ze względu na zachorowalność i śmiertelność związaną z nieleczoną chorobą lub nieodpowiednią terapią przeciwzakrzepową, niezbędna jest dokładna diagnoza zatoru płucnego. Angiografia płucna, obecny złoty standard test dla diagnozowania zatoru płucnego, jest zarówno inwazyjne i kosztowne; dlatego nieinwazyjne strategie diagnostyczne zostały opracowane., Badania nieinwazyjne często muszą być łączone, aby podnieść prawdopodobieństwo wystąpienia choroby do poziomu uzasadniającego leczenie lub obniżyć je do poziomu, na którym uzasadnione jest wstrzymanie leczenia. Algorytmy diagnostyczne obejmujące ocenę kliniczną; ultrasonografia żylna; badanie D-dimer; skanowanie wentylacyjno-perfuzyjne płuc; a ostatnio tomografia komputerowa zostały zatwierdzone w badaniach klinicznych u pacjentów z podejrzeniem zatorowości płucnej. Optymalna strategia w poszczególnych instytucjach zależy od lokalnej dostępności, wiedzy fachowej i kosztów., Rezonans magnetyczny oraz skojarzona tomograficzna angiografia płucna i wenografia komputerowa mogą być stosowane jako samodzielne badania zatorowości płucnej, ale wymagają dalszej oceny.