klawesyn jest instrumentem klawiszowym, w którym struny są wyrywane, a nie uderzane młotkiem (który jest mechanizmem fortepianu, nowszym rozwinięciem). Charakterystyczne brzmienie klawesynu tworzy niemal natychmiastowe skojarzenie z epoką baroku.
najwcześniejsze wzmianki o takich instrumentach pochodzą z około 1400 roku. Najstarsze zachowane klawesyny pochodzą z 1500 roku, kiedy to udoskonalono skomplikowany mechanizm instrumentu.
klawesyn stał się niezwykle popularny w całej Europie., Znaczące centra produkcji pojawiły się we Włoszech, Flandrii, Francji, Niemczech i Anglii. Instrumenty mogły się znacznie różnić od siebie, z różnymi konfiguracjami dla klawiatur, pedałów i zatrzymań dłoni. Skrzynie mieszczące mechanizmy były często wykwintnymi dziełami samymi w sobie, z intarsjami, obrazami i innymi drobnymi dekoracjami powierzchniowymi.
szarpane struny klawesynu mają bogate brzmienie, którego klarowność informuje o skomplikowanych melodiach kontrapuntu muzyki barokowej. Niemal każdy kompozytor barokowy pisał na klawesyn, jako instrument solowy lub continuo.,
zapotrzebowanie na klawesyn utrzymywało się do XVIII wieku, kiedy stopniowo zastępowano go fortepianem, a następnie nowoczesnym fortepianem. Przejście zostało w dużej mierze ukończone na początku XIX wieku. W XX wieku rosnące zainteresowanie instrumentami historycznymi zapoczątkowało ożywienie klawesynu.