Globalny System Nawigacji Satelitarnej (GNSS) odnosi się do konstelacji satelitów dostarczających sygnały z kosmosu, które przesyłają dane o pozycji i czasie do odbiorników GNSS. Odbiorniki następnie wykorzystują te dane do określenia lokalizacji.
z definicji GNSS zapewnia zasięg globalny. Przykładami GNSS są Europejski Galileo, Amerykański globalny system pozycjonowania NAVSTAR (GPS), Rosyjski Globalny System nawigacyjny Sputnikovaya Sistema (GLONASS) i Chiński System Nawigacji Satelitarnej BeiDou.,
wydajność GNSS jest oceniana przy użyciu czterech kryteriów:
- dokładność: różnica między zmierzoną i rzeczywistą pozycją odbiornika, prędkością lub czasem;
- integralność: zdolność systemu do zapewnienia progu zaufania oraz, w przypadku wystąpienia anomalii w danych pozycjonowania, alarm;
- ciągłość: zdolność systemu do działania bez przerw;
- dostępność: procent czasu, w którym sygnał spełnia powyższe kryteria dokładności, integralności i ciągłości.,
tę wydajność można poprawić za pomocą regionalnych satelitarnych systemów wspomagających (SBAS), takich jak europejski system nakładania nawigacji geostacjonarnej (EGNOS). EGNOS poprawia dokładność i niezawodność informacji GPS poprzez korygowanie błędów pomiaru sygnału i dostarczanie informacji o integralności sygnałów.