choć windy mogą wydawać się nowoczesnym wynalazkiem, urządzenia służące do pionowego transportu ludzi lub towarów istnieją już od tysięcy lat. Według Pism Witruwiusza, grecki matematyk Archimedes stworzył prymitywną windę w 236 r.p. n. e., która była obsługiwana przez liny podnoszące nawinięte wokół bębna i obracane siłą roboczą przyłożoną do kabestanu. W starożytnym Rzymie pod Koloseum stał podziemny kompleks pomieszczeń, zagród i tuneli dla zwierząt., W różnych odstępach czasu windy napędzane przez setki ludzi za pomocą wciągarek i przeciwwag przywoziły gladiatorów i duże zwierzęta przez pionowe wały na arenę do walki.
w 1743 roku Ludwik XV zbudował coś, co określano jako „latające krzesło”, aby umożliwić jednej ze swoich kochanek dostęp do jej kwatery na trzecim piętrze Pałacu Wersalskiego. Podobnie „latający stół” w jego odosobnieniu château de Choisy pozwalał królowi i jego prywatnym gościom na posiłek bez ingerencji służby., Na dźwięk dzwonka, stół wzniósł się z kuchni poniżej do jadalni z wyszukanym posiłkiem, w tym wszystkimi niezbędnymi akcesoriami.
w połowie XIX wieku windy napędzane parą lub wodą były dostępne w sprzedaży, ale liny, na których polegały, mogły być zużyte lub zniszczone i dlatego nie były ogólnie zaufane w podróżach pasażerskich. Jednak w 1852 roku Elisha Graves Otis wynalazł hamulec bezpieczeństwa, który zrewolucjonizował pionowy przemysł transportowy., W przypadku złamania liny podnoszącej windę, sprężyna uruchomiłaby pawls na samochodzie, zmuszając je do pozycji ze stojakami po bokach szybu i zawieszając samochód na miejscu. Zainstalowana w pięciopiętrowym Domu Towarowym w Nowym Jorku w 1857 roku pierwsza komercyjna Winda pasażerska Otisa szybko zmieniła panoramę świata, czyniąc drapacze chmur praktyczną rzeczywistością i zamieniając najcenniejszą nieruchomość na głowę—z pierwszego piętra na penthouse.