kariera Baeza w latach 80.i 90.
w późniejszych latach kariera Baeza załamała się pomimo różnych prób jej ożywienia. Jej praca z 1985 roku charakteryzowała się bardziej konwencjonalną
reprodukowane za zgodą
.
fryzura i strój., Jej zwolennicy wierzyli, że odzyska swoją pozycję w przemyśle rozrywkowym, ponieważ jej głos, choć głębszy, miał te same cechy, które sprawiły, że wcześniej odniosła taki sukces. W międzyczasie była bardzo zajęta na całym świecie jako szefowa Międzynarodowego Komitetu Praw Człowieka Humanitas, który skupiał się na rozpraszaniu (w jakikolwiek możliwy sposób bez przemocy) tych, którzy uważali, że sprawują nieautoryzowaną władzę.
Baez nadal tworzy muzykę i wpływa na młodszych wykonawców . W 1987 roku Baez wydała swój pierwszy od ośmiu lat solowy album studyjny., W 1988 roku została nominowana do Nagrody Grammy w kategorii Best Contemporary Folk Recording za utwór” Asimbonanga”. Również w 1988 roku Baez zarejestrował diamenty i rdzę na arenie byków w Bilbao w Hiszpanii. Album został wydany w kwietniu następnego roku. W 1990 roku Baez koncertował z Indigo Girls, a threesome zostały nagrane na potrzeby prezentacji wideo Public Broadcasting Service (PBS), ” Joan Baez In Concert.,”W 1993 roku zostały wydane dwa kolejne nagrania Baez: Play Me Backwards, składające się z nowego materiału; oraz Rare, Live & Classic, Kolekcja jej kariery z lat 1958-1989, zawierająca dwadzieścia dwa niepublikowane wcześniej utwory. Baez wydał Gone from Danger w 1997 roku i Farewell Angelina w 2002 roku.
zainteresowanie piosenkarza polityką i prawami człowieka również trwa. W 1993 roku została zaproszona przez Refugees International do podróży do Bośni i Hercegowiny, aby pomóc zwrócić uwagę na tamtejsze cierpienia., We wrześniu tego samego roku Baez stał się pierwszym głównym artystą, który wystąpił w profesjonalnym koncercie na wyspie Alcatraz (byłym więzieniu federalnym) w San Francisco w Kalifornii. Był to występ charytatywny dla organizacji jej siostry Mimi Farina, Bread &. W 1996 powróciła na wyspę po raz drugi, razem z Indigo Girls i darem Williamsem. Popierała również sprawę gejów i lesbijek. W 1995 roku dołączyła do Janis Ian podczas występu w National Gay and Lesbian Task Force ' s Fight the Right fundraising event w San Francisco.,
w 2001 roku Farrar, Straus i Giroux wydali „Fourth Street” Davida Hajdu. Książka jest intymnym portretem, który bada relacje między Joan, Mimi Fariną, Richardem Fariną i folksterem Bobem Dylanem (1941–) podczas nowojorskiej sceny folkowej na początku lat 60.