automatyczny wszczepiany kardiowerter-defibrylator (aicd) skutecznie zapobiega śmierci z powodu częstoskurczu komorowego lub migotania komór., Niektórzy pacjenci, którzy potrzebują AICD wymagają również stymulacji serca w celu leczenia objawowej bradykardii, bradykardii po defibrylacji lub zapewnienia minimalnego wskaźnika w celu zmniejszenia częstości występowania arytmii komorowych związanych z bradykardią. Niektórzy pacjenci mogą również korzystać z stymulacji przeciwnowotworowej. Przedstawiono technikę mapowania wszczepiania rozrusznika serca i przewodów wykrywających AICD., U pacjentów z rozrusznikiem serca, którzy później potrzebują aicd, lewa komora jest mapowana za pomocą elektrod wykrywających szybkość aicd w celu identyfikacji miejsca, w którym zarejestrowany jest minimalny bodziec stymulatora i maksymalne amplitudy elektrogramu komorowego. Zewnętrzny kardiowerter-defibrylator, który ma wzmacniacze podobne do tych w AICD jest używany do monitorowania elektrogramu wykrywającego szybkość., W przypadku pacjentów z wszczepionym aicd implantacja stymulatora jest podejmowana przez mapowanie prawej komory z przewodem rozrusznika serca, podczas gdy aicd jest w trybie czuwania; monitor sygnału dźwiękowego AICD jest następnie używany do określenia miejsca, w którym wykrywanie bodźca stymulatora przez AICD nie występuje. U ośmiu pacjentów wszczepiono kombinowany układ AICD-rozrusznik serca (cztery komorowe rozruszniki serca, trzy komorowe rozruszniki serca i jeden przedsionkowy rozrusznik serca). Nie stwierdzono hamowania wykrywania arytmii AICD ani podwójnego liczenia., U wszystkich pacjentów pooperacyjnie wykazano zadowalającą czynność aicd-rozrusznika i nie stwierdzono wadliwego działania rozrusznika. Tak więc, przy aktualnie dostępnej technologii, połączony system aicd-rozrusznik serca może być wszczepiony z zadowalającą funkcją obu urządzeń i bez niekorzystnych interakcji urządzenie-urządzenie.