Identyfikacja gniazd ptaków w strukturach Gospodarstw

wprowadzenie

hodowcy często znajdują gniazda ptaków wokół struktury, w których żywność jest myta, pakowana, przechowywana i wysyłana., Jednak identyfikacja tych gniazd może być trudna. Ten artykuł zawiera wskazówki dotyczące identyfikacji gniazd gatunków ptaków powszechnie gniazdujących w oborach, szopach lub innych budynkach gospodarczych. Większość gatunków ptaków ujętych w tym artykule nosi bakterie, które powodują problemy z bezpieczeństwem żywności, takie jak patogenne E. coli i Salmonella. Jednak niektóre z tych ptaków są również znane z zjadania owadów lub gryzoni, więc promowanie gniazdowania w odpowiednich obszarach może zapewnić cenną naturalną kontrolę szkodników., Nasz artykuł zawiera również zalecenia dotyczące zniechęcania do gniazdowania w miejscach niepożądanych, takich jak obszary przetwórstwa żywności, i promowania go w innych miejscach, gdzie ptaki mogą być przede wszystkim korzystne. Artykuł uporządkowaliśmy według gatunków ptaków, które najechały Amerykę Północną z Europy i Azji oraz według gatunków, które pochodzą z Ameryki Północnej. Rodzime gatunki są chronione na mocy ustawy o ptakach wędrownych (MBTA) i nie mogą być nękane ani majstrowane przy ich gniazdach.

gatunki inwazyjne

Szpak Europejski (Sturnus vulgaris)

Rysunek 1., Grupa szpaków europejskich osiadła na strukturze hodowlanej. Zwróć uwagę na żółty dziób i różowopomarańczowe nogi, które odróżniają szpaki od podobnych rodzimych Kosów. Więcej informacji można znaleźć w internecie tutaj. Zdjęcie pochodzi z: Olivia Smith.

Szpak Europejski (zwany dalej szpakiem; rys. 1) został wprowadzony do Central Parku w 1890 i 1891 przez entuzjastów Szekspira, którzy chcieli, aby wszystkie ptaki w sztukach Szekspira zostały znalezione w parku. Gdyby tylko nigdy nie poszli do teatru!, Po kilku nieudanych wydaniach populacje zniknęły, a Szpak stał się prawdopodobnie najbardziej udanym (i odrażającym) inwazyjnym gatunkiem ptaków w Ameryce Północnej. Chociaż szpaki są najliczniejsze w krajobrazach zdominowanych przez człowieka, mogą być szkodliwe dla rodzimych gatunków ptaków ze względu na konkurencję o gniazda jamowe (Cabe, 1993). Chociaż szpaki konkurują z bardziej pożądanymi gatunkami rodzimymi o naturalne ubytki drzew, mają niesamowitą elastyczność w wyborze miejsca gniazdowania i będą również wykorzystywać ubytki w strukturach (rys. 2)., Szpaki budują gniazda wewnątrz ubytków z materiałów, które mogą spaść i zabrudzić sprzęt lub zanieczyścić żywność powiązanymi odchodami. Gniazda najłatwiej zlokalizować obserwując dorosłe latające w zagłębieniach i poza nimi. Szpaki są znane wektor patogenne E. coli O157: H7 (Williams et al., 2011) i Salmonella enterica (Carlson et al., 2011; Kirk et al., 2002) i należy zniechęcać do gniazdowania w pobliżu operacji żywieniowych. Szczegółowe zalecenia dotyczące zarządzania gniazdami szpaków można znaleźć tutaj.

Rysunek 2., Stacja mycia pokarmu typu Lean-to style z otwartymi krokwiami, które umożliwiają gniazdowanie szpaków. Okrążone jest zagłębienie, w którym zaobserwowano gniazdowanie szpaków. Zdjęcie pochodzi z: Olivia Smith.

szpaki zaczynają wybierać miejsca gniazdowania już w lutym (Cabe, 1993) i mogą zacząć składać jaja od połowy marca do połowy czerwca, w zależności od szerokości geograficznej (Kessel, 1957). Ptaki składają zazwyczaj około 4-5 jaj na jedno sprzęgło (Grupa jaj) i mają 1-2 lęgi (Grupa piskląt wykluwających się w tym samym czasie). Jaja są niebieskawe lub Zielonkawobiałe i mają około 2,7–3,2 cm długości i 1,9-2,3 cm szerokości., Inkubacja trwa zazwyczaj 12 dni (Ricklefs i Smeraski, 1983). Pisklęta wylęgają się (opuszczają gniazdo) w dniu 21-23 po wykluciu się i zazwyczaj nadal polegają na rodzicach w celu uzupełnienia pożywienia przez 10-12 dni (Cabe, 1993). Szpaki są wszystkożerne (Wilman et al., 2014) i zjadają szkodniki owadów, drapieżne stawonogi i rośliny (Cabe, 1993; Somers, 2002). Podobnie jak w przypadku większości gatunków ptaków, liczba owadów w diecie wzrasta w sezonie lęgowym, podczas gdy pisklęta rosną, a obfitość owadów jest wysoka (Cabe, 1993).,

Wróbel domowy (Passer domesticus)

Rysunek 3. Inwazyjny Wróbel domowy zajmujący rodzime Gniazdo Jaskółcze. Zwróć uwagę na czarny śliniak na gardle, brązowy pasek oczu, szarą szczelinę i solidny jasnoszary brzuch, które odróżniają samca Wróbla domowego od rodzimych gatunków. Więcej informacji można znaleźć w internecie tutaj. Zdjęcie pochodzi z: Olivia Smith.

podobna do historii Szpaka Europejskiego, Wróbla domowego (rys. 3) został wprowadzony do Ameryki Północnej w 1850 roku, a teraz najechał całą Amerykę Północną., Gatunek ten jest silnie związany z krajobrazami zdominowanymi przez człowieka. Wróbel domowy ma niesamowitą elastyczność wyboru miejsca gniazdowania i może gniazdować w skrzynkach, wewnątrz i na budynkach (rys. 4), w skradzionych gniazdach innych gatunków (rys. 3), lub gniazdują na drzewach i na drzewach. Może wystąpić intensywna rywalizacja o gniazda z gatunkami rodzimymi. Gniazda są zbudowane z różnych materiałów, takich jak suszony materiał roślinny, pióra lub sznurek. Podobnie jak szpak Europejski, gniazda najłatwiej rozpoznać po obserwowaniu latających do nich ptaków (Lowther and Cink, 2006)., Szczątki gniazd często gromadzą się pod gniazdem, powodując obawy dotyczące bezpieczeństwa żywności, gdy wróble domowe gnieżdżą się w obszarach przetwórstwa żywności. Gatunek ten jest znany z przenoszenia E. coli i Salmonella spp. (Morishita et al., 1999; Kirk et al., 2002) należy więc zniechęcać do gniazdowania w pobliżu obszarów, w których występuje pokarm. Szczegółowe zalecenia dotyczące zarządzania domowymi gniazdami wróbli można znaleźć tutaj.

Rysunek 4. Wróble domowe gniazdują na krokwiach stodoły. Drut z kurczaka był używany do zniechęcania do gniazdowania, ale wróble były w stanie dostać się pod siatkę., Zdjęcie pochodzi z: Olivia Smith.

Budowa gniazd rozpoczyna się w lutym i marcu, a składanie jaj rozpoczyna się w marcu. Wróble domowe mają niesamowitą płodność, mogą mieć 4-8 lęgów w sezonie i mogą składać od 1-8 jaj na sprzęgło(średnio około 5 jaj). Jaja są owalne; około 2,1 cm długości i 1,6 cm szerokości; i białe, zielonkawo-białe lub niebiesko-białe z szarymi lub brązowymi plamkami. Ptaki rozpoczynają inkubację po złożeniu końcowego jaja sprzęgła. Inkubacja trwa zazwyczaj 10-14 dni. Pisklęta Zwykle wysiadują po 14 dniach. Pisklęta samodzielnie odżywiają się po 7-10 dniach (Lowther and Cink, 2006)., Owady, w tym Lucerny i inne szkodniki, stanowią około 68% diety młodych ptaków( Lowther and Cink, 2006), podczas gdy dorośli są głównie ziarnoożerne, często spożywając paszę dla zwierząt gospodarskich (Wilman et al., 2014).

gołąb skalny (Columba livia)

Rysunek 5. Gołębie skalne mają piękne opalizujące zielone i fioletowe Napy. Ich upierzenie jest ciemnoniebiesko-szare, odróżniając je od inwazyjnych eurazjatyckich gołębi Obrożnych i rodzimych gołębi żałobnych. Gołębie skalne występują najczęściej w krajobrazach zdominowanych przez ludzi., Zdjęcie pochodzi z: Robin Horn, Tall Rock Pigeon, Licencja.

udomowione gołębie skalne zostały wprowadzone do Ameryki Północnej przez Europejczyków w 1600 roku i łatwo stały się zdziczałe. Jak sugeruje potoczna nazwa gołąb skalny, gatunek ten historycznie gniazdował na klifach i w jaskiniach, więc półki współczesnych struktur ludzkich są całkiem odpowiednie, o ile występują płaskie powierzchnie (rys. 5; Lowther and Johnston, 2014). Gniazda są zazwyczaj kruche konstrukcje wykonane ze słomy, łodyg, patyków lub przedmiotów ludzkich. Gołębie skalne są znane z przenoszenia patogennych E. coli (Kobayashi et al., 2009) i Salmonella enterica (Kirk et al.,, 2002) i należy zniechęcać do gniazdowania w pobliżu obszarów przetwórstwa spożywczego.

Rysunek 6. Gołąb skalny siedzący na gnieździe. Gniazda są zazwyczaj proste z patyczkami, łodygami lub słomą umieszczonymi na płaskim gzymsie. Zdjęcie pochodzi z: Benny Mazur, gołąb na dachu, Licencja.

gniazdowanie rozpoczyna się w połowie lutego. Ptaki składają dwa jaja, a inkubacja rozpoczyna się po złożeniu drugiego. Jaja są białe i średnio 3,8 cm długości i 2,9 cm szerokości. Jaja wylęgają się zazwyczaj po 18 dniach, a pisklęta wysiadują w dniu 25-32., Na niektórych obszarach gołębie skalne mogą gnieżdżać się przez cały rok ze względu na pisklęta żywiące się nasionami i mlekiem roślinnym (wydzielina z uprawy gołębi zwracana do karmienia piskląt). Średnia liczba prób gniazdowania w ciągu roku wynosi 6,5 (Lowther and Johnston, 2014). Dorośli są głównie spichrzożerne (Wilman et al., 2014).

gatunki rodzime

zgodnie z Ustawą o ptakach wędrownych nie można manipulować gniazdami ptaków rodzimych ani jajami. Dlatego w przypadku gatunków rodzimych kluczowe znaczenie ma zapobieganie gniazdowaniu w obszarach niepożądanych i zachęcanie do gniazdowania w obszarach pożądanych(więcej szczegółów poniżej).,

Jaskółka Stodoła (Hirundo rustica)

Rysunek 7. Dorosła Jaskółka w locie. Zwróć uwagę na długie ogonowe serpentyny, które odróżniają go od innych dorosłych jaskółek. Zdjęcie od: Denise Coyle, Barn Swallow

Barn Swallow jest gatunkiem, który większość hodowców uwielbia oglądać szybowanie bez wysiłku przez powietrze, jedząc szkodniki owady (więcej informacji można znaleźć tutaj), ale często powoduje niezadowolenie ze względu na swoje nawyki gniazdowania., Historycznie gatunek, który gniazdował w jaskiniach, Jaskółka Stodoła obecnie głównie gniazduje pod okapem budynków lub wewnątrz sztucznych struktur (rys. 7). Jaskółki budują gniazda z błota na ścianach budowli. Często gniazdują kolonijnie (Brown i Brown, 1999). Patogenne E. coli stwierdzono w Jaskółkach stodoły (Nielsen et al., 2004), dlatego należy zniechęcać do gniazdowania nad obszarami przetwórstwa spożywczego.

Rysunek 8. Gniazdo jaskółki. W przeciwieństwie do podobnych jaskółek klifowych, gniazda jaskółek Stodołowych są otwarte. Zdjęcie pochodzi z: Olivia Smith.,

jaskółki Obrożne mają rozległy zasięg globalny, więc w obrębie gatunku występują znaczne różnice w historii życia. Ptaki zazwyczaj rozpoczynają budowę gniazd w ciągu dwóch tygodni po powrocie na tereny lęgowe (Brown i Brown, 1999). Samice składają zazwyczaj od 4 do 8 jaj (Shields and Crook, 1987). Jaja mają kształt jajowaty do elipsoidalnego i są kremowe lub różowobiałe z brązowymi, lawendowymi i szarymi plamami. Wielkość jaja wynosi średnio 1,9 cm długości i 1,4 cm szerokości. Jaskółki w stodole często mają 2 lęgi Rocznie, ale mogą mieć nawet 4. Inkubacja trwa około 12-17 dni., Pisklęta wysiadują około 18-27 dnia. Przez okres do 2 tygodni Młode żerują na rodzicach (Brown i Brown, 1999). Jaskółki stodoła jeść prawie wyłącznie owady (Wilman et al., 2014; więcej informacji można znaleźć tutaj).

Jaskółka Skalna (Petrochelidon pyrrhonota)

Rysunek 9. Jaskółka Jaskółcza w gnieździe. Gniazda jaskółek klifowych są zamkniętymi strukturami z otworem wejściowym na górze, w przeciwieństwie do gniazda jaskółek z otwartym kubkiem. Widoczne jest białe czoło, które odróżnia je od jaskółki., Zauważ stare gniazdo jaskółki stodoły pod nowszym błotem gniazda jaskółki klifu. Zdjęcie pochodzi z: Olivia Smith.

historycznie Jaskółka Klifowa zagnieżdżała się kolonialnie pod krawędziami kanionów na Zachodzie (rys. 8). Wykorzystanie ziemi przez człowieka pozwoliło na rozszerzenie zakresu, ponieważ nowoczesne przepusty autostrady, mosty i budynki stały się sztucznymi „klifami” dla jaskółek klifowych do budowania gniazd na (Brown et al., 2017). Podobnie jak jaskółka Barn, Jaskółka Cliff buduje gniazda z błota, ale w przeciwieństwie do jaskółki Barn, Gniazdo Cliff Swallow jest zamknięte i wygląda jak tykwa (rys. 8)., Kolonie jaskółek klifowych są związane ze zwiększonym stężeniem E. coli w środowisku (Sejkora et al., 2011), dlatego należy zniechęcać do gniazdowania nad obszarami pakowania żywności.

Budowa gniazda zazwyczaj rozpoczyna się w ciągu kilku tygodni od przybycia na tereny lęgowe. Data przylotu i późniejsze budowanie gniazd różni się w zależności od szerokości geograficznej i może rozpocząć się już w marcu. Na Zewnątrz gniazda są zbudowane w całości z błota, w przeciwieństwie do gniazd jaskółki stodoły (rys. 8), choć ptaki do wnętrza wyścielają trawą. Wielkość jaja waha się od 1 do 6 jaj i średnio około 3., Jaskółki klifowe mają zwykle jeden lęg, ale mogą mieć dwa, jeśli pierwszy się nie powiedzie (Brown et al., 2017). Jaja są białe, kremowe lub różowawe z brązowymi plamkami lub plamkami. Jaskółcze jaja mają średnio 2,0 cm długości i 1,4 cm szerokości. Inkubacja trwa 11-16 dni i średnio około 13,6 (Grant and Quay, 1977). Pisklęta wysiadują zwykle w dniach 20-26, w zależności od regionu. Młode polegają na rodzicach na jedzenie przez pierwsze 3-5 dni (Brown et al., 2017). Podobnie jak jaskółka Barn, jaskółki Cliff jedzą prawie wyłącznie owady (Wilman et al., 2014; więcej informacji można znaleźć tutaj).,

Czarna Phoebe (Sayornis nigricans)

Rysunek 10. Czarna Febe siedzi na płocie Jelenia. Zwróć uwagę na biały brzuch kontrastujący z czarnymi piórami i lekko czubatymi piórami głowy. Czarne Phoebes często bob ich ogony podczas siedząc, co jest charakterystyczne dla phoebes. Zdjęcie pochodzi z: Olivia Smith.

Czarna Febe (rys. 10) ma niewielki zasięg w kontynentalnych Stanach Zjednoczonych, ale jest często spotykany na kalifornijskich gospodarstwach ekologicznych żerujących na owadach., Naturalne miejsca gniazdowania obejmują osłonięte twarze skalne, głazy przy strumieniu i wydrążone zagłębienia drzew. Podobnie jak wiele innych gatunków w tym artykule, struktury zbudowane przez człowieka zwiększyły zagęszczenie czarnych Febes poprzez zapewnienie sztucznych miejsc gniazdowania. Czarne gniazda Febe (rys. 11) wydają się bardzo podobne do gniazd jaskółki stodoły. Gniazda są otwarte kubki, otynkowane do pionowych powierzchni, i składa się z błota i materiału roślinnego, takiego jak łodygi i małe korzenie (Wolf, 1997). Brak aktualnych dowodów na to, że czarne Phoebes noszą ludzkie patogeny jelitowe., Jednak Czarne Phoebes są znane z częstych Korytów dla bydła (Wolf, 1997), który jest znanym punktem transmisji ludzkich patogenów jelitowych między zwierzętami gospodarskimi i dzikimi ptakami (Carlson et al., 2010). W związku z tym hodowcy powinni zachować ostrożność ze względu na niewielkie dane dotyczące częstości występowania patogenu czarnej Febe.

Rysunek 11. Dorosłe pisklęta żerują w gnieździe z otwartym puchem. Zdjęcie od: Glorietta13, Black phoebes, CC BY-NC 2.0

Budowa gniazda zazwyczaj zaczyna się na początku marca. Samice składają 1-2 jaja w ciągu sezonu i składają 1-6 jaj., Jaja są jajowate do krótkich jajowatych i białe, czasami z jasnymi plamami wokół dużego końca. Jaja mają zwykle 1,9 cm długości i 1,5 cm szerokości. Inkubacja trwa średnio 16-17 dni. Pisklęta wysiadują w dniach 18-21. Młode są zależne od dorosłych przez pierwsze 7-11 dni (Wolf, 1997). Dorosłe i pisklęta są prawie wyłącznie owadożerne (Wilman et al., 2014).

Robin Amerykański (Turdus migratorius)

Rysunek 12. Amerykański Robin siedzi na słupie ogrodzeniowym trzymając zdobycz bezkręgowców. Zdjęcie pochodzi z: Olivia Smith.

the American Robin (rys., 12) jest, być może zaskakująco, pleśniawką. Ku pogardzie wielu hodowców jego dieta składa się w dużej mierze z pożytecznych bezkręgowców, takich jak dżdżownice we wczesnym sezonie lęgowym, a jesienią i zimą przechodzi na owoce. Jest przystosowany do życia w wielu siedliskach i jest powszechny w gospodarstwach rolnych i miejskich, a także bardziej zalesionych miejscach, takich jak inne pleśniawki (Vanderhoff et al., 2016). Podobnie jak jego wykorzystanie siedliska, jego rozmieszczenie gniazd ma również elastyczność. Robiny często umieszczają gniazda w krzewach, drzewach lub na konstrukcjach, o ile gniazdo znajduje się na mocnym podparciu (rys. 13)., Gniazdo to otwarty kubek, zbudowany z błota, martwej trawy i gałązek na zewnątrz, z podszewką drobnych kawałków martwej trawy. Jedno z badań wykazało wysoką częstość występowania E. coli u Robinów amerykańskich (44,8%), chociaż nie odróżniło to szczepów patogennych od niepatogennych (Parker et al., 2016), więc ryzyko amerykańskich Robinów przenoszących patogenne E. coli jest niejasne., USGS database Wildlife Health Information Sharing Partnership (WHISPers) donosi o kilku podejrzanych przypadkach salmonellozy u Robinów amerykańskich, sugerując, że mogą one wektorowe Salmonella enterica produkować, jeśli zezwolono na gniazdowanie w pobliżu stacji mycia produktów.

rysunek 13. Gniazdo Robina amerykańskiego z trzema pisklętami. Zdjęcie od: alsteele, Young American Robins, CC BY-SA 2.,0

Robin Amerykański jest jednym z najbardziej rozpowszechnionych gatunków w Ameryce Północnej, więc początek lęgowy różni się w zależności od lokalizacji i występuje między kwietniem a czerwcem (Vanderhoff et al., 2016). Robiny składają zwykle 3-4 jaja w ciągu roku i mają 2 lęgi. Jaja mają piękny błękitny lub zielono-niebieski kolor i średnio 2,8–3,0 cm długości i 2,1 cm szerokości (rys. 14). Okres inkubacji wynosi zwykle 11-14 dni (Howell, 1942). Pisklęta Zwykle wysiadują około 13 dnia po wykluciu się (zakres 9-16 dni; Howell, 1942)., Rodzice zazwyczaj rozpoczynają drugie potomstwo w ciągu kilku dni od pierwszego szczepienia. W drugim sprzęgle, po rozpoczęciu inkubacji, samce karmią pisklęta, podczas gdy samice inkubują (Weatherhead i Mcrae, 1990).

Rysunek 14. American Robin egg. Zdjęcie pochodzi z: Olivia Smith.

Dom (Hemorhous mexicanus)

rysunek 15. Finch domowy samica (po lewej) i samiec (po prawej) jedzą nasiona. Samce mają jaskrawoczerwone gardło, brzuch, czapkę i kark. Intensywność czerwonego koloru wskazuje na zdrowie mężczyzny., Samice są ponure, ale można je odróżnić od innych gatunków przez solidny, pękający nasienie bill. Płetwy domowe mają również smugi na piersi, które odróżniają je od podobnych wyglądających wróbli domowych. Photo credit: John Flannery, the House Finches, CC BY-ND 2.0

the House Finch (rys. 15) pochodzi z pustynnych i suchych, otwartych siedlisk południowo-zachodnich Stanów Zjednoczonych. W 1939 roku kilka ptaków zostało wypuszczonych ze sklepu zoologicznego w Nowym Jorku, co pozwoliło rozszerzyć zasięg na wschodnie Stany Zjednoczone., Zachodnia populacja również rozszerzyła swój zasięg tak, że obecnie domownik występuje w większości Stanów Zjednoczonych i Meksyku. Gniazda można umieszczać w wielu różnych miejscach: sosny, palmy, Kaktusy, gzymsy skalne, bluszcz na budynkach, lampach ulicznych, wiszących donicach,konstrukcjach parkingowych, lean-tos, parapetach, w wnękach różnych urządzeń rolniczych itp. Gniazda są otwarte i zbudowane z trawy, liści, korzeni, małych gałązek, Sznurka, wełny i piór (rys. 16)., W obszarach miejskich ptaki będą zawierać ludzkie przedmioty, takie jak sznurek, sznurek, sierść psa, celofan, a nawet filtry papierosowe (Badyaev et al., 2012). Płetwy domowe są znane do przenoszenia E. coli (Morishita et al., 1999) i Salmonella enterica (Kirk et al., 2002), należy więc zniechęcać do gniazdowania w pobliżu obszarów przetwórstwa spożywczego.

Rysunek 16. Samica Zięby domowej siedząca na otwartym gnieździe kielichowym umieszczonym na rynnie. Zdjęcie pochodzi od: Robert Hruzek, House Finch-Detail, CC BY-NC-ND 2.,0

Budowa gniazd rozpoczyna się w lutym w południowo-zachodniej części zasięgu, a w Północnej w marcu. Ptaki mogą gniazdować do 6 razy w roku, ale zaobserwowano tylko 3 udane lęgi w sezonie. Jaja są bladoniebieskie do białego z czarnymi i bladobiałymi plamkami. Kształt jaja jest subeliptyczny do długiego subeliptycznego i waha się od 1,6–2,1 cm długości przez 1,2-1,8 cm szerokości. Inkubacja może trwać 12-17 dni, a średnio 13-14. Młode zazwyczaj trwają 2,5-3 tygodnie, aby karmić się całkowicie niezależnie od rodziców (Badyaev et al., 2012)., Uważa się, że młode żywią się głównie nasionami chwastów z niewielką ilością materii owadowej w diecie (<2%; Beal, 1907). Dorosłe Finch domowe są spichrzożerne (Wilman et al., 2014).

Sowa (Tyto alba)

rysunek 17. Sowa w locie. Zdjęcie od: Robert Shea, Barn Owl, CC BY-NC 2.0

jak jaskółka Stodoła, Sowa stodoła (rys. 17) ma prawie globalną dystrybucję. Zwykle występuje w otwartych siedliskach, takich jak pastwiska i pola uprawne, a nie zamkniętych, zalesionych siedliskach., Sowy są nocne i najprawdopodobniej można je zobaczyć około świtu i zmierzchu. Puszczyk ma przebijający pisk (przykładowe nagranie tutaj), który może również oddawać swoje obłożenie. Sowy oborowe gniazdują w jamach, w tym w jamach drzew, klifach, wieżach kościelnych, loftach stodołowych, stogach siana i skrzynkach lęgowych (rys. 18). Odpowiednie miejsca gniazdowania jest czynnikiem ograniczającym ten korzystny raptor, więc zapewnienie skrzynek lęgowych jest ważne (Marti et al., 2005; kliknij tutaj, aby uzyskać więcej informacji na temat budowy i rozmieszczenia). Sowy płowe są znane z przenoszenia Salmonella spp. (Kirkpatrick i Colvin, 1986), antybiotykooporny E., coli (Alcalá et al., 2016), oraz Campylobacter spp. (Molina-Lopez et al., 2011), być może z żerowania na myszach przenoszących te bakterie.

rysunek 18. Budka lęgowa sowy. Zdjęcie pochodzi z: Olivia Smith.

Sowa zwyczajowo nie buduje gniazd, choć niektóre kopią nory w murach arroyo w Kolorado i Nowym Meksyku. Ze względu na szerokie rozmieszczenie, Data składania jaj jest różna i może występować przez cały rok. Jeden lęg jest wspólny dla ptaków w regionach umiarkowanych, ale niektóre pary mają 3 lęgi rocznie. Średni rozmiar sprzęgła waha się od 3,1 do 7.,2, w zależności od lokalizacji. Jaja są krótkie, subeliptyczne, mają około 3,2–3,4 cm długości i 4,0-4,4 cm szerokości i są matowe, białe. Samica wysiaduje jaja przez 29-34 dni. Data ważności zależy od lokalizacji. W Anglii pierwszy lot to zwykle dzień 50-55, podczas gdy w Utah średnia Data lotu to dzień 64. Młode są zależne od dorosłych przez 3-5 tygodni. Pisklęta są niezdarne, dopóki nie zyskają wystarczającej siły i zwinności, aby latać (rys. 18). Pisklęta i dorośli jedzą tę samą dietę, która jest głównie małymi ssakami, w tym pospolitymi szkodnikami gryzoni (Moore et al., 1998; Marti et al., 2005; Wilman et al., 2014)., Jednak dowody na to, że sowy Stodołowe zwiększają wydajność dzięki usługom zwalczania szkodników, są nadal rzadkie (Moore et al., 1998), choć Motro (2011) stwierdziło szacunkowy wzrost plonów Lucerny o 3,2% z powodu sów Stodołowych, co odpowiada 30 USD / ha rocznie.

rysunek 19. Barn Owl day of fledging. Zdjęcie pochodzi z: Olivia Smith.

Zarządzanie lokalizacją gniazd

manipulowanie gniazdami lub jajami gatunków rodzimych jest nielegalne, dlatego ważne jest powstrzymanie gniazdowania w niechcianych miejscach przed jego rozpoczęciem. Unikaj używania trucizn lub metod, które mogą zaszkodzić lub zabić rodzime gatunki., Poniżej przedstawiono kilka powszechnie zalecanych metod odstraszania ptaków gniazdujących na konstrukcjach. Potrzebne są dalsze badania w celu sprawdzenia skuteczności wymienionych metod. Większość metod jest najlepiej inicjowana i utrzymywana przed rozpoczęciem sezonu lęgowego.

• Zablokuj wejścia do wnęki za pomocą siatki, drewna lub innych barier (patrz gniazdo na Rys. 2 powyżej dla przykładu ta metoda może pomóc). Umieść siatkę ostrożnie, aby uniknąć uwięzienia ptaków w środku (patrz Rys. 4).
• Utwórz zbocza na gzymsach, umieszczając deski pod kątem 45 stopni, aby gatunki takie jak gołąb skalny nie mogły budować gniazd., Jeśli plansza nie działa, spróbuj użyć luźnej sprężyny, która tworzy niestabilną powierzchnię dla ptaków. Kolce są również opcją, ale należy pamiętać, że kolce mogą zabijać ptaki. Szybkie wyszukiwanie w Internecie pokazuje wiele przykładów gniazd zbudowanych na kolcach, sugerując, że są nieskuteczne, a także pokaże zdjęcia ptaków nadzianych.
• Tworzenie zaburzeń widzenia w pobliżu miejsc gniazdowania za pomocą migających świateł, umieszczania luster na półkach lub zawieszania taśmy mylar. Jednak gatunki takie jak szpak Europejski są niezwykle inteligentne i nie są oszukiwane na długo z tych metod (Belant et al., 1998).,
• umieść plastikowe drapieżniki w pobliżu gniazd. Należy je często przenosić, aby nadal odstraszać ptaki (Belant et al., 1998).
• używaj maszyn hałasujących, które wywołują alarm ptaków lub drapieżników. Nie ma jednak aktualnych dowodów sugerujących, że ta metoda działa.
• sadzić krzewy, które zapewniają dobre siedlisko lęgowe z dala od struktur. Spróbuj sadzenia w pobliżu upraw, gdzie ptaki będą jeść szkodniki owadów (jak jabłka; Mols and Visser, 2002), ale unikaj umieszczania obok upraw ptaki uszkodzą (wiśnie, jagody, winogrona; Somers et al., 2002)., Wcześniejsze badania wykazały, że usługi zwalczania szkodników rosną w pobliżu naturalnych siedlisk, takich jak żywopłoty (Boesing et al., 2017).

znajdź sposoby zachęcania do gniazdowania na stronie projektu Nestwatch Cornell Lab of Ornithology, która zawiera doskonałe informacje o tym, jak promować gniazdowanie wielu gatunków, w tym wielu ptaków użytkowych niewymienionych w tym artykule.

dodatkowe zasoby

Cornell Lab of Ornithology wspiera Wielką sieć naukowców obywatelskich ze szczegółowymi informacjami na temat budowy i rozmieszczenia skrzynek lęgowych (nestwatch.,org), zalecenia dotyczące przyciągania interesujących gatunków (content.yardmap.org), oraz informacje o zasięgu (ebird.org). projekt NestWatch ma również świetne informacje na temat identyfikacji wielu gniazd poza zakresem tego artykułu (https://nestwatch.org/learn/focal-species/). Laboratorium oferuje wiele możliwości dla społeczeństwa, aby zaangażować się w zbieranie danych naukowych poprzez HabitatNetwork, Project FeederWatch, eBird i NestWatch. Podstawowe informacje o gatunkach można znaleźć w ogóle o ptakach, a aplikacja Merlin Bird ID może pomóc w identyfikacji w terenie.

Referencje i cytaty