Eisenhower Doctrine, (5 stycznia 1957), in the Cold War period after World War, U. S. foreign-policy pronouncement by Pres. Dwight D. Eisenhower obiecuje militarną lub ekonomiczną pomoc każdemu krajowi Bliskiego Wschodu potrzebującemu pomocy w stawianiu oporu komunistycznej agresji., Doktryna miała na celu sprawdzenie zwiększonych wpływów sowieckich na Bliskim Wschodzie, co wynikało z dostaw broni do Egiptu przez Państwa komunistyczne, a także z silnego komunistycznego wsparcia państw arabskich przeciwko Izraelskiemu, francuskiemu i brytyjskiemu atakowi na Egipt w październiku 1956 roku, który był w centrum tzw. kryzysu sueskiego.
29 października 1956 roku Izrael dokonał inwazji na Egipt., Następnego dnia Wielka Brytania i Francja wystosowały wspólne ultimatum, w którym zagroziły interwencją w konflikcie, jeśli Izrael i Egipt nie przestrzegają natychmiastowego zawieszenia broni i wycofają się 10 mil (16 km) od Kanału Sueskiego. Mimo, że Izrael przestrzegał, Egipt nie, a Wielka Brytania i Francja rozpoczęły bombardowanie egipskich celów. Wielka Brytania zawetowała wówczas rezolucję Rady Bezpieczeństwa ONZ wzywającą do zaprzestania działań wojennych. Mimo to Walki zakończyły się szybko; pod koniec roku wojska brytyjskie i francuskie wycofały się.,
krótkotrwały konflikt pomógł zapewnić Eisenhowerowi reelekcję po jego demokratycznym rywalu, Adlai Stevensonie, w wyborach prezydenckich w 1956 roku. Co więcej, skłoniło to amerykańskich polityków do obaw o wzrost wpływów sowieckich na Bliskim Wschodzie. 5 stycznia 1957 roku Eisenhower, za zgodą Kongresu, ogłosił, że użyje sił zbrojnych do obrony niepodległości każdego Bliskiego Wschodu szukającego amerykańskiej pomocy. Doktryna Eisenhowera nie stanowiła radykalnej zmiany w USA., Polityka; Doktryna Trumana obiecała podobne wsparcie Grecji i Turcji 10 lat wcześniej. Była to kontynuacja amerykańskiej polityki powstrzymywania lub oporu wobec jakiegokolwiek rozszerzenia sowieckiej sfery wpływów. W przemówieniu do Amerykanów w następnym miesiącu Eisenhower powiedział: