diagnoza u zwierząt
diagnoza wścieklizny może być dokonana po wykryciu wirusa wścieklizny z dowolnej części dotkniętego mózgu, ale w celu wykluczenia wścieklizny, test musi obejmować tkanki z co najmniej dwóch miejsc w mózgu, najlepiej pnia mózgu i móżdżku.
test wymaga uśmiercenia zwierzęcia., Sam test trwa około 2 godzin, ale potrzeba czasu, aby usunąć próbki mózgu od zwierzęcia podejrzewanego o wściekliznę i wysłać te próbki do Państwowego zdrowia publicznego lub weterynaryjnego laboratorium diagnostycznego w celu diagnozy.
w Stanach Zjednoczonych wyniki testu na wściekliznę są zazwyczaj dostępne w ciągu 24 do 72 godzin po zebraniu i uśmierceniu zwierzęcia., Ponieważ ekspozycja na wściekliznę u podejrzanych zwierząt jest pilną sprawą medyczną, ale nie nagłą, testowanie w tym okresie jest więcej niż wystarczające do ustalenia, czy dana osoba była narażona na wściekłe zwierzę i wymaga szczepień po ekspozycji na wściekliznę.
Około 120 000 zwierząt lub więcej jest testowanych na wściekliznę każdego roku w Stanach Zjednoczonych, a około 6% jest wściekłych. Odsetek zwierząt z wynikiem dodatnim zależy w dużej mierze od gatunku zwierząt i waha się od <1% u zwierząt domowych do >10% gatunków dzikich zwierząt.,
na podstawie rutynowych badań nad zdrowiem publicznym i patogenezą dowiedzieliśmy się, że nie jest konieczne eutanazja i testowanie wszystkich zwierząt, które gryzą lub w inny sposób potencjalnie narażają osobę na wściekliznę. W przypadku zwierząt o niskim prawdopodobieństwie wścieklizny, takich jak psy, koty i fretki, okresy obserwacji (10 dni) mogą być odpowiednie, aby wykluczyć ryzyko potencjalnego narażenia ludzi na wściekliznę.
konsultacje z lokalnym lub państwowym urzędnikiem zdrowia po potencjalnym narażeniu mogą pomóc określić najlepszy kierunek działań w oparciu o aktualne zalecenia dotyczące zdrowia publicznego.,
diagnoza u ludzi
do diagnozy przedubojowej (przed śmiercią) wścieklizny u ludzi konieczne jest wykonanie kilku badań; żaden pojedynczy test nie jest wystarczający. Badania są wykonywane na próbkach śliny, surowicy, płynu mózgowo-rdzeniowego i biopsji skóry mieszków włosowych na karku. Ślina może być badana przez izolację wirusa lub odwrotną transkrypcję, a następnie reakcję łańcuchową polimerazy (RT-PCR). Surowica i płyn rdzeniowy są badane na obecność przeciwciał przeciwko wirusowi wścieklizny. Próbki biopsji skóry są badane na obecność antygenu wścieklizny w nerwach skórnych u podstawy mieszków włosowych.,