Cesarstwo nazistowskie

u szczytu swego sukcesu Hitler był panem większej części kontynentu europejskiego. Niemieckie rządy na wschodzie rozciągały się na rozległe obszary Państw Bałtyckich, Białorusi, Ukrainy i europejskiej Rosji, Polski i Protektoratu Czech i Moraw, Serbii i Grecji( gdzie okupacja była dzielona z Włochami) oraz nominalnie niezależnych państw satelickich Słowacji, Chorwacji, Węgier, Rumunii i Bułgarii., Na zachodzie Norwegia, Dania, Holandia i Belgia znalazły się pod okupacją niemiecką, podobnie jak Francja od lata 1940 roku, a cały kraj od listopada 1942 roku.

niemiecka eksploatacja gospodarcza tych terenów była bezwzględna. W Europie Wschodniej Polityka niemiecka traktowała ludność, zgodnie z nauczaniem nazistów, jako rasy podrzędne nadające się tylko do służby jako niewolnicy. Te klasy ludności, które ze względu na swoje wykształcenie lub pozycję można oczekiwać, aby zapewnić przywództwo, wraz z Żydami i każdy, kto wykazywał oznaki oporu, zostały uśmiercone., Przymusowi robotnicy byli więzieni w obozach koncentracyjnych, gdzie choroby, niedożywienie i brutalne traktowanie przez strażników pochłonęły setki tysięcy istnień ludzkich. Na terenach okupowanych przeprowadzano częste obławy w celu pozyskania robotników do deportacji do Niemiec. Pod koniec 1944 r.do służby zatrudniono w ten sposób około 4 795 000 pracowników zagranicznych, z których trzy największe to Rosjanie (1 900 000), Polacy (851 000) i Francuzi (764 000). Ci ze wschodu byli traktowani całkowicie jak niewolnicza praca, a warunki, w jakich żyli, były przerażające.,

w niektórych częściach okupowanych terytoriów (szczególnie tam, gdzie teren był korzystny) Niemcy napotkali ruchy partyzanckie—np. w Jugosławii, Polsce i ZSRR w Europie Wschodniej, gdzie antysemityzm utrudniał współpracę a nawet niebezpieczne, ogólnożydowskie grupy partyzanckie prowadziły kampanie partyzanckie i porywały Żydów z gett i do lasów., Na prawie wszystkich okupowanych terytoriach istniała jakaś forma ruchu oporu, zarówno w Norwegii, Francji, Holandii, jak i na wschodzie. Nawet w samych Niemczech manifestował się gwałtowny i bez przemocy opór wobec nazistowskiego reżimu; być może najbardziej znaną grupą antynazistowską bez przemocy był studencki ruch Białej Róży. Niemieckie działania mające na celu stłumienie opozycji były często brutalne i obejmowały rozstrzeliwanie zakładników., W przypadku czeskiego miasta Lidice Cała Dorosła ludność miasta została zamordowana, a wszystkie jej budynki zrównane z ziemią w odwecie za zabójstwo dowódcy SS Reinharda Heydricha przez czeskich partyzantów.

w samych Niemczech skutki wojny były odczuwalne dopiero w 1942 roku., Straty w pierwszych kampaniach były stosunkowo niewielkie i dopiero zimą 1941-42 roku w Rosji osiągnęły skalę I wojny światowej. skutki blokady alianckiej zostały zmniejszone przez grabieże krajów okupowanych.

Po kryzysie 1941-42 na Froncie Wschodnim Hitler zażądał całkowitej mobilizacji. Fritz Sauckel zajął się rekrutacją zagranicznych pracowników, natomiast Albert Speer został mianowany ministrem uzbrojenia. Dzięki niezwykłemu wyczynowi organizacji i improwizacji, Speer zdołał utrzymać, a nawet podnieść niemiecką produkcję wojenną pomimo ciężkich bombardowań alianckich przemysłu i komunikacji., Do 1944 roku miał pod swoim kierownictwem 14 000 000 robotników i był praktycznie ekonomicznym dyktatorem kraju.

we wczesnych stadiach wojny Göring był drugim człowiekiem w Niemczech i został nazwany przez Hitlera jego następcą. Jednak w 1942 roku Göring doznał całkowitego zaćmienia z powodu niepowodzenia Sił Powietrznych w kontrolowaniu alianckich nalotów lub w skutecznym odwecie. Jego miejsce zajął Himmler, który rozszerzył funkcje SS, aż stało się ono praktycznie Państwem w państwie., Himmler nie tylko był odpowiedzialny za przesiedlenie okupowanych terytoriów na Wschodzie, ale także—pod nadzorem Waffen (uzbrojonych) dywizji SS, liczących około 500 000 ludzi do 1944 roku-stworzył konkurencyjną armię do Wehrmachtu.