wiodąc do rewolucji amerykańskiej, jednym z głównych skarg kolonistów na Imperium Brytyjskie było to, że nałożono „podatki bez reprezentacji” —slogan, który Waszyngton, D. C. przyjął od tego czasu jako swoje nieoficjalne motto.
W 2000 r.stolica zaczęła drukować „podatki bez reprezentacji” na wszystkich standardowych tablicach rejestracyjnych miasta, a w 2016 r. miasto zaktualizowało go do „koniec opodatkowania bez reprezentacji.,”Tablice rejestracyjne odwołują się do faktu, że mieszkańcy stolicy płacą podatki federalne bez posiadania przedstawicieli do głosowania w Kongresie USA, i są częścią długiej historii walki Waszyngtonu o te same prawa głosu i samorządność, co 50 stanów.
po rekonstrukcji, Kongres znosi rząd Waszyngtonu
Waszyngton, D. C. Jest rodowym domem ludu Nacotchtank, znanego również jako Anacostans. Po tym, jak brytyjscy koloniści brutalnie wypędzili ich z ich ziemi, stało się częścią Maryland i Wirginii., W 1790 roku oba te stany scedowały terytorium, aby ustanowić Dystrykt Kolumbii jako stolicę Stanów Zjednoczonych. W tym czasie było około 3000 ludzi mieszkających w Waszyngtonie—zbyt mało, aby stać się państwem—a biali ludzie, którzy posiadali własność w Waszyngtonie nadal głosowali w Maryland lub Wirginii, jak mieli wcześniej.
Kapitol w Waszyngtonie, ok.1852.,
Buyenlarge/Getty Images
począwszy od początku 19 wieku, Kongres ustanowił szereg różnych modeli rządowych, które pozwoliły wyborcom wybrać niektórych lokalnych liderów, pozbawiając ich wcześniej posiadanego prawa do głosowania na prezydenta lub na członków Kongresu. Następnie w 1870 roku Kongres pozbawił stolicy swojej lokalnej reprezentacji. Biali kongresmeni nie chcieli, by nowo uwłaszczeni Czarni rządzili stolicą kraju.
podczas odbudowy czarni Amerykanie stanowili około jedną trzecią populacji stolicy., Gdy czarni zdobyli prawo do głosowania w lokalnych wyborach w 1867 roku, szybko ugruntowali swoją pozycję w samorządzie miejskim. Kongres odpowiedział demontażem tego rządu za pomocą nowych ustaw w 1871 i 1874, które dały prezydentowi-na którego mieszkańcy stolicy nadal nie mogli głosować—wyłączne prawo do mianowania przywódców stolicy. Prezydent mógł konsultować się z Kongresem przy mianowaniu tych przywódców, ale ponieważ wyborcy stolicy nie mogli wybrać głosujących członków Kongresu, nie mieli możliwości wpływania na te decyzje.,
prezydent, kongresmeni i wielu członków personelu federalnego pozostawało odpornych na te zmiany, ponieważ zostali zarejestrowani do głosowania w swoich macierzystych Stanach. Ograniczenia dotyczące głosowania i samorządności miały zastosowanie tylko do mieszkańców w pełnym wymiarze godzin. Podobnie jak rasistowskie ograniczenia wyborcze, których Południowe Państwa używały, aby uniemożliwić czarnym mężczyznom głosowanie po rekonstrukcji, ograniczenia te miały na celu stłumienie czarnej władzy politycznej.
John Tyler Morgan, były żołnierz Konfederacji, który wstąpił do Senatu Stanów Zjednoczonych w 1877 roku, był o tym zdecydowany., Powiedział, że Kongres musiał ” spalić stodołę, aby pozbyć się szczurów … szczury to populacja Murzynów, a stodoła to rząd Dystryktu Kolumbii.”
Czytaj więcej: kiedy Afroamerykanie uzyskali prawo do głosowania?
Era Praw Obywatelskich przynosi zmiany
system z 1870 roku, który odmawiał mieszkańcom stolicy prawa głosu na własny samorząd lokalny—a także członków Kongresu i prezydenta, który nadzorował ten rząd—pozostał na miejscu przez prawie sto lat. W tym czasie populacja czarnych wzrosła. W 1957 w Waszyngtonie., stał się pierwszym w kraju miastem głównie czarnym. W 1970 roku populacja czarnych wynosiła ponad 537 000 osób, czyli 71% populacji miasta. W tym czasie wielu białych mieszkańców przeniosło się na przedmieścia Maryland i Wirginii, gdzie mogli cieszyć się pełnymi prawami wyborczymi.
Czarni mieszkańcy stolicy walczyli o zmianę nierównego statusu swojego miasta podczas ruchu praw obywatelskich i odnieśli kilka kluczowych zwycięstw. Pierwszym z nich było prawo do głosowania na prezydenta i wiceprezydenta poprzez 23 poprawkę, ratyfikowaną w 1961 roku., Miasto odbyło swoje pierwsze wybory prezydenckie w 1964 roku, głosując przeważająco na siedzącego prezydenta Lyndona B. Johnsona nad Barry Goldwaterem, republikańskim senatorem z Arizony, który głosował przeciwko ustawie o Prawach Obywatelskich na początku tego roku.
jednak były wady tego zwycięstwa. Mimo że w ostatnim spisie ponad 760.000 mieszkańców stolicy było bardziej zaludnione niż 11 stanów, nie mogło otrzymać więcej elektorów niż najmniej zaludniony stan (To była Alaska, z około 226.000 ludzi). Od 1964 w Waszyngtonie., zawsze miał trzech elektorów, najniższą możliwą liczbę, niezależnie od wielkości populacji.
scena w lokalu wyborczym w stolicy kraju, gdzie mieszkańcy mogli głosować po raz pierwszy od 1800 roku, 3 listopada. 1964.
Bettmann Archive/Getty Images
samorząd był kolejną bitwą. Sto lat po odbudowie wciąż było wielu białych członków Kongresu, którzy nie wierzyli, że miasto z tak dużą czarną populacją powinno rządzić się samo., John Rarick, członek Izby Reprezentantów reprezentujący Luizjanę, „ostrzegł, że wszelkie środki dające władzę w dystrykcie do rządzenia może prowadzić do przejęcia władzy przez czarnych muzułmanów”, Associated Press donosi w 1972 roku.
pomimo takiego oporu mieszkańcy stolicy uzyskali prawo wyboru własnego burmistrza i Rady Miasta poprzez Home Rule Act, który Kongres uchwalił w 1973 roku. W następnym roku, Waszyngton wybrał demokratę Waltera E. Washingtona na swojego pierwszego burmistrza. Nadal istniały ograniczenia co do tego, co nowy rząd może zrobić. Kongres ma prawo odrzucić wszelkie prawa stolicy., burmistrz i Rada przechodzą, i użył go do obalenia wielu praw Waszyngtonu.
Delegat ten może zasiadać w komisjach i zabierać głos, ale nie może głosować nad ostateczną wersją jakiegokolwiek prawodawstwa. W 1978 roku Kongres uchwalił poprawkę do konstytucji, która dałaby Waszyngtonowi dwóch senatorów i jednego członka Izby., Zmarł jednak w 1985 po nieudanej ratyfikacji przez wymagane 38 państw.
czy Waszyngton może stać się 51. stanem?
od 1980 r. Aktywiści i politycy powiązali walkę stolicy o reprezentację z podobnymi walkami na terytoriach USA: Portoryko, Guam, Wyspy Dziewicze Stanów Zjednoczonych, Mariany Północne i Samoa Amerykańskie. Podobnie jak mieszkańcy Waszyngtonu w 1960 roku, w Stanach Zjednoczonych., obywatele, którzy mieszkają na tych terytoriach płacą podatki federalne, ale nie mają członków uprawnionych do głosowania w Kongresie i nie mogą głosować na prezydenta.
wielu zwolenników państwowości zwróciło uwagę, że nie ma żadnego Konstytucyjnego powodu, aby Waszyngton, miasto o powierzchni 68 mil kwadratowych z większą populacją niż Wyoming i Vermont, nie mogło stać się stanem.
„przeciwnicy stanu Waszyngton wysuwają spekulatywne argumenty prawne, twierdząc, że Konstytucja upoważnia pełną władzę federalną nad dystryktem, a tym samym wyklucza państwowość”, napisała Susan Rice, była doradca ds. bezpieczeństwa narodowego Baracka Obamy w New York Times., „Ale konstytucja stanowi jedynie, że enklawa Federalna nie może przekraczać 10 mil kwadratowych; nie zabrania wycinania ograniczonego obszaru dla budynków rządowych, które pozostają pod kontrolą federalną, podczas gdy reszta dystryktu staje się stanem.”
Kongres wprowadził wiele ustaw, które uczynią Waszyngton 51.stanem. Do tej pory żaden z nich nie przeszedł w obu izbach, ale politycy i aktywiści nadal dążą do państwowości.
Czytaj więcej: Stany Zjednoczone: 50 stanów i stolic stanowych