Pontiac jest pierwszym śródlądowym miastem Michigan. Firma Pontiac wytyczyła go w 1818 roku, gdzie Saginaw Indian Trail (Woodward Avenue) krzyżował się z Schiawassee Indian Trail (Orchard Lake Road). Rzeka Clinton stworzyła podwójny Półwysep, gdzie przechodziła przez to, co miało stać się centrum Pontiac. Pontiac Commercial Historic District znajduje się na północ od miejsca, gdzie szlak Saginaw przekroczył rzekę Clinton. Historycznie Dzielnica Biznesowa Pontiac koncentrowała się na skrzyżowaniu Pike i Saginaw.,
30 kwietnia 1840 roku cała dzielnica handlowa po obu stronach Saginaw od Pike do Lawrence została zrównana z ziemią w pożarze. W odpowiedzi na to wydarzenie wszystkie nowe budynki zostały następnie zbudowane z konstrukcji murowanej. W latach 1840-1844 wiele budynków wzdłuż Saginaw zostało odbudowanych.
na początku lat 60. XX wieku cały obszar na południowo-zachodnim kwadrancie Pike i Saginaw, a także znaczna część historycznej posiadłości na południe od rzeki Clinton (Water Street), zostały wyburzone w celu odnowy miejskiej.,
projekt Crofoot przetrwał zarówno pożar, jak i powszechną rozbiórkę. Budynek na południowo-wschodnim rogu Pike i Saginaw nie został spalony i nie został wyburzony w latach 70. XX wieku. w 1882 roku został odbudowany, ponownie wykorzystując istniejące fundamenty, podłogi i niektóre ściany.
Michael E. Crofoot, który nazwał przedmiotową nieruchomość „Crofoot Block” , był energicznym i aktywnym człowiekiem, którego życie uosabiało rozwój Pontiac po jego założeniu w 1818 roku, w erze Wojny Secesyjnej, przed szybkim wzrostem z ekspansji przemysłu samochodowego.
Michał E., Crofoot był wybitnym biznesmenem, prawnikiem, sędzią Sądu spadkowego Hrabstwa Oakland w latach 1849-1856, a także człowiekiem zaangażowanym w sprawy Hrabstwa Oakland w stanie Michigan i sprawy krajowe. Był delegatem na demokratyczny Zjazd Narodowy w 1856. Po wojnie secesyjnej został wybrany w 1865 roku do reprezentowania Hrabstwa Oakland w zebraniu funduszy na budowę pomnika żołnierzy i marynarzy Michigan w centrum Detroit. Mieszkał trzy przecznice w górę wzgórza na Williams Street, gdzie jego dom był jednym z dziewięciu Pontiac landmarks opisanym w 1867″ Birds Eye View of Pontiac ” Alberta Rugera., W 1874 r.wszedł w skład Państwowej Komisji budowlanej ds. azylu Państwowego, którą ukończył w Pontiac w 1878 r. W 1882 reprezentował oskarżonego przed Sądem Najwyższym Stanów Zjednoczonych. W 1882 r. przebudował budynek z 1830 r. na pierwszym rogu Pontiaca i nazwał go „Crofoot Block”. Praktykował prawo na 3 piętrze, wychodząc z okna wychodzącego na północ, z którego rozpościera się szybki rozwój dzielnicy handlowej Pontiac.
Szkoła Pontiaca Crofoot została nazwana na cześć tej prominentnej rodziny i jest nadal w użyciu.,
projekt Crofoot, składający się z trzech sąsiadujących budynków—Crofoot Building, Vernor ' s Building i New Crofoot Block—jest wyjątkowym elementem lokalnej dzielnicy handlowej Pontiac.
Budynek Crofoot, położony na skrzyżowaniu oryginalnej działki Pontiaca z 1818 roku, od 1882 roku zakotwiczył Południowo-Wschodni kwadrant Pontiaca. W centralnej wieży budynku umieszczono niegdyś, w wzniesionych, murowanych literach, nazwisko jego budowniczych, lokalnej prominentnej rodziny Crofoot. Budynek Crofoot jest trzy o szerokości 20 stóp (6.,1 m) przęsła i dwie kondygnacje Ulicznego sklepu i drugiego piętra biurowego pierwotnie tworzyły i nadal zachowują miejski wzór XIX-wiecznego Pontiaca. Przebudowa elewacji i zwrot mieszkańców niewiele zmieniły ten schemat zastosowań. Na poziomie ulicy Crofoot Building mieściły się fryzjerzy, Targi mięsa, Biuro American Express, salony, sale obiadowe, Sklepy obuwnicze i młyny; podczas gdy na drugim piętrze mieściły się fotografowie, deweloperzy, krawcy, agencje ubezpieczeniowe i adwokaci. Trzecie piętro (już nieistniejące) mieściło kiedyś kancelarię sędziego Michaela E. Crofoota.,
Budynek Crofoot jest prawdopodobnie największym fizycznym ocalałym z oryginalnego platanu Pontiaca i jego Ceglanej XIX-wiecznej architektury. Budynek przetrwał zarówno ekspansywny boom przebudowy z lat 20., jak i wyburzenia z Lat 70. W imię odnowy miejskiej.
Budynek Vernora ilustruje kolejny wątek w miejskiej formacji Pontiaca: pojedyncza wiktoriańska fasada o szerokości 20 stóp (6,1 m), całkowicie przebudowana w latach 20., Budynek Vernora pierwotnie dzielił podobną wiktoriańską fasadę z budynkiem Crofoot: otwarte witryny sklepowe na poziomie ulicy, ceglane drugie piętro przebite oknami i trzeci-piętrowy, Pełnowymiarowy dach mansardowy (zdjęcie 3). W 1926 r. budynek został przebudowany, aby pomieścić fontannę Vernor ' s imbir Ale Soda; a jego wyraźne ceglane drugie piętro zostało zatarte w przyspieszeniu urbanizacji, tworząc dwupoziomową otwartą witrynę sklepową (Zdjęcie 2 ). Jego mansardowy dach przetrwał co najmniej do 1935 roku; został utracony jakiś czas później, być może, gdy budynek Crofoot stracił swój trzeci-piętrowy mansardowy dach i wieżę., Fontanna Vernora pozostawała pod tym adresem przez co najmniej dwadzieścia lat.
Nowy Crofoot Block pochodzi nie z wiktoriańskiego Centrum Pontiaca, ale z ekspansywnego Pontiaca produkującego samochody z początku XX wieku. Nowy Crofoot Block zajmuje tył działki 59, oryginalnego tylnego dziedzińca budynku Crofoot, który wcześniej był zajęty przez oborę usługową. W 1912 r. tylny dziedziniec stał się zbyt cenny dla takiego użytku, a nowa dwupiętrowa i Piwniczna konstrukcja została zbudowana, wypełniając działkę. Poziom ulicy budynku miał cztery 17-metrowe (5 .,2 m) witryny sklepowe od strony Pike Street, a drugie piętro miało przestrzeń biurową dostępną przez oryginalny budynek Crofoot. Pontiac City Directory określił te Biura na drugim piętrze jako „New Crofoot Block”.
Architektura nowego budynku była bardziej biznesowa i współczesna, niż próbą naśladowania jego wiktoriańskiego imiennika. Nowa fasada podkreślała duże otwory okienne na obu piętrach, otaczając je ciemną ceglaną ramą, obramowaną wapieniem, a na szczycie pokrytą blachą.,
te trzy sąsiadujące ze sobą budynki, mimo odmiennego pochodzenia, zostały połączone ze sobą po II Wojnie Światowej. wyrównano ich wysokość, bezlitośnie resetowano okna na drugim piętrze, a połączone fasady ulic zostały owinięte skórą z porcelanowo-metalowych paneli (fot. 6,7), co było przykładem kolejnego etapu rozwoju centrum Pontiac.,s unikalny wkład do lokalnej dzielnicy handlowej Pontiac, ponieważ: 1) jest to zespół trzech odrębnych przylegających budynków, które są przykładem trzech wątków w rozwoju dzielnicy; 2) budynek Crofoot jest wyjątkowy w swojej lokalizacji na skrzyżowaniu, jego wielkości, śladu i daty w dzielnicy; 3) trzy budynki przetrwały z nienaruszonymi śladami stóp; 4) trzy budynki zachowały swoje historyczne i miejskie warstwy na poziomie ulic handlowych i biurowych na drugim piętrze; oraz 5) Wszystkie trzy budynki zachowały dużą część swojej historycznej integralności zewnętrznej.,