jaki jest największy obraz Vermeera? 10 najbardziej ikonicznych prac holenderskiego mistrza, w rankingu

w tym miesiącu, Narodowa Galeria Sztuki w Waszyngtonie, będzie montować „Vermeer i mistrzowie malarstwa gatunkowego: inspiracja i rywalizacja.”Spektakl, który trwa od 22 października do 21 stycznia, zagłębia się w dzieła Vermeera i jego współczesnych w latach 1650-1675, kiedy byli u szczytu swojej potęgi., Ślady długiego cienia rzuconego przez holenderskiego malarza, którego dorobek był słynny-tylko 35 zachowanych dzieł jest powszechnie przypisywanych artyście, choć 36. potencjalne płótno jest nadal w prywatnych rękach—i o którym tak niewiele wiadomo, że jest czasami nazywany ” Sfinksem z Delft.mimo że Vermeer cieszył się przyzwoitymi przepływami pieniężnymi ze sprzedaży swojej sztuki za życia, pracował powoli, a większość jego mecenasów to rodzina, przyjaciele i inni miejscowi. Po krachu finansowym w 1672 roku został zmuszony do licytacji większości swoich dóbr ziemskich w celu spłacenia rosnących długów., Został zapomniany przez świat sztuki w latach po jego śmierci w 1675 roku. Jego najsłynniejsze dzieło, Girl With a Pearl Earring, zostało sprzedane za zaledwie dwa guldeny na aukcji w 1881 roku.

dziś, oczywiście, Vermeer jest samą definicją starego mistrza. Ale jaka jest jego najlepsza praca? Zbadaliśmy 10 najpopularniejszych i najczęściej wyszukiwanych prac artysty (które zawęziliśmy na podstawie ich rankingu na Google Images). Poniżej przedstawiamy nasze subiektywne spojrzenie na to, co czyni je wspaniałymi—i dlaczego dziewczyna z perłowym kolczykiem nie jest w rzeczywistości najlepszym Vermeerem wszech czasów.,

10. Sznurowadło (1669-70)

przedstawiające kobietę w głębokiej koncentracji, pochyloną nad swoim rzemiosłem z szpulkami i szpilkami w ręku, Sznurowadło jest osobliwością w twórczości Vermeera. Jest to jego najmniejsze dzieło, mierzące zaledwie dziewięć na osiem cali, i tylko jeden z dwóch obrazów, jakie kiedykolwiek wykonał na drewnianej desce (drugi to dziewczyna w czerwonym kapeluszu).

jest oczywiście śliczny., Ale to, co stawia go na dole naszego rankingu, to bardzo dziwne oświetlenie, niezwykłe dla artysty znanego z komend luminescencji.

„światło Koronki organizuje się w sprzeczny sposób, zarówno na poziomie jego oddawania w farbie, jak i na poziomie percepcji” – wskazuje historyk sztuki Kathryn A. Tuma w eseju o malarstwie., „Podczas gdy w wizualnej sferze codzienności nie musi to być problem, ponieważ nasza wizja ma niewielkie problemy z przystosowaniem się do wielu źródeł światła, w malowanym obrazie takie niejasności bawią naszą zdolność rozpoznawania perswazyjnej imitacji iluzjonistycznej przestrzeni.”

9. The Procuress (1656)

przedstawiający scenę tzw. „najemnej miłości”, inaczej zwanej pracą seksualną, to może być najciekawszy obraz Vermeera., W rzeczywistości scena nagabywania była tak poza normą dla Vermeera, że wielu wątpiło, że rzeczywiście ją namalował, chociaż uczeni podejrzewają, że muzyk po lewej stronie jest możliwym autoportretem.

nosi również podpis Vermeera. Brakuje mu jednak jego charakterystycznej finezji oświetleniowej: trzy z czterech postaci są w dużej mierze odlane w ciemnym mroku, podczas gdy kurtyzana jest skąpana w ostrym, jasnym świetle, rażąco rozświetlającym jej nadmiernie zrogowaciałe policzki.

można stwierdzić, że ten nietypowy efekt świetlny ma cel, podobnie jak historyk Edward Snow., SNOW w swojej książce A Study of Vermeer pisze: „e działa jako postać przejściowa: pośredniczy między osłoniętą postacią a kobietą, łączy regiony ciemności i światła, przechodzi ze świata swoich towarzyszy, jego twarz jest nadal półcienista, aby cieszyć się jej jasną obecnością, nie najeźdźcą, ale barierą ochronną dla ciemnego zainteresowania nią.”

Jednak jest to jeden z najmniej Vermeer-owskich z głównych Vermeerów.

8. Dziewczyna z perłowym kolczykiem (1665)

dziewczyna z perłowym kolczykiem to jeden z najbardziej ikonicznych obrazów Vermeera—i jeden z najbardziej znanych obrazów na całym świecie.

Spójrz, to zdumiewający obraz. To nie jest najlepsze, wiesz?

rzeczywiście, częścią uroków dziewczyny, kiedy oderwać się od całej legendy wokół niej, jest to, jak niewielka i nieobciążona jest narracyjną symboliką, rezonująca ze współczesną estetyką migawkową., Podczas gdy wokół tajemniczej młodej kobiety w jej centrum powstał romans, dziewczyna z perłowym kolczykiem była częścią zapomnianego już gatunku zwanego „TRON” —to znaczy obrazu nie mającego na celu portretu, ale po prostu zilustrować typ akcji.

swobodna, ponad ramię modelki, która nadaje pracy tak wiele osobowości, jest w rzeczywistości standardową pozą używaną przez holenderskich malarzy do oddania trójwymiarowej głębi. Fantazyjny kapelusz, który daje takie poczucie romansu, jest celowym ubieraniem się; perłowy kolczyk jest zasadniczo biżuterią kostiumową.,

to odważne czarne tło, które ładnie współgra z estetyką dzisiejszego studyjnego Zdjęcia, było w rzeczywistości tropem, którego Vermeer zwyczajowo unikał. Dlaczego? Ponieważ opętany światłem Vermeer był dobrze znany z sylwetek na białych ścianach, co pozwoliło mu na subtelną grę cieni, za którą jest tak czczony. (Według kuratora National Gallery, Arthura K. Wheelocka Jr., jednego z najwybitniejszych uczonych Vermeera, dziewczyna z perłowym kolczykiem jest jedną z dwóch prac wykonanych przez artystę na stosunkowo ciemnym tle; drugą jest Portret młodej kobiety, wykonany mniej więcej w tym samym czasie.,)

7. Kobieta w błękicie czytająca list (1662-65)

Kobieta w błękicie czytająca List jest pełna patosu dzięki nastrojowemu oświetleniu. W cienistym mroku przypominającym niebieski jedwab płaszcza kobieta stoi czytając list, jej usta lekko rozczłonkowane, jakby zaskoczyło ją to, co przeczytała. Wielu uważa, że mapa wisząca na ścianie za nią sugeruje odległego kochanka, dla którego tęskni (lub smuci się)., Jest to cudownie sugestywny sposób na otwarcie tego nieruchomego obrazu na szerszą narrację.

nie przegap, jak oświetlenie obrazu również opowiada historię, jak podkreśla Wheelock: „światło pochodzi z dwóch źródeł, tworząc zarówno pierwotne, jak i miękko rozproszone wtórne cienie na ścianie obok krzesła za stołem. Dzięki swoim właściwościom optycznym światła, Vermeer … manipuluje przepływem światła dość arbitralnie ze względów kompozycyjnych. Na przykład, podczas gdy krzesło i mapa rzucają cienie, kobieta, która wydaje się stać dość blisko ściany, nie robi tego., Vermeer oddziela ją w ten sposób od ramy czasowej pomieszczenia, a w procesie wzmacnia poczucie trwałości, które tak przenika scenę.”

siłą dzieła jest jego surowa emocjonalna powaga. Brakuje mu jednak brawurowej symboliki niektórych innych wnętrz Vermeera, co tłumaczy, dlaczego nie jest wyżej na naszej liście.

6., The Little Street (1657-61)

to przedstawienie wydarzeń w Delft alleyway jest zdecydowanie prozaiczne na pierwszy rzut oka i prawdopodobnie nie ma kopa ludzkiego dramatu, jaki Procuress lub kobieta w Kolorze Niebieskim czytająca list mają do zaoferowania. W rzeczywistości jego temat jest tak nieromantyczny, jak można uzyskać: prace domowe.

trzeba się przyjrzeć uważnie, aby uchwycić to, co od dawna chwalono w obrazie: jego intensywnie oddane detale., Rzeczywiście, rześka intymność detali architektonicznych wydaje się tak ŻYWO oddana, że toczy się debata o tym, czy dana aleja jest prawdziwym miejscem, czy kompozycją.

w naszym umyśle to chyba nie przypadek, że dwie z postaci są idealnie obramowane drzwiami, jakby rzeczywistymi ramami obrazów, dając poczucie artystycznego uniesienia tej codziennej tematyki., I jak Anthony Bailey argumentował w swojej książce o Vermeerze, obraz kobiet wykonujących codzienną, rutynową pracę utrzymania ich świata łączy się z detalem architektonicznym, aby dodać do większego przesłania: „czas, zatrzymany na tę chwilę, a zatem w pewnym sensie na wieczność, wydaje się być jego podstawowym tematem. Jego zużycie jest widoczne w cegłach i zaprawach, materiale faktu, który wprost upodabnia nasze wątłe i tymczasowe trzymanie się istnienia z wieloma pytaniami bez odpowiedzi, takimi jak ” co my tu robimy?,””

mówiąc szczerze, to znaczenie, które zajmuje trochę czasu, aby uchwycić, więc ten obraz nie trafia do naszej pierwszej piątki. Co sprowadza mnie do…

5. Milkmaid (1654-58)

Milkmaid spada smack dab w środku naszego rankingu, co jest odpowiednie, ponieważ jest często uważany za punkt zwrotny między wczesnymi i dojrzałymi stylami Vermeera.,scena wydaje się niemal fotograficzna, a wielu uczonych przypuszcza, że w tym czasie Vermeer zaczął wykorzystywać technologię przechwytywania obrazu w swojej praktyce, aby lepiej zrozumieć efekty światła, jak zauważyła H. Perry Chapman w eseju „Women in Vermeer' s Home: Mimesis and Ideation.””Posługiwanie się farbą w Mleczarce, a w szczególności lśniące światło na chrupiącym chlebie i jego nasycone kolory zostały wzięte jako dowód blisko naukowych badań Vermeera nad wizją i efektami camera obscura”, pisze.,

efekty są świetne: w łagodnie oświetlonej kuchni Pokojówka wlewa mleko do miski; blat jest zaśmiecony chlebem, którego Skórki (wraz z jej lśniącym czołem) są delikatnie podkreślone przez światło słoneczne. Vermeer nie polega już na surowym światłocieniu, aby stworzyć tę niuansową luminescencję. Zamiast tego, ta wirtuozowska orkiestracja światła i koloru jest osiągana dzięki zastosowaniu naprzemiennych kolorów podstawowych i stref światła i cienia.

4., Woman Holding a Balance (1662-65)

tworzył dobrze w dojrzałym okresie Vermeera, kompozycja i oświetlenie tego obrazu są doskonale, dobrze, zrównoważone. Kobieta ubrana w niebieską kurtkę z futrzanym wykończeniem stoi przy stole w rogu ciemnego pokoju. Delikatny promień słońca z okna po lewej przekątnej przecina obraz, podkreślając jej ręce, które trzymają wagę w równowadze, gdy waży biżuterię rozrzuconą na stole.,

balans między światłem a ciemnością w tym obrazie jest czymś więcej niż tylko przyjemny wizualnie—oznacza coś, co naprawdę umieszcza go w naszym najwyższym poziomie. Vermeer używa tu kontrastu, by opowiedzieć o próżności i cnocie, światowych przyjemnościach i boskiej moralności, dlatego kobieta trzymająca balans w pozycji czwartej.,w swojej książce A Study of Vermeer Edward Snow przełamuje symbolikę: „duży barokowy obraz Sądu Ostatecznego wisi wyraźnie na tylnej ścianie pokoju, sytuując kobietę w apokaliptycznym kontekście odniesienia i kontrapunktując jej gest. Światło, które oświetla jej włamania do obrazu z góry, otaczając ją tym, co na pierwszy rzut oka może wydawać się złowieszcze, wkraczając w cienie … wobec gwałtownego barokowego pobudzenia obrazu za nią, kobieta zapewnia cichy, niewzruszony spokój, kwintesencję wizji Vermeera.,”To jest wyważona ocena!

3. Dziewczyna w czerwonym kapeluszu (1665-66)

to kolejna „tronia”, jak dziewczyna z perłowym kolczykiem, jedna z najmniejszych prac Vermeera. Obecnie znajduje się w kolekcji National Gallery of Art, dzieli wiele ze swoim bardziej znanym kuzynem, od spojrzenia przez ramię po fantazyjny kostium. Dlaczego jest na szczycie naszej listy?,

Po pierwsze, wszystkie szczegóły—od tej dramatycznej plamy światła na twarzy po sposób, w jaki wszystkie tekstury grają ze sobą—naprawdę się łączą. Vermeer robi to, co robi najlepiej.,rmeer: The Complete Paintings: „dla malarza, który wyróżniał się w obserwacji światła, nie było prawie bardziej odpowiedniego pojazdu niż przedmiot taki jak ten, z porównaniami skóry, jedwabiu i pereł, wilgotnymi ustami (ich kolor wzmocniony przez kapelusz), miękkimi i gładkimi tkaninami, wszystkimi błyszczącymi powierzchniami ustawionymi na ciemniejszych tonach i szorstszej fakturze gobelinu, który oprócz uzupełniających się kolorów zapewnia sympatyczne kształty, takie jak zakrzywione linie opadające z twarzy do dłoni, kurtynowe zamknięcie lewego górnego rogu i obramowanie prawej strony obrazu., Podobnie, zwieńczenia głowy lwa, oprócz ukazania talentu artysty do opisywania efektów światła, są umieszczone z okiem na ich wpływ na figurę, która ma strefę przestrzeni i stabilność, której inaczej nie miałaby.”

innymi słowy, dziewczyna w czerwonym kapeluszu daje Ci wszystko, co kochasz w perłowych kolczykach—poczucie nie do zdefiniowania tajemnicy, cudownie obserwowane tkaniny, zamroczoną jakość fotograficzną—a potem daje Ci o wiele więcej. Za nasze pieniądze jest to jedno z największych osiągnięć Vermeera.,

2. The Art of Painting (1666)

nazywa się to sztuką Malarstwa i jest rzeczywiście na szczycie każdej listy celebrującej kunszt malarski.

dzieło jest jednym z jego większych dzieł (około 40 na 47 cali), ale jest też jego najbardziej ambitnym intelektualnie—obrazem, w którym Vermeer w pełni rozwija inteligencję stojącą za wszystkimi innymi dziełami., Przedstawiona scena jest niesamowicie meta: kobieta uosabiająca muzę historii, Clio, modelki dla artysty przy jego sztaludze, która dopiero zaczyna ją malować.,

jak twierdzi Eric Jan Sluijter, Sztuka malarska Vermeera ma na celu pokazanie wyższości własnego medium nad innymi formami sztuki:

„Vermeer zdaje się wskazywać, że inne sztuki malarskie… są niewystarczające w naśladowaniu natury—takie produkty zawsze będą wyglądać jak kawałek kamienia lub gliny, kawałek papieru z liniami lub tkana tkanina—podczas gdy malarstwo może nawet naśladować te dzieła sztuki, podczas gdy odwrotność jest niemożliwa do osiągnięcia., Tylko malarstwo może stworzyć iluzję doskonale przekonującej przestrzeni wypełnionej światłem, wszystkich tych różnych materiałów, substancji i tkanin, oraz postaci ludzkiej w jej najpiękniejszej i przemijającej formie, młodej kobiety.”

Sztuka malowania kładzie wszystko na stole. Dosłownie odciąga kurtynę w pracowni artysty. Jest to jeden z największych artystycznych aktów balansujących wszechczasów, doskonale koordynujący poczucie sztuczności z poczuciem naturalizmu.

1., View of Delft (1660-63)

Sztuka malarska może dotyczyć supremacji Malarstwa, gdzie wszystkie zawiłe części Sztuki Vermeera łączą się w jedną potężną alegorię. Ale Widok Delft to miejsce, w którym na najbardziej żywiołowym poziomie artysta po prostu demonstruje tę supremację, odrywając całą tę zawiłość od podstaw.

obraz ma niemal nienaganną jakość. Wiele zostało zrobionych z niezaprzeczalnego wykorzystania przez artystę jego ulubionej pomocy optycznej-camera obscura—do dokładnego odwzorowania panoramy jego rodzinnego miasta., Jednak najbardziej przejmujące w tym widoku są jego osobliwości: artysta wydaje się, że przesuwał budynki coraz nieznacznie, najbardziej zauważalnie w długim odcinku bramy rotterdamskiej, aby uczynić miasto mniej ciasnym, bardziej przyjaznym.

na czysto malarskim poziomie, w twórczości znanej z intymnych dramatów światła wewnątrz, obraz ten wyróżnia się. W „In Search of Lost Time” Marcela Prousta narrator opisuje obraz jako ” bardziej uderzający, różniący się od wszystkiego, co znał.,”Rezultatem jest bar none najbardziej pamiętny krajobraz miasta w sztuce europejskiej, a dla nas Vermeer jest najlepszy.

Follow Artnet News on Facebook:

chcesz wyprzedzić świat sztuki? Zapisz się do naszego newslettera, aby otrzymywać najświeższe informacje, wywiady otwierające oczy i wnikliwe krytyczne ujęcia, które napędzają rozmowę do przodu.