Karolina Północna rozciąga się na trzech głównych regionach fizjograficznych Stanów Zjednoczonych – równina przybrzeżna( lub obszar tidewater), Piemont i Appalachów. Oprócz tworzenia spektakularnego krajobrazu, ta zmienność regionalna wpłynęła na klimat Państwa, gleby, życie roślinne i geografię ludzką.
uzyskaj subskrypcję Britannica Premium i uzyskaj dostęp do ekskluzywnych treści. Subskrybuj teraz
gdy ląd sięga na zachód od poziomu morza, stopniowo wznosi się do linii upadku, strefy o szerokości około 30 mil (50 km), która oddziela równinę przybrzeżną od Piemontu., W tym ostatnim regionie topografia staje się nieregularna, a ląd wznosi się około 1,5 metra na milę do podstawy Appalachów, w odległości około 140 mil (225 km). Góry mają wytarty, zaokrąglony wygląd, odzwierciedlający geologiczne pochodzenie wcześniej niż surowe szczyty amerykańskiego Zachodu. Mount Mitchell (2037 m n. p. m.) – najwyższy szczyt na wschód od Missisipi.
składając prawie połowę stanu, równina przybrzeżna składa się z delikatnie toczenia, dobrze osuszone wnętrze i bagniste tidewater obszarze blisko wybrzeża. Ten ostatni region był pierwszym, który został zbadany i zasiedlony. Długi łańcuch wysp, Outer Banks, rozciąga się od Wirginii do Karoliny Południowej, na ogół składający się z wydm, które mogą osiągnąć 100 stóp (30 metrów) lub więcej wysokości., Trzy peleryny-Hatteras, Lookout i Fear, pierwsze dwa w obrębie krajowych morskich wybrzeży-wpadają do oceanu w obszarze znanym jako „cmentarzysko Atlantyku”, nawiązując do wielu statków, które zatonęły w niebezpiecznych wodach. Wysokość całego obszaru wynosi średnio mniej niż 20 stóp (6 metrów) nad poziomem morza. Możliwa jest jedynie żegluga drobnomieszczańska, ze względu na zamulanie oraz płytkie odgłosy i ujścia rzek.,