około 150 osób mieszkających lub pracujących wokół zniszczonych Japońskich obiektów jądrowych zostało monitorowanych pod kątem potencjalnego narażenia na promieniowanie, a 23 uznano za wymagające leczenia. W jaki sposób mierzony jest zakres ich ekspozycji?
według United States Nuclear Regulatory Commission (NRC), „ekspozycja” odnosi się do ilości promieniowania, takich jak promieniowanie rentgenowskie, promieniowanie gamma, neutrony, cząstki alfa i beta, obecne w powietrzu. Ekspozycja, zwykle wyrażona w jednostkach roentgenów, jest mierzona za pomocą liczników Geigera i podobnych urządzeń., Licznik Geigera rejestruje ilość zawartego w nim gazu zjonizowanego przez napływające cząstki promieniowania i zamienia tę informację w sygnał elektroniczny.
ludzie jednak nie pochłaniają całego promieniowania, na które są narażeni; większość z nich przechodzi prosto przez ich ciała. Niewielka ilość energii przenoszonej przez promieniowanie zostaje wchłonięta przez tkanki ciała, a ta pochłonięta ilość jest mierzona w jednostkach „dawki pochłoniętej promieniowania” (rad)., Promieniowanie dotyka różnych ludzi w różny sposób, ale zasada stosowana przez załogi bezpieczeństwa jest taka, że pojedynczy roentgen promieniowania gamma lub rentgenowskiego zazwyczaj wytwarza pochłoniętą dawkę około 1 rad. Mierząc poziom promieniowania wokół ciała osoby za pomocą licznika Geigera, urzędnik ds. bezpieczeństwa może zbliżyć dawkę zaabsorbowaną przez tę osobę.
bardziej wyrafinowana miara ekspozycji na promieniowanie, zwana dawką skuteczną, odpowiada szkodliwości określonego rodzaju promieniowania., Podczas gdy skuteczne i pochłonięte dawki są takie same dla promieniowania beta i gamma, dla alfa i promieniowania neutronowego-typy, które są szczególnie niebezpieczne dla ludzkiego ciała – dawka skuteczna ma większą wartość niż dawka pochłonięta. Miara dawki skutecznej daje zatem konkretną skalę do określenia, jak niebezpieczne jest Zdarzenie narażenia. Jednostkami dawki skutecznej są „ekwiwalent Roentgena man” (rem) i sievert (Sv), gdzie jeden Sv równa się 100 rem.
przeciętna osoba otrzymuje skuteczną dawkę 0.,36 rem rocznie, z których 80 procent pochodzi z naturalnych źródeł promieniowania, takich jak materiały radioaktywne w skorupie ziemskiej i płaszczu oraz źródła w przestrzeni kosmicznej. Pozostałe 20 procent skutecznej dawki przeciętnego człowieka wynika z narażenia na sztuczne źródła promieniowania, takie jak urządzenia rentgenowskie, przemysłowe detektory dymu i ciągłe opad z testów broni jądrowej.
w Stanach Zjednoczonych NRC ogranicza narażenie na promieniowanie zawodowe osób dorosłych pracujących z materiałami radioaktywnymi do 5 rem rocznie., Limit może zostać podniesiony do 25 rem w sytuacji awaryjnej; poziom ten nadal nie jest uważany za niebezpieczny.
poziom promieniowania w Fukushimie wystrzelił do 0,8 rem na godzinę po eksplozji w jednym z reaktorów jądrowych dzisiaj (15 marca). Gdyby pracownicy pogotowia nie zostali ewakuowani krótko po tym, dostaliby roczną dawkę zawodową w nieco ponad 6 godzin.
choć potencjalnie niebezpieczna, ta ilość nadal nie byłaby śmiertelna., Według NRC, ” ogólnie uważa się, że ludzie narażeni na około 500 rem promieniowania na raz prawdopodobnie umrze bez leczenia. Podobnie, pojedyncza dawka 100 rem może powodować nudności lub zaczerwienienie skóry (chociaż powrót do zdrowia jest prawdopodobny), a około 25 rem może powodować tymczasową sterylność u mężczyzn. Jednakże, jeśli te dawki są rozłożone w czasie, zamiast być dostarczane wszystkie na raz, ich skutki wydają się być mniej dotkliwe.,”
- Q&a: ekspert ds. energii jądrowej wyjaśnia kryzys w Japonii
- Infografika: czym jest topnienie jądrowe?
- jakie codzienne rzeczy wokół ciebie są radioaktywne?
artykuł został udostępniony przez life ' S Little Mysteries, siostrzaną stronę LiveScience. Obserwuj Natalie Wolchover na Twitterze @ nattyover