stosunek społeczności żydowskiej do tej koncepcji był mieszany. W latach trzydziestych XX wieku ” w obliczu antysemickich wysiłków na rzecz piętnowania i niszczenia judaizmu, wpływowi chrześcijanie i Żydzi w Ameryce starali się go podtrzymywać, spychając Judaizm z marginesów amerykańskiego życia religijnego w kierunku jego centrum.”W czasie ii Wojny Światowej kapelani żydowscy współpracowali z katolickimi kapłanami i protestanckimi pastorami w celu promowania dobrej woli, zwracając się do żołnierzy, którzy” w wielu przypadkach nigdy wcześniej nie widzieli, a tym bardziej nie słyszeli przemówienia Rabina.,”Na pogrzebach Nieznanego Żołnierza rabini stali obok innych kapelanów i odmawiali modlitwy po hebrajsku. W nagłośnionej tragedii wojennej, zatonięciu Dorchester, kapelani wielu wyznań zrezygnowali z pasów ratunkowych, aby ewakuować marynarzy i stanęli razem „ramię w ramię w modlitwie”, gdy statek zatonął. Znaczek pocztowy z 1948 roku upamiętnił ich bohaterstwo słowami: „interfaith in action.”
w latach 50.XX wieku „duchowe i kulturowe odrodzenie obmyte amerykańskim żydostwem” w odpowiedzi na traumę Holokaustu., Amerykańscy Żydzi stali się bardziej pewni swoich pragnień, aby być identyfikowani jako różni.
dwie znaczące książki poświęcone relacjom między współczesnym judaizmem a chrześcijaństwem, Abba Hillel Silver 's Where Judaism Differs oraz Leo Baeck' s Judaism and Christianity, obie motywowane impulsem do wyjaśnienia odrębności Judaizmu „w świecie, w którym termin Judeo-Chrześcijanin przysłonił krytyczne różnice między dwoma wyznaniami.,”Reagując na zacieranie się różnic teologicznych, Rabin Eliezer Berkovits napisał, że” Judaizm jest judaizmem, ponieważ odrzuca chrześcijaństwo, a chrześcijaństwo jest chrześcijaństwem, ponieważ odrzuca Judaizm.”Teolog i autor Artur A., Cohen, w micie tradycji Judeochrześcijańskiej, zakwestionował teologiczną słuszność koncepcji Judeochrześcijańskiej i zasugerował, że jest ona zasadniczo wynalazkiem amerykańskiej polityki, podczas gdy Jacob Neusner, w dziele Żydzi i chrześcijanie: mit wspólnej tradycji, pisze: „dwie religie oznaczają różne osoby mówiące o różnych rzeczach do różnych ludzi.”
profesor prawa Stephen M., Feldman patrząc na okres sprzed 1950 r., głównie w Europie, postrzega konflikt religijny jako supersesjonizm:
gdy ktoś uzna, że chrześcijaństwo historycznie zrodziło antysemityzm, to ta tak zwana tradycja wydaje się niebezpiecznym dogmatem chrześcijańskim (przynajmniej z perspektywy żydowskiej). Dla chrześcijan koncepcja tradycji Judeochrześcijańskiej sugeruje, że Judaizm przechodzi w chrześcijaństwo—że Judaizm jest w jakiś sposób uzupełniony w chrześcijaństwie., Koncepcja tradycji Judeochrześcijańskiej wywodzi się z chrześcijańskiej teologii supersesji, w której chrześcijańskie przymierze (lub Testament) z Bogiem zastępuje Żydowskie. Chrześcijaństwo, zgodnie z tym przekonaniem, reformuje i zastępuje Judaizm. Wiara zatem zakłada, po pierwsze, że Judaizm potrzebuje reformacji i zastąpienia, a po drugie, że współczesny Judaizm pozostaje jedynie „reliktem”. Co najważniejsze, wiara tradycji Judeochrześcijańskiej podstępnie zaciemnia rzeczywiste i znaczące różnice między judaizmem a chrześcijaństwem.