ośmiogodzinny dzień pracy ma historyczny-i tragiczny – związek z historią Chicago.
w 1886 roku robotnicy pracowali od 10 do 12 godzin dziennie w magazynach, stoczniach kolejowych i fabrykach Chicago. Seria strajków i protestów w całym mieście na początku maja tego roku sprawiła, że ośmiogodzinny dzień pracy był ich głównym celem i żądaniem.
4 maja 1886 roku, w Haymarket przy Randolph Street w pobliżu Halsted Street, ktoś rzucił bombę z dynamitu po spokojnym wiecu robotniczym., W wyniku zamieszek zginęło siedmiu policjantów i nieznana liczba demonstrantów.
policja aresztowała setki działaczy robotniczych, a ostatecznie oskarżyła ośmiu mężczyzn. Mimo, że większość oskarżonych nawet nie uczestniczyła w wiecu, z namową liderów biznesu i gazet w Chicago, wszystkich ośmiu „anarchistów” zostało skazanych, bez precedensu prawnego, za spisek. Siedmiu zostało skazanych na śmierć.
czterech mężczyzn zostało później powieszonych w Alei za ówczesnym budynkiem Sądu Hrabstwa Cook przy 54 West Hubbard Street., Sprawa jest uważana za jedną z najbardziej notorycznych pomyłek sądowych w historii Ameryki.