Erywań, również pisane Erywań, Erywań, lub Jerewan, stolica Armenii. Leży nad rzeką Hrazdan, 14 mil (23 km) od granicy tureckiej. Po raz pierwszy historycznie odnotowany w 607 r.n. e., Erywań datuje się według dowodów archeologicznych na osadę na tym miejscu w 6-3 tysiącleciu p. n. e., a następnie do twierdzy Yerbuni w 783 r. p. n. e. Od VI wieku p. n. e.stanowiła część Królestwa ormiańskiego.,
![](https://cdn.britannica.com/s:690x388,c:crop/85/133085-050-FF7058E4/Yerevan-peaks-Arm-background-Mount-Ararat.jpg)
![](https://cdn.britannica.com/82/220782-131-EE84A0B7/business-district-Central-Jakarta-Indonesia.jpg)
miasto rozwinęło się jako ważny ośrodek handlu i miało długą historię oblężenia i szturmu. W różnych czasach było pod Rzymian( ruiny twierdzy pozostaje), Partów, Arabów, Mongołów, Turków, Persów, Gruzinów i Rosjan. W 1582 r.przypadła Turkom, w 1604 r. Persom, a wreszcie w 1827 r. Rosjanom. W 1920 Erywań stał się stolicą niepodległej Republiki Ormiańskiej. Pozostał stolicą w okresie panowania Sowieckiego i ponownej niepodległości.,
współczesna Erywań, która wspina się na zbocza z głębokiego rowu Hrazdan, jest atrakcyjnym miastem w pięknej naturalnej scenerii otoczonej wymarłymi wulkanicznymi szczytami Góry Aragats i Góry Azhdaak na północy i góry Ararat przez granicę turecką na południu. Wiele nowoczesnych budynków wzdłuż wysadzanych drzewami ulic zostało zbudowanych w tradycyjnych ormiańskich stylach i z różnorako barwionego lokalnego kamienia. Erywań jest ważnym ośrodkiem kulturalnym, z Uniwersytetem założonym w 1919 roku i wieloma innymi instytucjami szkolnictwa wyższego. Armeńska Akademia Nauk (est., 1943) jest najwybitniejszym z wielu instytucji badawczych w mieście. Archiwum Matenadaran (założone w 1920) posiada bogatą kolekcję starożytnych ormiańskich rękopisów, takich jak Ewangelia Łazarza z 887 roku. Erywań ma również wiele teatrów i muzeów.
![](https://cdn.britannica.com/s:690x388,c:crop/54/5254-004-22BB1866/Yerevan-Armenia-background-Mount-Ararat.jpg)
© TSM/Bill Wassman, 1993
szybki rozwój miasta, liczącego około 30 000 mieszkańców w 1914 roku, jest spowodowany rozwojem przemysłowym i elektrowniami wodnymi na Hrazdanie. Przemysł chemiczny miasta produkuje acetylen, Tworzywa sztuczne, kauczuk syntetyczny i opony. Aluminium jest wytapiane, a inne branże wytwarzają samochody, turbiny, maszyny elektryczne, sprężarki, Kable i obrabiarki. Tato. (2011) 1,060,138; (2020 est.) 1,084,000.