Flaga Czech
Czechy to region historyczny w Europie Środkowej obejmujący Zachodnie i środkowe części Republiki Czeskiej. Ma powierzchnię 52 750 km2 i obejmuje 6 milionów z 10 milionów mieszkańców kraju. Jest otoczona przez Niemcy, Polskę, Czeski region historyczny Moraw i Austrię, a jego granicę tworzą cztery pasma górskie.,
Bohemia została zjednoczona pod panowaniem dynastii Przemyślidów, pod której przewodnictwem stała się również autonomiczną częścią Świętego Cesarstwa Rzymskiego po przyjęciu chrześcijaństwa w IX wieku. Karol IV, Święty cesarz rzymski, z późniejszej dynastii Luksemburskiej założył pierwszy uniwersytet w Europie Środkowej w Pradze i ustalił formułę gospodarczego, kulturalnego i artystycznego boomu regionu. Okres świetności powtórzył za panowania cesarza Rudolfa II Habsburga, który objął artystów i naukowców z Całej Europy.,
poprzez wojny husyckie w XV wieku Czechy opowiedziały się za wolnością religii, czerpiąc siłę duchową i męczeństwo Jana Husa. Dowodzone przez genialnego Jana Žižkę, słabo uzbrojone i słabo wyszkolone, ale zdyscyplinowane i żmudne wojska chłopskie wierzyły, że są niezwyciężone, dopóki pozostają Zjednoczone w wierze. W przeważającej części Historia Czech była spleciona z historią Niemiec i Austrii, z których czerpała korzyści zarówno gospodarcze, jak i kulturowe, a jednocześnie zmagała się z różnym stopniem ucisku.,
herb króla (i Królestwa) Czech.
kraj przestał istnieć w 1918 roku, wraz z utworzeniem wspólnego państwa Czechów i Słowaków: Czechosłowacji. Po II Wojnie Światowej Czechosłowacja sprzymierzyła się z blokiem komunistycznym, z którego została wyodrębniona w 1989 roku., Cztery lata później Czesi i Słowacy rozstali się polubownie, a Czechy stały się częścią Czech.
Historia
Starożytne Czechy
pierwsze jednoznaczne odniesienie do Czech pochodzi z czasów rzymskich, z nazwami takimi jak Boiohaemum. Germańskie dla „domu Boii”, celtyckiego ludu. Leżący na skrzyżowaniu głównych plemion germańskich i słowiańskich w okresie migracji, obszar ten został zasiedlony od około 100 p. n. e.przez ludy germańskie, w tym Marcomanni, którzy następnie przenieśli się na południowy zachód i zostali zastąpieni około 600 p. n. e. przez słowiańskich prekursorów dzisiejszych Czechów.,
Dynastia Przemyślidów
po wyzwoleniu się spod panowania Awarów w VII wieku, Słowiańscy mieszkańcy Czech pojawili się w IX wieku pod rządami Przemyślidów (Přemyslovci), pierwszej historycznie udowodnionej dynastii książąt czeskich, która trwała do 1306 roku. Legenda głosi, że pierwszym Premyslid Książę był Přemysl Oráč, który poślubił Libuše, założyciel Pragi, ale pierwszym udokumentowanym księciem był Bořivoj I. pierwszym Premyslid używać tytułu króla Czech był Bolesław I, po 940, ale jego następcy ponownie przyjął tytuł księcia., Tytuł króla został następnie nadany Premyslid książętom Vratislav II i Vladislav II w XI i XII wieku, odpowiednio, i stał się dziedziczny za Ottokara i w 1198 roku.
wraz z nawróceniem Czech na chrześcijaństwo w IX wieku nawiązano bliskie stosunki z Królestwem Wschodniofrankijskim, następnie częścią Imperium Karolingów, a później jądrem Świętego Cesarstwa Rzymskiego, którego Czechy były autonomiczną częścią, od X wieku., Za panowania Bolesława II Pobożnego Dynastia Przemyślidów wzmocniła swoją pozycję, zakładając biskupstwo w Pradze w 973 roku, zrywając tym samym podporządkowane chrześcijaństwu czeskiemu stosunki z Niemcami i otwierając terytorium dla niemieckich i żydowskich osiedli kupieckich.
równocześnie z Przemyślidami, potężny Dom Sławników pracował nad utworzeniem oddzielnego Księstwa we wschodniej części Czech—wspieranego przez jednostkę wojskową i potężne twierdze, a następnie zdobył kontrolę nad ponad jedną trzecią Czech., W 982 roku Vojtech z dynastii Sławnickich został mianowany biskupem praskim i dążył do uzyskania niezależnego statusu Kościoła wobec państwa. Jego bracia utrzymywali więzi z niemieckim władcą i bili własną walutę. W ten sposób na ziemiach czeskich doszło do równoczesnego rozwoju dwóch niezależnych państw-Premyslidów i Słowian. Bolesław II długo nie tolerował tej konkurencji i w 995 r. kazał wymordować wszystkich Słowian, co oznaczało zjednoczenie ziem czeskich.
figura św. Wacława autorstwa Jana Jiri Bendla.,
objęcie tronu przez Ottokara I w 1197 roku zwiastowało szczyt panowania dynastii Przemyślidów i panowanie Czech przez dziedzicznych królów. W 1212 roku król Rzymski Fryderyk II potwierdził status Czech jako Królestwa na arenie międzynarodowej w dokumencie zwanym Złotą bullą Sycylii. Dało to czeskim królom przywilej mianowania biskupów i oderwało Czeskie ziemie od poddaństwa rzymskim władcom. Wnuk Ottokara II, który rządził w latach 1253-1278, założył krótkotrwałe Imperium obejmujące współczesną Austrię.,
od drugiej połowy XI wieku Państwo Czeskie zaczęło być ożywiane przez zamordowanie św. Wacława (sv. Václav) i jego późniejsza cześć jako księcia z nieba i protektora państwa czeskiego. Władcy czescy zaczęli być postrzegani jako jedynie tymczasowi przedstawiciele państwa. Wacław był wychowywany przez babkę Ludmiłę, która została zamordowana wkrótce po przekazaniu mu władzy, najprawdopodobniej przez matkę Drahomírę, której odrzucił po akcie tylko po to, aby ją później zabrać., Wacław ułatwiał rozwój Kościoła i nawiązywał więzi z Saksonią, a nie zwyczajowe stosunki z Bawarią, ku niezadowoleniu jego opozycji politycznej na czele z młodszym bratem Bolesławem I „strasznym”.”Ta braterska awantura zakończyła się morderstwem—Bolesław I kazał w 935 r. zabić swojego brata przy okazji konsekracji kościoła i przejąć rządy na ziemiach czeskich. Wacław czczony jest jako Święty od X wieku, najpierw na ziemiach czeskich, a później w krajach ościennych., Jego życie i męczeństwo zapisano w licznych legendach, w tym w” pierwszej Staro-Słowiańskiej legendzie”, która powstała w X wieku.
w połowie XIII wieku rozpoczęła się znaczna imigracja niemiecka, ponieważ Dwór starał się zastąpić straty po krótkiej inwazji mongolskiej na Europę w 1241 roku. Niemcy osiedlili się głównie wzdłuż północnych, zachodnich i południowych granic Czech, chociaż wielu mieszkało w miastach rozproszonych po całym królestwie.,
Dynastia Luksemburska
Jan
śmierć ostatniego księcia Przemyślidów, Wacława III (Václav III), opuścił Czeskich książąt w okresie wahania co do wyboru czeskiego króla, aż wybrali Jana Luksemburskiego „ślepego”, syna Fryderyka VII, króla Niemiec i Cesarstwa Rzymskiego, w 1310 roku, z warunkami, w tym rozległe koncesje, aby być przyznane sobie. Jan ożenił się z siostrą ostatniego Przemyślida, ale królestwo Czeskie było dla niego niezbadanym terytorium; nie rozumiał zwyczajów ani potrzeb kraju., Rządził jako król Czech w latach 1310-1346 i król Polski w latach 1310-1335. Będąc sprytnym politykiem nazywanym „Królewskim dyplomatą”, Jan anektował Górny Śląsk i większość śląskich księstw do Czech, a także miał swoje cele w północnych Włoszech. W 1335 zrzekł się wszelkich roszczeń do tronu polskiego.
Karol IV
w 1334 roku Jan mianował swojego najstarszego syna Karola IV de facto administratorem ziem czeskich, rozpoczynając okres podwójnego panowania Luksemburskiego., Sześć lat później zabezpieczył koronę czeską dla Karola i poparł jego starania o uzyskanie Rzymskiego królewstwa, w którym Karol odniósł sukces w 1346 roku, jeszcze za życia ojca. Karol IV został koronowany na króla Czech w 1346 roku i starał się podnieść nie tylko Czechy, ale także resztę Europy. Jako Święty cesarz rzymski i król Czech, zwany „ojcem kraju” (po łacinie Pater patriae), jest najbardziej znanym europejskim władcą późnego średniowiecza., Zgodnie z luksemburską tradycją, w bardzo młodym wieku został wysłany na dwór francuski, gdzie uzyskał rozległe wykształcenie i opanował języki Niemiecki, Francuski, łacinę i włoski. Język czeski był jednak najbliższy jego sercu, a dwa lata po wyborze na króla założył w Pradze pierwszy uniwersytet w Europie Środkowej, Uniwersytet Karola.
w 1355 roku Karol IV wstąpił na tron rzymski, a rok później wydał Złotą bullę, zbiór statutów—wczesną konstytucję—obowiązującą w Świętym Cesarstwie Rzymskim do 1806 roku., Jego panowanie podniosło Czechy do szczytu zarówno pod względem polityki, jak i terytorium; Korona czeska kontrolowała tak różnorodne ziemie, jak Morawy, Śląsk, Górne Łużyce i dolne Łużyce, Brandenburgia, obszar wokół Norymbergi zwany nowymi Czechami, Luksemburg i kilka małych miast rozsianych po całych Niemczech. Wywołał bezprecedensowy boom gospodarczy, kulturalny i artystyczny w Pradze i reszcie Czech., Petrarcha, inicjator renesansowego humanizmu, z którym korespondował, na próżno miał nadzieję, że Karol IV przeniesie stolicę Świętego Cesarstwa Rzymskiego z Pragi do Rzymu i odnowi chwałę Imperium. Budowa w mieście była w pełnym rozkwicie za życia króla, a wiele zabytków nosi jego imię. Pod jego patronatem ukończono Zamek Praski i znaczną część katedry św. wita.,
Zygmunt
syn Karola IV, cesarz Zygmunt Luksemburski, ostatni z rodu Luksemburgów na tronie czeskim, a także król Czech i Polski.Węgry i Święty cesarz rzymski, pozostawił po sobie spuściznę sprzeczności. Utracił koronę polską w 1384, ale w 1387 zdobył koronę węgierską. W celu połączenia wybrzeża Dalmacji pod jego zwierzchnictwem zorganizował krucjatę, ale został pokonany przez Turków osmańskich., Po krótkim internowaniu przez Węgierską szlachtę w 1401 r., skoncentrował swoje wysiłki na Czechach i udzielił wsparcia wyższej szlachty walczącej z jego przyrodnim bratem, królem Wacławem IV, którego później wziął jako zakładnika i przeniósł na ponad rok do Wiednia. Jako administrator królestwa czeskiego mianowany przez Wacława IV odważnie objął koronę czeską., Po pojednaniu braci w 1404 roku Zygmunt powrócił na Węgry, gdzie uspokoił zawirowania polityczne i zapoczątkował boom gospodarczy i kulturalny, przyznając miastom przywileje, które uważał za podstawę swoich rządów. W latach 1403-1404, po sporach z papieżem, zakazał przydzielania środków pieniężnych Kościołowi, obsadzania biskupstw i innych instytucji religijnych.,
jako Król Rzymski Zygmunt dążył do zreformowania Kościoła Rzymskiego i rozstrzygnięcia schizmy Papieskiej, czego wyrazem było zwołanie soboru w Konstancji w 1415 roku. Tam rektor Uniwersytetu Karola i wybitny reformator i myśliciel religijny Jan Hus został skazany na spalenie na stosie jako heretyk, z niezaprzeczalnym udziałem króla. Hus został zaproszony do udziału w soborze w celu obrony siebie i czeskich pozycji na dworze zakonnym, ale za zgodą cesarza został stracony 6 lipca 1415., Jego egzekucja, a następnie papieska krucjata przeciwko Husytom, a także prześladowania Johna Wycliffe ' a, oburzyła Czechów, a ich wynikający z tego bunt przeciwko Romanistom stał się znany jako wojny husyckie.
chociaż naturalny następca Wacława IV, jako króla czeskiego, Zygmunt, który odziedziczył tron czeski w 1420 r., zmagał się z buntem husytów, których bezskutecznie starał się podporządkować w powtarzających się wyprawach krzyżowych. Dopiero w 1436 roku, po uzgodnieniu warunków pojednawczych między husytami a Kościołem Katolickim, został uznany za króla czeskiego. Zmarł rok później.,
Bohemia husycka
„wy, którzy jesteście wojownikami Boga i jego prawa. Proście Boga o pomoc i miejcie w nim nadzieję, że w jego imieniu zwyciężycie chwalebnie” (z Hymnu bojowego husytów).,
wojny husyckie, które rozpoczęły się w 1419 roku, wysyłały ludzi do Pragi, plądrując klasztory i inne symbole tego, co oglądali jako skorumpowany Kościół katolicki, ale to pod wpływem Jana Žižki, pomysłodawcy najlepszej strategii obronnej husytów chłopskich, wojny z krucjatami zygmuntowskimi zaczęły nabierać rozpędu. Wojny husyckie podzieliły ogólny ruch husycki na różne grupy umiarkowanych i radykalnych., Umiarkowani, zasadniczo wspierający Kościół katolicki, byli nazywani Ultrakwistami i składali się z mniejszej szlachty i burżuazji. Najbardziej radykalny podział stanowili Taborytowie, nazwani od ich centrum religijnego i twierdzy w Táborze, założonej przez Žižkę. Utrzymując doktryny Wycliffe ' a, grupa ta składała się z chłopów.
Žižka, urodzony w rodzinie niższej szlachty, rozpoczął karierę wojskową, dołączając do zbrojnego gangu utworzonego przez członków jego klasy, aby rabować kupców i brał udział w drobnych konfliktach między zamożną szlachtą., Po pokonaniu Krzyżaków pruskich w bitwie pod Grunwaldem w 1410 roku powrócił do Pragi i wstąpił na dwór królewski w czasie, gdy Hus głosił regularnie w praskiej Kaplicy Betlejemskiej, ale nigdy nie udowodniono, czy uczestniczył w którymś z Kazań Husa. Wybuch wojen husyckich stworzył okazję do doskonalenia swojego geniuszu taktycznego.
Kiedy rozpoczęły się wojny, Žižka zbliżał się do 60.roku życia i był ślepy na jedno oko. Wkrótce po przyłączeniu do taborytów przekształcił miasto Tabor w twierdzę, która była prawie niemożliwa do obalenia., W 1420 r. dowodził wojskami taborytów w ich zaskakującym zwycięstwie nad Zygmuntem, gdzie król przegrał mimo pomocy wojsk węgierskich i niemieckich. Wojska Žižki rozeszły się po wsiach, szturmując klasztory i wsie oraz pokonując krzyżowców, mimo że Žižka stała się całkowicie ślepa do 1421 roku.,
ponieważ dowodził formacją głównie chłopską, Žižka opracował broń, która uwzględniała naturalne umiejętności jego wojowników, takie jak żelazne kolce i opancerzone wozy rolnicze, które były zamontowane z małymi armatami typu haubicy i łatwo przebijały się przez linie wroga. Wagony były również używane do transportu żołnierzy i można powiedzieć, że były one prekursorami nowoczesnej wojny czołgowej., Inną jego taktyką było wyłożenie dna stawu obok swoich sił kobiecymi ubraniami, co spowodowało, że konie kawalerii wroga zostały uwięzione w odzieży, stając się łatwym łupem dla mężczyzn. Dzięki temu udało mu się pokonać 30-tysięczną armię krzyżowców, która przybyła do Pragi z Całej Europy. Rozkazał nawet koniom obrócić się w złą stronę, aby zmylić wrogie oddziały na kierunku swoich sił.,
kolejnym, jeśli nie ważniejszym atutem husytów było przekonanie, że walczą w słusznej sprawie, a kiedy śpiewali hymn bojowy „wy, którzy jesteście wojownikami Boga”, wróg często zawracał przed rozpoczęciem bitwy. Ich” boskie ” przekonanie dało im siłę do przestrzegania sztywnej dyscypliny i silnego systemu organizacyjnego. Nie można tego powiedzieć o ich wrogach, których celem często było gromadzenie łupów wojennych.,
jednak jego skrajne poglądy religijne zaczęły kolidować z poglądami taborytów, którzy byli bardziej radykalni w swoich poglądach, więc opuścił miasto, Aby utworzyć własne, bardziej umiarkowane, husyckie skrzydło we wschodnich Czechach w 1423 roku, zachowując jednocześnie ścisły sojusz z Taborytami. Uważany za największego geniusza bitwy w historii Czech, zmarł nagle na zarazę w 1424 roku, praktycznie nie posiadając własnego majątku., Jego następcą został Prokop Wielki, pod którego przywództwem husyci odnosili zwycięstwa przez kolejne dziesięć lat, ku czystemu terrorowi Europy, dopóki nie zostali rozerwani przez wewnętrzne rywalizacje w bitwie pod Lipanami w 1436 roku. Było to bezpośrednią konsekwencją ich podziału na dwie główne frakcje, umiarkowanych Ultrakwistów i radykalnych taborytów oraz zjednoczenia tych pierwszych z Kościołem Katolickim. To skłoniło Zygmunta do ogłoszenia sławnego ” tylko bohemy mogą pokonać bohemy.,”
chociaż ruch husycki ostatecznie się nie powiódł, była to pierwsza próba podważenia dwóch twierdz średniowiecznego społeczeństwa—feudalizmu i Kościoła rzymskokatolickiego. To nie tylko utorowało drogę reformacji protestanckiej i wzrostowi nowoczesnego nacjonalizmu, ale także przyniosło Innowacje militarne, których pomysłodawcą był Žižka. Pomimo miażdżącej klęski w 1436 roku, Ultrakwiści nadal byli w stanie negocjować pojednanie między katolikami a nimi samymi, zapewniając w ten sposób wolność religii, choć krótkotrwałą, jak ukuły kompakty Bazylejskie.,
w 1458 r.Jerzy z Podiebradów objął tron czeski i postanowił utworzyć ogólnoeuropejską Ligę chrześcijańską, która skonsolidowałaby całą Europę w byt chrześcijański. Wyznaczył Leona z Rozmitalu, aby zdobył poparcie sądów europejskich, ale wysiłek ten został zahamowany przez jego pogarszające się stosunki, a tym samym utratę wpływów z papieżem.,
Monarchia Habsburgów
Po śmierci króla Ludwika II węgierskiego i czeskiego w bitwie pod Mohács w 1526 roku arcyksiążę Ferdynand został wybrany na króla Czech, A kraj stał się państwem składowym monarchii Habsburgów, ciesząc się wolnością religijną jako jeden z najbardziej liberalnych krajów świata chrześcijańskiego w latach 1436-1620.,
Rudolf II
Polityka polityczna i religijna Rudolfa II, króla Węgier i Czech i Świętego cesarza rzymskiego (panował w latach 1576-1612), uczyniła z niego postać kontrowersyjną, poddaną wrogim działaniom członków własnej rodziny. Został usunięty ze stanowiska, co ułatwiło wybuch wojny trzydziestoletniej (1618-1648), jednej z najbardziej niszczycielskich wojen w historii Europy. Okrzyknięty” największym mecenasem sztuki na świecie ” Rudolf II wyróżnił się przesuwając granice mecenatu dworskiego w post-renesansowej Europie., Praga, określana za jego czasów jako Rudolfine, stała się jednym z wiodących ośrodków sztuki i nauki w Europie. Stał się wyznawcą i praktykującym okultyzm, propagując alchemię i Kabbalę, zapraszając czołowych europejskich artystów, architektów, naukowców, filozofów i humanistów do pracy dla niego. Astronomowie Tycho Brahe, który został matematykiem cesarskim w 1599 roku, i Johannes Kepler założył obserwatoria w mieście.,
cesarz zlecił przebudowę i rozbudowę zamku, budowę nowego ratusza i Pałacu Arcybiskupiego oraz kilku nowych kościołów, chociaż jego największy wkład w sztukę leży w malarstwie, rzeźbie i sztuce dekoracyjnej, w tym przez Paolo Veronese, Correggio, Leonardo Da Vinci, Albrecht Dürer i Pieter Bruegel starszy. Cenił przede wszystkim artystów zagranicznych, którzy rzekomo przywiązywali wagę do jego rządów i zaspokajali jego głód pracy włoskiej i holenderskiej., O jego niepohamowanej pasji kolekcjonerskiej świadczy jedna z największych kolekcji sztuki wśród dworów europejskich, która odzwierciedlała szersze zainteresowania naukowe i artystyczne jego dworu. Kolekcjonował nie tylko antyki, ale także sztukę najnowszą i współczesną. Jego malarze dwukrotnie kupowali dzieła sztuki z Całej Europy. Wychowując swoich artystów w ich warsztatach, podniósł status cechu malarzy do rangi sztuki liberalnej. Jednak wkrótce po jego śmierci w 1612 roku jego zbiory zostały w dużej mierze Przejęte.,
Rudolf II miał inną stronę, niestabilne i fizyczne i psychiczne dolegliwości, które skłoniły go do wycofania się do swojego zamku w Pradze, gdzie skupił się na okultyzmie. Częściowo odpowiedzialny za jego wewnętrzne męki był coraz bardziej podziałów walki między katolikami i protestantami oraz zagrożenie ze strony Imperium Osmańskiego, które stało za jego decyzją o przeniesieniu stolicy monarchii habsburskiej z Wiednia do Pragi.,
był wykształcony w czołówce rzymsko-katolickiej potęgi w Europie, na dworze Filipa II (rządził 1556-1598) w Hiszpanii, ale do czasu śmierci jego ojca, cesarza Maksymiliana II, większość poddanych Habsburgów przeszła na różne sekty protestantyzmu, podobnie jak posiadłości w większości ziem Habsburgów. Rudolf II zaprosił jezuitów do pomocy w rekonwalescencji protestantów, co wywołało opór protestantów, a w 1606 r. posiadłości Węgier, Austrii i Moraw przegłosowały uznanie jego brata Macieja (panującego w latach 1612-1619) za władcę., Rudolf II odpowiedział ustępstwem w 1609 r. – obiecując Czeskie posiadłości tolerancję religijną w zamian za jego zachowanie jako suwerennego władcy. Nie zadowoliło to jednak posiadłości, zamiast tego zapoczątkowało łańcuch wydarzeń, które miały zakończyć się drugą Defenestracją Pragi w 1618 roku i wybuchem wojny trzydziestoletniej za panowania króla Ferdynanda II.
Ferdynand II stanowczo uciskał prawa protestanckie w Czechach; w konsekwencji szlachta Czeska wybrała Fryderyka V, protestanta, aby zastąpić Ferdynanda na tronie czeskim., Jednak protestanckie intermezzo zakończyło się nagle klęską Fryderyka w bitwie pod Białą Górą w 1620 roku. Wielu protestanckich szlachciców zostało straconych lub wygnanych, ich ziemie przekazano katolickim lojalistom.
Czeski ruch renesansowy
w 1749 r.Czechy stały się ściślej związane z monarchią habsburską po zatwierdzeniu przez dietę Czeską reformy administracyjnej, która obejmowała niepodzielność imperium Habsburgów i centralizację rządów. W ten sposób Kancelaria królewska została połączona z Kancelarią austriacką.,
do 1627 roku język niemiecki był drugim językiem urzędowym na ziemiach czeskich. Zarówno Niemiecki, jak i łacina były powszechnie używane wśród klas panujących, chociaż Niemiecki stał się coraz bardziej dominujący, podczas gdy Czeski był bardziej powszechny na wsi. Rozwój języka czeskiego wśród wykształconych klas został ograniczony po bitwie pod Białą Górą; sytuacja poprawiła się tylko nieznacznie w epoce Oświecenia, kiedy Czesi zrewidowali i przebudowali język., Pierwszą znaną postacią czeskiego renesansu słowiańskiego był Josef Dobrovský (1753-1829), jezuicki ksiądz, który był autorem gramatyki i słowników i uważany jest za pierwszego Slawistę. Josef Jungmann (1773-1847) posunął się dalej, skupiając się na opracowaniu słownika czesko-niemieckiego i napisaniu historii literatury czeskiej w języku czeskim.
Pavel Josef Šafařík, Słowacki z urodzenia, był kolejnym wybitnym Slawistą czeskiego ruchu renesansowego.,
pod koniec XVIII wieku Czeski ruch odrodzenia narodowego—Czeski ruch renesansu—we współpracy z częścią arystokracji Czeskiej, rozpoczął kampanię na rzecz przywrócenia historycznych praw królestwa czeskiego, zgodnie z którą Język czeski miał zastąpić język niemiecki jako język administracji. Oświecony absolutyzm Józefa II i Leopolda II, którzy wprowadzili drobne ustępstwa językowe, okazał się obiecujący dla ruchu czeskiego, ale wiele z tych reform zostało później anulowanych., Podczas rewolucji 1848 roku wielu czeskich nacjonalistów domagało się autonomii dla Czech od Habsburgów w Austrii. Praski Kongres Słowiański był decydującą próbą oderwania się od monarchii. Delegaci z poszczególnych narodów słowiańskich spotkali się, aby opracować plan dalszych działań, zarówno na poziomie krajowym, jak i międzynarodowym. Chociaż Kongres był nękany przez zamieszki i stan wojenny, jego realizacja polegała na opracowaniu petycji żądań słowiańskich, które stanowiły Plan równości między narodami., Staroczeska dieta, jedna z ostatnich pozostałości Niepodległości, została rozwiązana, choć język czeski przeżywał odrodzenie, jak w okresie romantycznego nacjonalizmu.
w 1861 r.powstała nowo wybrana Bohemia., Odnowienie korony czeskiej (Królestwo Czech, margrabia Moraw i Księstwo Śląskie) stało się oficjalnym programem politycznym zarówno Czeskich liberalnych polityków ,jak i większości arystokracji Czeskiej( program praw państwowych), podczas gdy partie reprezentujące mniejszość niemiecką i niewielką część arystokracji ogłosiły lojalność wobec konstytucji centralistycznej., Po klęsce Austrii w wojnie prusko-austriackiej w 1866 roku, politycy węgierscy osiągnęli Ausgleich (kompromis), który stworzył Austro-Węgry w 1867 roku, rzekomo gwarantując równość między austriackimi i węgierskimi częściami Cesarstwa. Próba utworzenia przez Czechów trójstronnej Monarchii Austro-Węgry-Czechy nie powiodła się w 1871 roku, ale program praw państwowych pozostał oficjalną platformą Czeskich partii politycznych do 1918 roku.,
rozpad Cesarstwa
cesarz Karol I, który panował w latach 1916-1918, był ostatnim królem Czech i ostatnim monarchą z dynastii Habsburgów, który zaczął wykazywać oznaki upadku w XIX wieku, kiedy cesarz Franciszek Józef (1848-1916) stracił kontrolę nad Włochami i Prusami.,
XX wiek
Po I Wojnie Światowej Czechy ogłosiły niepodległość i 28 października 1918 roku stały się rdzeniem Czech.nowo powstałe Państwo Czechosłowacja, które połączyło Czechy, Morawy, Śląsk austriacki i Słowację. Za czasów pierwszego prezydenta, Tomáša Garrigue Masaryka, Czechosłowacja stała się dobrze prosperującą Republiką Liberalno-Demokratyczną.,
Po układzie monachijskim z 1938 roku Sudety, przygraniczne regiony Czech zamieszkane głównie przez etnicznych Niemców, zostały anektowane przez nazistowskie Niemcy; był to pierwszy i jedyny raz w historii Czech, że jego terytorium zostało podzielone. Pozostałości Czech i Moraw zostały następnie zaanektowane przez Niemcy w 1939 roku, podczas gdy część Słowacka stała się Słowacją. W latach 1939-1945 Czechy, z wyłączeniem Sudetów, tworzyły wraz z Morawami Niemiecki protektorat Czech i Moraw (Reichsprotektorat Böhmen und Mähren)., Po zakończeniu ii Wojny Światowej w 1945 roku zdecydowana większość etnicznej ludności niemieckiej została wysiedlona z kraju na podstawie dekretów Beneša.
25 lutego 1948 roku komunistyczni ideolodzy zdobyli Czechosłowację i rzucili kraj w 40 lat dyktatury. Od 1949 roku kraj został podzielony na okręgi i Czechy przestały być jednostką administracyjną Czechosłowacji., W 1989 roku papież Jan Paweł II kanonizował Agnieszkę Czeską jako pierwszą świętą w Europie Środkowej, tuż przed aksamitną rewolucją, która położyła kres dyktaturze jednopartyjnej w listopadzie tego roku. Kiedy Czechosłowacja została rozwiązana polubownie w 1993 w wyniku rozwodu aksamitnego, terytorium Czech stało się częścią nowo powstałej Republiki Czeskiej.
Czeska konstytucja z 1992 roku odnosi się do „obywateli Republiki Czeskiej w Czechach, na Morawach i Śląsku” i głosi ciągłość z państwowością Korony Czeskiej., Czechy nie są jednostką administracyjną Republiki Czeskiej; zamiast tego dzieli się na regiony Praga, Czechy środkowe, Pilzno, Karlowe Wary, Ústí nad Labem, Liberec i Hradec Králové, a także części regionów Pardubice, Vysočina, Południowoczeskie i Południowomorawskie.
Referencje i dalsze informacje
- Freeling, Nicolas. Wybrzeże Czech. Nowy Jork: Mysterious Press, 1995. ISBN 089296555x
- Kann, Robert A. A History of the Habsburg Empire: 1526-1918.
ISBN 0-520-02408-7 - , Królowa Zimowa: Elżbieta Czeska. Warszawa: Feniks, 2000. ISBN 1842120573
- Sayer, Derek. Wybrzeże Czech: historia Czech. Princeton: Princeton University Press, 1998. ISBN 0691057605
- Teich, Mikuláš. Bohemia w historii. [2010-08-09 19: 48] ISBN 0521431557
wszystkie linki pobrano 15 czerwca 2016.
język angielski
Język czeski
- „The Premyslids” Royal History.
- „późni Premyslidzi na tronie czeskim, dziedziczny tytuł królewski, szczyt czeskiego średniowiecza” informacje historyczne.,
- „Święty i Patron ziem czeskich” Biografie Online.
- Biografie „ojca Karola IV” w Internecie.
kredyty
autorzy i redaktorzy encyklopedii Nowego Świata przepisali i uzupełnili artykuł Wikipedii zgodnie ze standardami nowej encyklopedii świata. Ten artykuł jest zgodny z warunkami licencji Creative Commons CC-by-sa 3.0 (CC-by-sa), które mogą być używane i rozpowszechniane z odpowiednim przypisaniem., Zgodnie z warunkami tej licencji należy się uznanie, które może odnosić się zarówno do autorów nowej encyklopedii świata, jak i bezinteresownych wolontariuszy Wikimedia Foundation. Aby zacytować ten artykuł, Kliknij tutaj, aby wyświetlić listę akceptowalnych formatów cytowania.Historia wcześniejszych prac wikipedystów jest dostępna dla badaczy tutaj:
- Bohemia history
historia tego artykułu, ponieważ został on zaimportowany do nowej encyklopedii świata:
- Historia „Bohemia”
Uwaga: niektóre ograniczenia mogą mieć zastosowanie do korzystania z poszczególnych obrazów, które są oddzielnie licencjonowane.,