zgony z powodu przedawkowania leków ulicznych zawierających fentanyl, ogniska zapalenia wątroby typu C i HIV wśród osób wstrzykujących narkotyki oraz inne skutki krajowego kryzysu opioidowego ponownie skupiły się na tym, jak najlepiej pomóc ludziom, którzy zażywają narkotyki., Na szczęście badania i najlepsze praktyki w dziedzinie zdrowia publicznego opracowane we wczesnych dniach epidemii HIV poinformowały o skutecznej i racjonalnej reakcji na szkody wyrządzone tym z nas, którzy zażywają narkotyki—i naszym społecznościom.
programy wymiany igieł i dostępu do strzykawek zwalczają rozprzestrzenianie się chorób zakaźnych wśród osób, które stosują leki iniekcyjne, poprawiają zdrowie uczestników i zwiększają powiązania z usługami socjalnymi, w tym leczeniem uzależnień., W styczniu 2016 roku Kongres zniósł zakaz finansowania federalnych programów wymiany igieł i dostępu do strzykawek w odpowiedzi na epidemię opioidów, a niektóre stany szybko rozwinęły programy wymiany igieł w odpowiedzi. Nie zawsze jest porozumienie co do najlepszych sposobów służenia ludziom, którzy wstrzykują narkotyki z dostawami, lub porozumienie co do tego, dlaczego ludzie powinni wspierać te usługi we własnej społeczności. Oto niektóre z tego, co wiemy o dostępie do strzykawki z badań.
dostęp do strzykawek i korzyści z wymiany zdrowie publiczne
korzyści dla zdrowia publicznego związane z dostępem do strzykawek są jasne., Programy dostępu do strzykawek w USA ograniczyły rozprzestrzenianie się chorób zakaźnych, takich jak HIV i wirusowe zapalenie wątroby typu C, a także zmniejszają prawdopodobieństwo, że osoby, które wstrzykują leki, rozwijają inne infekcje bakteryjne i słabe zdrowie żył.
w San Francisco odsetek osób, które zażywały leki iniekcyjne i były zakażone wirusem HIV podwoił się w latach 1986-1987—wzrósł z 7% do 14%., Kiedy podjęto w mieście wysiłki w celu dystrybucji strzykawek, badania na HIV i edukacji ludzi o tym, jak sterylizować sprzęt do iniekcji z wybielaczem, wskaźnik seroprewalencji ustabilizował się na poziomie około 12% od 1987 do wczesnych lat 90.
Miasto San Francisco, które nadal wspiera kompleksowy program dostępu do strzykawek, widzi jedne z najniższych wskaźników przenoszenia HIV wśród osób, które wstrzykują leki., Spośród szacowanych 22 500 osób, które wstrzykują narkotyki w San Francisco, w sumie 21 zachorowało na HIV w 2016 (które nie należały do innej grupy ryzyka, jak poinformował Departament Zdrowia Publicznego). Odsetek nowych diagnoz HIV występujących wśród osób, które wstrzykują leki, wahał się od 4% do 9% w ciągu ostatnich 10 lat.
korzyści z dostępu do strzykawek przez użytkownika zdrowie najbardziej
modele, które regulują dostęp do strzykawek i ich dystrybucję-które określają liczbę strzykawek, które klient może otrzymać—mają duży wpływ na skuteczność tych programów redukcji szkód., Innymi słowy, nie wszystkie programy wymiany strzykawek i dostępu są równe.
umożliwienie klientom wyboru liczby igieł, które otrzymują—”dostęp” do strzykawki w przeciwieństwie do „wymiany”jeden na jeden-okazało się najskuteczniejszym sposobem zapobiegania infekcjom i najlepszym sposobem dla osób, które wstrzykują w celu ochrony własnego zdrowia.,
„podejścia Dystrybucyjne do wymiany strzykawek mają większy wpływ na zmniejszenie wymiany strzykawek i niebezpiecznych praktyk iniekcji niż wymiany jeden na jeden i nie powodują zwiększonego niebezpiecznego wyrzucania strzykawek”, powiedział dr Robert Heimer, profesor epidemiologii i farmakologii oraz dyrektor programu emerging infections w Yale School of Public Health. „To polityka, która działa najlepiej.”
model dystrybucji jest, jak opisał Heimer, a 'ile potrzebujesz? sposób dystrybucji strzykawek. „Jeśli ktoś mówi , że potrzebuje sprawy, to dajesz mu sprawę” – wyjaśnił., Wymiana strzykawek jeden na jeden jest znacznie bardziej rygorystyczna: ludzie mogą uzyskać nowe strzykawki, ale tylko po to, aby wymienić dokładną liczbę, która zostanie zwrócona. Często wymiany jeden na jeden mają również nasadkę na liczbę strzykawek, do których można uzyskać dostęp w tym samym czasie.
„Jeśli nie chcesz, aby ludzie dzielili się sprzętem, musisz dać ludziom odpowiednie zapasy, aby nigdy nie musieli się dzielić”, powiedział Terry Morris, dyrektor San Francisco AIDS Foundation 6th Street Harm Reduction Center. „Kiedy ludzie zapisują strzykawki do ponownego użycia, z powodu niedoboru, są bardziej skłonni pożyczyć je komuś innemu., Jeśli natychmiast wrzucą zużyte strzykawki do bio-kosza w celu utylizacji, ponieważ nie obawiają się niedoboru, będą bezpieczniejsze.”
Wymiana jeden za jeden i inne zasady, które ograniczają liczbę strzykawek, do których ludzie mogą uzyskać dostęp w jednym czasie, sprawiają, że bardziej prawdopodobne jest, że ludzie będą ponownie używać lub udostępniać sprzęt do iniekcji leków, mówi Heimer., Wirusowe zapalenie wątroby typu C jest szczególnie prawdopodobne, aby być przenoszone podczas rozpuszczania leku, gotowania lub procesu wstrzykiwania-wirus jest bardziej odporny niż HIV—tak to jest kluczowe dla sterylnych strzykawek, aby być używane, gdy ludzie wstrzyknąć i przygotować leki, powiedział.
dostęp do strzykawek zmniejsza ponowne użycie
badanie wymiany strzykawek w San Francisco, Chicago i Baltimore przeprowadzone na początku lat 90.zmierzono ponowne użycie strzykawek w czasie, aby ocenić wpływ tych dość nowych programów wymiany., We wszystkich trzech miastach odsetek osób, które zgłosiły użycie strzykawki tylko raz, zanim zwróciły ją, wzrósł z czasem. Ale w Chicago-mieście, które nie działało na zasadzie wymiany jeden do jednego – odsetek osób zgłaszających tylko jeden zastrzyk na strzykawkę wzrósł dramatycznie (z 6,4% do 74,2%), podczas gdy dwa inne miasta miały mniejszy wpływ. (San Francisco odnotowało wzrost z 10% do 29% w ciągu trzech lat przed 1993 r.; Baltimore odkryło, że 3,2% osób używało strzykawek raz przed wejściem na giełdę, a 11,6% 6 miesięcy później).,
na początku lat dziewięćdziesiątych Chicago zezwoliło na dystrybucję dziesięciu strzykawek za pierwsze pięć zwróconych bez limitu całkowitej liczby, które można było wymienić, ale pozostałe dwa miasta w tym czasie działały na ścisłej wymianie jeden do jednego. Autorzy spekulują, że ” podejście może zwiększyć dostępność do punktu, w którym strzykawki mogą być rutynowo używane tylko raz.”
w innym badaniu, przeprowadzonym w latach 1998-2000, porównano praktyki zażywania narkotyków wśród ludzi w Chicago, Oakland i Hartford., Badanie wykazało, że ludzie w miastach z bardziej permissive polityki dostępu strzykawek, które pozwalają na większy dostęp (Chicago i Oakland) były znacznie mniej prawdopodobne, aby ponownie użyć strzykawek niż ludzie, którzy byli w stanie uzyskać strzykawki jeden do jednego z limitem ograniczonym do 10 (Hartford). Ludzie, którzy korzystali z miejsc wymiany strzykawek, byli mniej skłonni do wstrzykiwania leków za pomocą cudzej wcześniej używanej strzykawki w Chicago (7%) i Oakland (11%) w porównaniu do Hartford (26%).,
„nikt nie lubi używać brudów”
niedawno opublikowany raport z badań jakościowych opartych na rówieśnikach wykonanych z ludźmi, którzy wstrzykują narkotyki w Australii, pokazuje, że ludzie wolą nie używać ponownie strzykawek. „Nikt nie lubi używać brudów” – podsumowuje raport. Ale uczestnicy byli bardzo jasne, że ponowne użycie miało miejsce, gdy wprowadzono ograniczenia dotyczące liczby strzykawek ludzie mogą uzyskać dostęp dziennie., „’Mówią, że wolno Ci tylko sześć dziennie, ale niektóre dni mam więcej, może mieć osiem lub dziewięć strzałów dziennie…mówią mi, ile strzałów mogę mieć dziennie, a to nie działa, '” raport cytuje jednego uczestnika, jak mówi.
Wymiana jeden za jeden nie oznacza mniejszej liczby niewłaściwie wyrzuconych strzykawek
Wymiana jeden za jeden, a inne zasady, które ograniczają liczbę strzykawek, które ludzie mogą uzyskać dostęp, zostały opracowane z myślą, że mniej strzykawek zostanie niewłaściwie wyrzucone, gdy liczba strzykawek ludzie mogą uzyskać dostęp jest ograniczona do liczby zużytych strzykawek, które zwracają.,
„nigdy nie udowodniono, że jest to prawda” – stwierdził Heimer. Wskazuje on na dane na poziomie miasta przeprowadzone w trzech miastach w USA-każdy z różnymi politykami wymiany/dystrybucji strzykawek—które porównywały stopy zwrotu strzykawek. Miasto o najbardziej liberalnej polityce-Chicago-również miało najwyższą stopę zwrotu. „Mimo że rozdawano więcej strzykawek, wrócił wyższy odsetek strzykawek. Dawanie więcej nie oznacza, że strzykawki znikają w eterze. Jeśli oddasz więcej strzykawek, zmniejszysz ich niedobór i Więcej z nich wróci” – powiedział.,
Inne badanie przeprowadzone w 24 miejscach wymiany strzykawek w Kalifornii wykazało również, że większy dostęp do strzykawki nie zwiększa niebezpiecznego usuwania strzykawki. W rzeczywistości im większy dostęp do strzykawek, tym bardziej prawdopodobne jest, że ludzie będą się ich pozbyć w bezpiecznych miejscach.
porównując dwa miasta z różnymi politykami dostępu do strzykawek, badanie przeprowadzone przez Jasia Tookesa i współpracowników w 2012 roku wykazało, że San Francisco—miasto z programami dostępu do strzykawek—miało znacznie mniejszą gęstość niewłaściwie wyrzuconych strzykawek niż Miami, miasto, które w tym czasie nie miało programów dostępu do strzykawek., W badaniu z udziałem uczestników w obu miastach, 1% osób, które używały leków iniekcyjnych w San Francisco zgłosiło odrzucenie strzykawek w miejscu publicznym w ciągu ostatnich 30 dni, podczas gdy 45% zgłosiło to w Miami. W San Francisco 80% wszystkich strzykawek zostało wyrzuconych w miejscach dostępu do strzykawek.
„w Miami znaleźliśmy osiem razy więcej strzykawek niż w San Francisco., Nasze ankiety dotyczące osób zażywających narkotyki w obu miastach potwierdziły dane dotyczące przejścia, pokazując, że osoby zażywające narkotyki w Miami są o wiele bardziej skłonne do wyrzucania strzykawek w miejscach publicznych niż osoby zażywające narkotyki w San Francisco … wyniki te sugerują, że NSP są znaczącym środkiem zbierania zużytych strzykawek i nie zwiększają ilości wyrzucanych publicznie zużytych strzykawek” – powiedzieli autorzy.
Źródła
Blumenthal, R. i inni. Sterylne warunki dostępu do strzykawek i różnice w ryzyku HIV wśród iniektorów narkotyków w trzech miastach. Uzależnienie, 2004.
Blumenthal, R. i inni., Większe pokrycie strzykawek wiąże się z niższymi szansami na ryzyko HIV i nie zwiększa niebezpiecznego usuwania strzykawek wśród klientów programu wymiany strzykawek. Uzależnienie od narkotyków i alkoholu. 2007.
Duvnjak, A. i inni. Nikt nie lubi używać brudów.”Australian Injecting and Illicit Drug Users League. 2015.
Heimer, R. i inni. Użycie i ponowne użycie strzykawek: efekty programów wymiany strzykawek w czterech miastach. Journal of Acquired Immunology Deficiency Syndromes and Human Retrowirology. 1998.
Lurie, P. i inni., Wpływ programów wymiany igieł na zdrowie publiczne w Stanach Zjednoczonych i za granicą: podsumowanie, wnioski i zalecenia. 1993.
Tookes, H. E. i inni. Porównanie praktyk usuwania strzykawek wśród osób zażywających narkotyki iniekcyjne w mieście z versus Miasto Bez programów igieł i strzykawek. 2012.
Watters, J. Trends in risk behavior and HIV seroprevalence in heterosexual injection drug users in San Francisco, 1986-1992. JAIDS, 1994.