w obliczu rosnącego użycia trujących gazów na polu bitwy, powodujących straszne obrażenia, ICRC zaapelował publicznie o zakaz ich stosowania. Pomimo kontrowersji wokół tej sprawy, apel przyczynił się do powstania obowiązującego do dziś protokołu Genewskiego z 1925 roku.
Bitwa pod Estaire: żołnierze oślepieni gazem stojący w kolejce do punktu pierwszej pomocy w pobliżu Béthune, 10 kwietnia 1918. / © Imperial War Museum London / Ref., HIST 3088/25
pierwsza broń trująca pojawiła się w walkach na froncie zachodnim w 1915 roku. W ciągu następnych dwóch lat broń ta była szeroko wykorzystywana przez walczące strony. W lipcu 1917 roku, w pobliżu belgijskiego miasta Ypres, Niemcy po raz pierwszy użyli gazu musztardowego; później stał się on znany jako „yperite” przez analogię do nazwy miasta.
na początku 1918 r., Aby powstrzymać tę niepokojącą eskalację środków walki, powołała się na Rozporządzenia załączone do Konwencji haskich z 1899 i 1907 r., respektujące Prawa i zwyczaje wojny lądowej, które zabraniają używania zatrutej broni, oraz deklarację państw będących stronami Konwencji z 1899 r. zakazującą używania pocisków rozpraszających gazy duszące.
6 lutego 1918 roku wystosowała apel przeciwko stosowaniu trujących gazów, mający na celu przekonanie bojowników do zrzeczenia się tej broni na mocy porozumienia zawartego pod auspicjami Czerwonego Krzyża.,
decydując się na aktywne przeciwstawianie się trującej broni, ICRC rozpoczął nowy kierunek działania, który wykraczał poza pomoc ofiarom i odważył się na obszar metod i technik walki. Pod tym względem zajmował się bardzo kontrowersyjną kwestią, która była przedmiotem wzajemnych oskarżeń ze strony walczących państw.
jednak, aby chronić ofiary wojny, MKCK postanowiło kontynuować swoje działania i dać szerokie rozgłos swoim wysiłkom., 8 lutego 1918 roku wysłała tekst swojego apelu do monarchów i głów państw walczących i neutralnych krajów, społeczeństw narodowych, różnych przywódców religijnych i prasy.
Watykan popiera wysiłki MKCK
Watykan wyraził również poparcie dla inicjatywy MKCK.
ten sukces skłonił MKCK do złożenia oświadczeń do głównych mocarstw, które pozostały powściągliwe., W marcu 1918 Édouard Naville, pełniący obowiązki przewodniczącego MKOl, i Dr Ferrière, jego wiceprzewodniczący, udali się do Paryża. Prezydent Republiki Francuskiej Raymond Poincaré poinformował ich, że alianci są gotowi wydać oświadczenie, że przestaną używać gazu pod warunkiem, że ich przeciwnicy, mocarstwa Centralne, zrobią to samo.
w maju 1918 roku rządy Ententy przesłały MKOl oficjalną odpowiedź na apel z 6 lutego., Zadeklarowali w nim poparcie dla inicjatywy MKCK, a nawet zaakceptowali pomysł porozumienia zakazującego stosowania gazu, ale przypisali odpowiedzialność za wojnę chemiczną drugiej stronie.
odpowiedź rządu niemieckiego dotarła do MKCK 12 września. Po zwróceniu uwagi na stanowisko przyjęte na Konferencji Haskiej w 1899 r.za zakazem stosowania trującej broni i protestami przeciwko stosowaniu gazu na froncie Europejskim, Niemcy z kolei oskarżyły swoich przeciwników o odpowiedzialność za wynalezienie i rozwój broni gazowej do użytku w konflikcie.,
Faktem jest, że potrzeba całkowitego zakazu broni tego rodzaju została oficjalnie ogłoszona podczas I wojny światowej przez MKCK, które kontynuowało działania na rzecz tego celu, szukając wsparcia ze strony środowisk akademickich i wojskowych oraz społeczeństw narodowych.,
praca ta miała przyczynić się bezpośrednio do przyjęcia w Genewie 17 czerwca 1925 Protokołu o zakazie stosowania w wojnie gazów Asfiksyjnych, trujących lub innych oraz bakteriologicznych metod walki. Ponadto był to dopiero pierwszy etap z serii badań, które MTK miał następnie przeprowadzić w sprawie broni, która uderza w sposób bezkrytyczny – takiej jak broń jądrowa i biologiczna oraz miny lądowe – i która do dziś pozostaje jednym z kluczowych problemów Międzynarodowego Ruchu Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca.