Charles John Huffam Dickens urodził się 7 lutego 1812 roku w Portsmouth w Anglii. Był drugim dzieckiem Jana i Elżbiety Hoffmanów Dickensów. Jego rodzice mieli jeszcze pięcioro dzieci, które dołączyły do Charlesa i jego starszej siostry, Fanny, z których dwoje zmarło w niemowlęctwie.
rodzina Dickensów od początku znajdowała się na niepewnym podłożu finansowym. John Dickens nie miał szczególnie dobrej głowy do liczb i Finansów, co było raczej niefortunne, ponieważ pracował jako urzędnik w biurze płac Marynarki., (Zajmował się również dziennikarstwem, co wpłynęło na jego młodego syna, ale nie przyniosło rodzinie dużych dochodów.) Rodzina często się przeprowadzała. W 1823 roku sytuacja stała się na tyle zła, że rodzice Dickensa zostali zmuszeni do wycofania go ze szkoły, ponieważ nie mogli już płacić opłat.
kolejny rok, 1824, był koszmarem dla całej rodziny Dickensów. 9 lutego, dwa dni po swoich dwunastych urodzinach, Charles został wysłany do pracy w Warren ' s Blacking Factory, londyńskiej operacji, która produkowała polskie buty., W tym samym miesiącu John Dickens został skazany na więzienie Marshalsea za brak spłaty długu. Chociaż Młody Charles desperacko próbował zebrać pieniądze, aby uchronić ojca przed więzieniem, 23 lutego John Dickens zgłosił się do więzienia. Cała rodzina – z wyjątkiem Charlesa, który nadal pracował w fabryce, i jego starszej siostry Fanny-przeniosła się do celi więziennej Johna.
nie musisz być ekspertem Dickensa ani psychologiem, aby zobaczyć, jak głęboko to doświadczenie wpłynęło na Charlesa Dickensa i wpłynęło na jego fikcję. Fabryka Blacków była nędznym miejscem., Życie samotnie w pensjonacie, podczas gdy jego rodzina była w więzieniu, było czymś więcej niż wrażliwy 12-letni Charles mógł znieść. Jego depresja i niepokój przyczyniły się do jego chorowitej konstytucji. W maju John Dickens otrzymał spadek i był w stanie zorganizować spłatę długu. Rodzina ponownie zamieszkała w pensjonacie, w którym mieszkał Charles. W czerwcu 1824 roku mógł wrócić do szkoły w Wellington House Academy.
Charles Dickens nigdy nie przezwyciężył strachu przed ubóstwem. Nigdy też nie zapomniał o niedostatkach, jakie poniósł w czasie kryzysu rodzinnego., Sceny z fabryki, pensjonatu i więzienia dłużnika-wszystko to zasypało jego fikcję. Nawet jako dorosły nie mógł przejść przez teren starej fabryki bez płaczu.