podczas moich podróży w Kolumbii spotkałam dwie ofiary Skolopolaminy. Jedna dziewczyna opowiedziała mi o tym, jak wyciągała pieniądze z bankomatu, a staruszek zapytał ją o drogę, to była ostatnia rzecz, którą zapamiętała. Skończyła opróżniać swoje konta bankowe, a nawet zabrała staruszka z powrotem do swojego mieszkania. Bo wyglądała tak znajomo ze staruszkiem, że ochroniarz nic o tym nie myślał., Nie pamiętała, co się stało później, ale skończyła z pustym mieszkaniem, z wszystkim, co posiadała, wyczyszczonym. Ochroniarz doniósł, że powiedziała, że się wyprowadza i wpuściła jeszcze kilku facetów do mieszkania, a oni zabrali wszystko. Obudziła się następnego dnia z dosłownie niczym, ale ubrania na plecach.
inna historia, którą słyszałem, była w kuchni hostelu w Medellin. Ten Japończyk się przedstawia i kiedy zaczynamy rozmawiać, mówi mi, co się z nim stało., Próbował uciec z Cali, gdzie był w krótkotrwałym związku z, szczególnie zaborczą latynoską. Nie mówiąc jej nic, wskoczył do autobusu, próbując uciec. Usunął jej numer z telefonu, ale zapisał go na kartce papieru, na wypadek gdyby zmienił zdanie. Przyjechał do Medellin nocnym autobusem i nic nie pamięta po wyjściu z autobusu. Dwa dni później obudził się w pokoju hotelowym z tą samą zaborczą latynoską, unoszącą się nad nim., Okazuje się, że został znaleziony nieświadomie okradziony ze wszystkich swoich rzeczy na tyłach dworca autobusowego, a policja została powiadomiona, przeszukali jego kieszenie i znaleźli ten skrawek papieru z numerem na nim, zadzwonili do niej i poprosili, aby natychmiast przyjechała do Medellin, aby się nim opiekować! Zabrali go do hotelu i zostawili pod opieką jego byłej. To jest plan ucieczki, który się nie powiódł, jeśli kiedykolwiek o nim słyszałem!