wsparciu lokalnych jednostek wojskowych, Katarzyna została ogłoszona cesarzową Rosji w lipcu 1762 roku, gdy jej mąż był z dala od Petersburga, stolicy. Piotr III został wówczas aresztowany, zmuszony do abdykacji tronu i ostatecznie zabity.
Orlov byłby jednym z wielu kochanków, których Katarzyna miała w swoim życiu., Nawiązywała do swojego zwyczaju częstego zmieniania kochanków w liście, który napisała do księcia Grigorija Potiomkina, przywódcy wojskowego, z którym miała romans w latach 1774-1775.
„problem polega na tym, że moje serce jest wstrętne, aby pozostać nawet jedną godzinę bez miłości., Mówi się, że ludzkie wady są często ukryte pod płaszczem dobroci i jest możliwe, że takie usposobienie serca jest bardziej występkiem niż cnotą, ale nie powinienem ci tego pisać, ponieważ możesz przestać mnie kochać lub odmówić pójścia do armii, obawiając się, że zapomnę o Tobie…” (z książki „the Russian Chronicles”, 1998, Quadrilion Publishing, pod redakcją Josepha Ryana)
Rozszerzanie Imperium
Katarzyna rozpoczęła swoje panowanie z Rosją już w stosunkowo korzystnej pozycji wojskowej., Przed jej panowaniem rosyjskie wojsko pokonało siły Fryderyka Wielkiego, króla Prus, w bitwach pod Gross-Jägersdorf (w 1757) i Kunersdorf (1759), zwycięstwa, które pozostawiły Rosję w potężnej pozycji w Europie Wschodniej, napisał Simon Dixon, profesor University College London, w swojej książce „Catherine The Great” (Profile Books, 2009). Zauważył, że wraz ze śmiercią polskiego króla Augusta III w 1763 roku, mogła Osadzić na polskim tronie jednego ze swoich kochanków, Stanisława Poniatowskiego.
Poniatowski i Katarzyna dostali więcej, niż się spodziewali., Katarzyna nalegała, aby przyznał prawa polskim prawosławnym i protestanckim wyznawcom, co obraziło wielu polskich katolików. Sprawa ta doprowadziła do buntu i ostatecznie wojska rosyjskie zostały wysłane do Polski w celu wsparcia Poniatowskiego. Obecność tych rosyjskich wojsk wzbudziła obawy wśród sąsiednich państw, że Rosja ma ambicje na własnych terytoriach, napisał badacz Robert Massie w swojej książce „Catherine the Great: Portrait of a Woman” (Random House, 2011).,
Massie zauważył, że sułtan Turcji czuł się najbardziej zagrożony, obawiając się, że wojska rosyjskie w Polsce zdołają przedostać się na Bałkany, zagrażając samemu Stambułowi. Po rozmowach z francuskimi dyplomatami i incydencie z wojskami rosyjskimi na granicy tureckiej w październiku 1768 roku Turcja wypowiedziała wojnę Rosji.
Fryderyk Wielki uważał, że wojna nic nie przyniesie, pisał Massie, zauważając, że król pruski nazwał ją konkurencją między „jednookimi i ślepymi.,”Miało to jednak zostać udowodnione źle, ponieważ wojska rosyjskie poczyniły szybkie postępy w 1769 roku, po nich z kluczowymi zwycięstwami nad armią turecką w bitwach pod Largą i Kagul, obie walczyły latem 1770 roku. Również w 1770 roku rosyjska eskadra morska dotarła do wschodniego Morza Śródziemnego, zadając klęskę flocie Tureckiej.
zaangażowanie Katarzyny w Polsce i przeciwko Turcji było dla niej korzystne-zauważył Massie. W 1772 roku Polska została podzielona między Rosję, Austrię i Prusy, a kolejne rozbiory miały miejsce w latach 1793 i 1795., Dodatkowo, w 1774 roku, po tym jak wojska rosyjskie były w stanie zagrozić Stambułowi, Turcja wystąpiła o pokój, z Rosja zdobywając terytoria na wybrzeżu Morza Czarnego i na Morzu Azowskim.
chociaż Katarzyna nie poszła do walki osobiście, powierzając tę odpowiedzialność tym, którzy mają doświadczenie wojskowe, udowodniła swoją siłę militarną, zdobywając ogromną ilość nowych terytoriów i wpływów dla Rosji.
pańszczyzna i bunt
podczas gdy Katarzyna cieszyła się wielkim sukcesem militarnym, wewnętrznie jej kraj miał niepewną strukturę społeczną., Większość ludności żyła jako pańszczyźniani, w istocie jako niewolnicy. Ich warunki życia były straszne; Massie zauważył, że niewielu chłopów pańszczyźnianych pracujących w kopalniach, odlewniach i fabrykach dożyło wieku średniego.
chociaż mówi się, że Katarzyna osobiście sprzeciwiała się instytucji, tolerowała ją. W 1767 jej rząd wydał nawet dekret potępiający chłopów pańszczyźnianych, którzy protestowali przeciwko ich Warunkom.,
” i gdyby tak się stało, że nawet po opublikowaniu obecnego dekretu jej Cesarskiej Mości każdy pańszczyźniany i chłop powinien przestać dawać właściwe posłuszeństwo swoim właścicielom… i powinni śmiać się składać bezprawne petycje, skarżąc się na swoich właścicieli, a zwłaszcza osobiście petycję do jej Cesarskiej Mości, wtedy zarówno ci, którzy składają skargi, jak i ci, którzy piszą petycje, zostaną ukarani knotem (biczem) i natychmiast deportowani do Nerchinska do karnej niewoli na całe życie…” przeczytaj część tego. (Tłumaczenie G., Vernadsky z „A Source Book for Russian History” volume two, New Haven: Yale University Press, 1972, through Fordham University website)
Catherine ' s treatment of the serfs would come back to nawiedzać ją w 1773 roku, kiedy człowiek o imieniu Jemelyan Pugachev twierdził, że Peter III (mąż Katarzyny stracony) i Insurekcja. Większość jego retoryki koncentrowała się na pozyskiwaniu poparcia od pańszczyźnianych i innych z niższych klas Rosji.,
„uwalniamy Cię od wszystkich podatków i obciążeń finansowych, które wcześniej były nakładane na chłopów i wszystkich ludzi przez niegodziwą szlachtę i łapówkarskich sędziów miejskich …” wydał dekret, gdy zbliżył się do miasta Penza, oferując ludziom własność ziemi. W końcu Pugaczow został schwytany i stracony, a instytucja pańszczyzny kontynuowana była po śmierci Katarzyny (źródło TŁUMACZENIA: Książka „Kroniki Rosyjskie”).
śmierć i sukcesja
Katarzyna zmarła spokojnie w swoim łóżku w dniu 11 listopada. 17.1796, w wieku 67 lat po udarze mózgu., Po jej śmierci jej wrogowie szerzą o niej plotki, które przetrwały przez wieki: że zmarła podczas seksu z koniem. Inni twierdzili, że zmarła w toalecie. Żadna plotka nie była prawdziwa.
Katarzyna została zastąpiona przez Pawła I, który rzekomo był jej synem z Piotrem III (prawdziwym ojcem Pawła mógł być Siergiej Sałtykow, jeden z kochanków Katarzyny). W każdym razie Paweł nie przetrwał długo na tronie; został zamordowany w 1801 roku.,
podczas gdy instytucja pańszczyzny byłaby stopniowo zniesiona w Rosji w XIX wieku, szeroka luka w bogactwie między szlachtą a chłopstwem utrzymywałaby się. Te problemy społeczne stały się punktem krytycznym po przystąpieniu Rosji do I Wojny Światowej w 1914 roku. Wraz z pogorszeniem się sytuacji militarnej Rosji i pogorszeniem się warunków społecznych w domu, rosyjski dom królewski stracił poparcie, a Mikołaj II został stracony w 1918 r., skutecznie likwidując rosyjską rodzinę królewską., W wyniku wojny domowej powstanie pierwsze na świecie państwo komunistyczne, które ostatecznie stanie się globalnym supermocarstwem.