Hmong-grupa etniczna żyjąca głównie w Chinach i Azji Południowo-Wschodniej i mówiąca w języku Hmong, jednym z języków Hmong-Mien (znanych również jako języki Miao-Yao). Od końca XVIII wieku Hmongowie z grupy Miao powoli migrowali z południowych prowincji Chin, gdzie pozostało około 2,7 mln. Zobacz też: ludzie. Około 1,2 mln przeniosło się na wyżyny północnego Wietnamu, Laosu, Tajlandii i wschodniej części Mjanmy (Birmy)., Ponad 170 000 mieszka w Stanach Zjednoczonych i prawie 20 000 więcej we Francji (15 000), Australii (2 000), Gujanie Francuskiej (1 500), Kanadzie (600) i Argentynie (600). (Patrz uwaga badacza: dane dotyczące populacji Hmong i imię własne.)
pierwotny Dom Hmongów prawdopodobnie znajdował się w dorzeczu Huang He (Żółtej Rzeki) w środkowych Chinach., Były one powoli wypierane na południe i marginalizowane przez powiększającą się populację Chińczyków Han. Tradycyjnie Hmong praktykował przesuwanie uprawy jednorocznych upraw górskich; gryka, jęczmień i proso były uprawiane na najwyższych wysokościach, a ryż i kukurydza (kukurydza) na niższych wysokościach. Dziewiczy las został oczyszczony i spalony w celu obsadzenia nowych pól; gdy żyzność gleby spadała (zwykle po kilku dziesięcioleciach), cała wieś się przemieszczała. Nowe wsie mogły znajdować się w znacznej odległości od poprzedniej lokalizacji grupy., Pod koniec XIX wieku mak opiumowy został wprowadzony na wyżyny przez zewnętrznych handlarzy, a Hmongowie zaczęli uprawiać go w zintegrowanym cyklu wraz z kukurydzą i suchym ryżem. Sprzedawali opium wędrownym handlarzom, zazwyczaj Chińskim, w zamian za srebro. Srebro było wykorzystywane w płatnościach bridewealth, a system handlu często wiązał się z pożyczką na przyszłe zbiory opium.
pod koniec XX wieku zmiana uprawy stała się niepraktyczna, z wyjątkiem kilku odległych obszarów., W odpowiedzi na programy rządowe w Tajlandii, Laosie i Wietnamie, Hmongowie zrezygnowali z uprawy i produkcji opium. Zamiast tego zwrócili się do stałego pola uprawy roślin, takich jak kukurydza lub ogrodnictwo kwiatów, owoców i warzyw, które sprzedają na rynkach nizinnych.
Stowarzyszenie Hmong jest zorganizowane przez szereg patrylinearnych klanów o chińskich nazwiskach, takich jak Li, Wang i Yang. Mniejsze grupy wywodzące się z tych klanów to ludzie zjednoczeni przez znanego wspólnego przodka i wspólne rytuały przodków., Nazwisko exogamia, lub outmarriage, jest nadal ściśle przestrzegane: mężczyzna Li nie może poślubić kobiety Li. Ideologia braterstwa jednoczy ludzi z danego klanu, tak aby człowiek z klanu Li mógł oczekiwać gościnności od innych „braci” Li, gdziekolwiek mieszkają. Rola kobiet w tradycyjnej kulturze klanowej jest bardziej niejednoznaczna; o ich duchy dbano w zaświatach, ale ich status społeczny był niski.
Klany łączą szerokie podziały kulturowe, które są uważane za odzwierciedlające migrację różnych grup Hmongów z centralnych Chin. Dwa główne podziały kulturowe Hmong w Azji Południowo-Wschodniej to biały Hmong i zielony Hmong, które mogą odnosić się do koloru odzieży damskiej. Biały Hmong i zielony Hmong tradycyjnie mieszkali w osobnych wioskach, rzadko się mieszali, mówili różnymi dialektami, mieli różne formy kobiecego stroju i mieszkali w domach o różnych wzorach architektonicznych., Pod koniec XX wieku doszło do większej bliskości między grupami kulturowymi—zdarzało się więcej małżeństw i mieszanych osiedli stało się powszechne—jednak poczucie różnicy między podziałami nadal było silne.
Hmong życie kulturalne i wierzenia religijne są niezwykle bogate, podobnie jak hafty i piosenki miłosne, dla których Hmong są notowane. Podczas małżeństwa panna młoda dołącza do domu męża., Sekwencja wydarzeń na weselu jest przenoszona przez serię pieśni oznaczających każdą chwilę przejścia panny młodej, śpiewanych przez dwóch pośredników wyznaczonych odpowiednio przez stronę panny młodej i pana młodego. Pewna kwota panny młodej, tradycyjnie w srebrze, musi być wypłacona przez rodzinę pana młodego rodzinie panny młodej. Zapłata ta stanowi sankcję dla jej zachowania; jeśli można wykazać, że źle się zachowywała (na przykład zdradzając męża lub uciekając bez ważnego powodu), rodzina męża może zażądać jej zwrotu., Samobójstwa kobiet, często przez połykanie opium, były dość powszechne. Mężczyzna może mieć więcej niż jedną żonę; współmałżonki mieszkają razem w tym samym domu i traktują swoje dzieci jednakowo.
Nowy Rok, który rozpoczyna się 30.dnia 12. miesiąca księżycowego, to czas na uhonorowanie przodków i duchów domowych rodziny, aby rodzina pozostała razem, ale także na zwiedzanie innych wiosek i granie w gminne gry. W Azji Południowo-Wschodniej rzędy niezamężnych chłopców i dziewcząt grają w piłkę z tkaniny, podczas gdy w Chinach jest bicie tam iz powrotem lotki z piór., Gry te mogą prowadzić do dalszych spotkań między młodą parą, a w końcu do małżeństwa.
w przypadku poważnej choroby lub nieszczęścia szaman zostaje zaproszony do domu, gdzie wchodzi w zaborczy Trans, aby odwiedzić zaświaty i zlokalizować zaginioną duszę pacjenta. Każda osoba ma pewną liczbę dusz, które mogą oddalać się od ciała lub zostać uwięzione przez złe duchy, powodując chorobę, a zadaniem szamana jest zdiagnozowanie tego i odzyskanie duszy (zobacz szamanizm; utrata duszy).,
obrzędy pogrzebowe mogą trwać kilka dni, a istnieje seria rytuałów pogrzebowych, które odbywają się kilka lat po śmierci. Bije się bęben, puszcza się trzcinowe rury, A specjalny ekspert rytuału zostaje zaproszony do zaśpiewania piosenki „otwierającej drogę”, która poprowadzi reinkarnującą duszę zmarłego z powrotem do pierwotnej wioski przodków, skąd się odrodzi. Zwłoki są zakopane, zwykle w miejscu wybranym-podobnie jak miejsca wiosek-zgodnie z chińskim systemem geomancji (feng shui).,
czasami szaman działa jako przywódca polityczny, ponieważ nie ma konkretnej instytucji politycznej Hmong powyżej poziomu wioski lub lokalnej grupy pochodzenia. Od końca XIX do XX wieku Hmongowie okresowo wzniecali zbrojne powstanie przeciwko władzom kolonialnym i postkolonialnym, będące odpowiedzią na wyzysk i trudności narzucane przez bardziej dominujące ludy., Często bunty te wiązały się z przekonaniem, że wkrótce narodzi się mesjański przywódca Hmongów, którego rychłe nadejście ogłaszane jest przez proroka, który potwierdza swoje roszczenie, „odkrywając” formę pisania dla języka Hmongów. Nie ma tradycyjnej formy pisania dla Hmong, ale legendy wyjaśniają, w jaki sposób utracili swoje pismo u zarania dziejów i opisują okoliczności, w których pewnego dnia zostanie ono przywrócone. Mimo że obecnie używa się różnych skryptów w języku, ruchy mesjanistyczne wciąż trwają.,
w XX wieku Hmong w Azji Południowo-Wschodniej został podzielony przez konflikty między partiami komunistycznymi i państwami. W Tajlandii, gdzie wielu Hmongów wstąpiło do Partii Komunistycznej w latach 60., zyskali reputację wrogów państwa z tego powodu. Wiele lat później wielu Hmongów w Tajlandii nadal nie ma praw obywatelskich ani odpowiednich tytułów do uprawianej ziemi.,po rewolucji 1975 roku ponad 100 000 osób uciekło z Laosu do obozów dla uchodźców w Tajlandii, skąd zostali przesiedleni do Stanów Zjednoczonych, Kanady, Francji, Gujany Francuskiej, Australii i Nowej Zelandii. Wiele rodzin zostało rozdzielonych w tych przesiedleniach., Niektórzy diasporyczni Hmongowie zaczęli tropić rodzinne korzenie i tropić krewnych, powracając do swoich ojczyzn w Tajlandii, Laosie, w mniejszym stopniu w Wietnamie, a nawet w południowych Chinach, które ich rodziny mogły opuścić dwa wieki temu. Nowe kontakty zostały utworzone w całej społeczności Hmong globalnej poprzez wykorzystanie audio – i kaset wideo i coraz częściej za pośrednictwem Internetu. W rzeczywistości te postępy technologiczne miały kluczowe znaczenie dla stworzenia nowego poczucia wspólnoty ponadnarodowej wśród odległych geograficznie grup Hmong.