brytyjski fizyk Joseph John (J. J.) Thomson (1856-1940) przeprowadził w 1897 roku serię eksperymentów mających na celu zbadanie natury wyładowań elektrycznych w lampie elektronopromieniowej o wysokiej próżni.
Thomson zinterpretował odchylenie promieni przez naładowane elektrycznie płytki i magnesy jako dowód „ciał znacznie mniejszych niż Atomy” (elektrony), które obliczył jako mające bardzo dużą wartość stosunku ładunku do masy. Później oszacował wartość samego ładunku.,
the Early Life of J. J. Thomson: Computational Chemistry and Gas Discharge Experiments Video of the Early Life of J. J. Thomson: Computational Chemistry and Gas Discharge Experiments Structure of the Atom and Mass Spectrography
w 1904 roku Thomson zasugerował model atomu jako sfery dodatniej materii, w której elektrony są pozycjonowane przez siły elektrostatyczne. Jego wysiłki w celu oszacowania liczby elektronów w atomie na podstawie pomiarów rozpraszania światła, promieniowania X, beta i gamma zapoczątkowały trajektorię badawczą, po której poruszał się jego uczeń Ernest Rutherford., Ostatni ważny eksperyment Thomsona skupił się na określeniu natury dodatnio naładowanych cząstek. Tutaj jego techniki doprowadziły do rozwoju spektrografu mas. Jego asystent, Francis Aston, opracował dalej instrument Thomsona i dzięki ulepszonej wersji był w stanie odkryć izotopy—Atomy tego samego pierwiastka o różnych masach atomowych—w dużej liczbie pierwiastków nieradioaktywnych.
thomson2.jpg
J. J. Thomson (po lewej) i Ernest Rutherford w latach 30.,
z „The Growth of Physical Science” Sir Jamesa Hopwooda Jeansa (Cambridge: Cambridge University Press, 1948)
Wczesne życie i Edukacja
jak na ironię, Thomson—wielki naukowiec i mentor fizyki—został fizykiem domyślnie. Jego ojciec zamierzał, aby został inżynierem, co w tamtych czasach wymagało przyuczenia do zawodu, ale jego rodzina nie mogła zebrać niezbędnej opłaty. Zamiast tego Młody Thomson uczęszczał do Owens College w Manchesterze, który miał doskonały Wydział Nauk Ścisłych., Następnie został skierowany do Trinity College w Cambridge, gdzie został fizykiem matematycznym. W 1884 został mianowany na prestiżową profesurę Cavendish of Experimental Physics w Cambridge, chociaż osobiście wykonał bardzo niewiele prac eksperymentalnych. Mimo że był niezdarny z rękami, miał geniusz w projektowaniu aparatury i diagnozowaniu jej problemów. Był dobrym wykładowcą, zachęcał swoich studentów i poświęcał znaczną uwagę szerszym problemom nauczania przedmiotów ścisłych na poziomie uniwersyteckim i średnim.,
związki ze środowiskiem chemicznym
spośród wszystkich fizyków związanych z określaniem struktury atomu, Thomson pozostał najbardziej zbliżony do środowiska chemicznego. Jego niematematyczna teoria atomowa—w przeciwieństwie do wczesnej teorii kwantowej-może być również wykorzystana do wyjaśnienia wiązań chemicznych i struktury molekularnej (zob. Gilbert Newton Lewis i Irving Langmuir). W 1913 Thomson opublikował wpływową monografię zachęcającą chemików do wykorzystania spektrografu mas w swoich analizach.
thomson_jj_J. J. Thomson.jpg, Instytut Historii Nauki Nagroda Nobla
Thomson otrzymał różne wyróżnienia, w tym Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki w 1906 i szlachectwo w 1908. Miał również wielką przyjemność widzieć, jak kilku jego bliskich współpracowników otrzymuje własne Nagrody Nobla, w tym Rutherford w chemii (1908) i Aston w chemii (1922).
informacje zawarte w tej biografii zostały ostatnio zaktualizowane 9 stycznia 2018 roku.