jak sama nazwa wskazuje, mały pingwin jest najmniejszym gatunkiem pingwina. Są również najczęściej spotykanymi pingwinami znajdowanymi wokół wszystkich wybrzeży Nowej Zelandii i wielu okolicznych wysp. Głównie nocne na lądzie, czasami znajdują się w pobliżu ludzkich osiedli i często gniazdują pod i wokół nadmorskich budynków, utrzymując właścicieli w nocy z ich hałaśliwymi głosami. Żyją zgodnie ze swoją naukową nazwą „Eudyptula” oznaczającą „dobry mały nurek”, ponieważ są doskonałymi myśliwymi w płytkich wodach.,
mały pingwin jest najmniejszym pingwinem. Są średnio niebieskie do ciemnego indygo-niebieskiego grzbietowo, czasami z zielonkawym odlewem i białymi spodniami. Ciemny łupek-niebieski na twarzy rozciąga się tuż pod okiem. Ptaki z Banks Peninsula i North Canterbury są bladsze grzbietowo, mają szersze białe brzegi na przedniej i tylnej krawędzi grzbietowej powierzchni płetw i mogą mieć bardziej białe na twarzy i zadku. Przed upierzeniem rocznym powierzchnie grzbietowe mogą być bladobrązowe., Czułki są ciemnoszare, tęczówki niebiesko – szare lub orzechowe, a odnóża i stopy są białawe z ciemnymi podeszwami. Samce są nieco większe od samic, o mocniejszych brzegach. Młode młode są jasnoniebieskie i znacznie mniejsze od dorosłych.
głos: głównym wołaniem w miejscach gniazdowania jest głośny warkocz kończący się wdychanym piskiem; także głębokie warczenie. Kontakt „kora” podaje się na morzu.
podobne gatunki: niedawno żyjące pingwiny grzebieniaste (np. Fiordland crested penguin) są również ciemnoniebieskie, mają ciemne rachunki, są znacznie mniejsze od dorosłych i mają zredukowane grzebienie., Wszystkie są co najmniej o połowę większe od małego pingwina i mają co najmniej żółty ślad przed lub nad okiem.
Dystrybucja i siedlisko
małe pingwiny są szeroko rozpowszechnione wzdłuż linii brzegowych Wysp Północnej, Południowej, Stewart i Chatham oraz ich przybrzeżnych wysp. Odwiedzają (ale nie są znane z rozmnażania na) Wyspy Trzech Króli i są włóczęgami na Wyspach sidła. Małe pingwiny są również powszechne w południowo-zachodniej i południowo-wschodniej Australii, gdzie są również znane jako fairy penguin., Małe pingwiny znajdują się głównie w odległości 25 km od brzegu w sezonie lęgowym, ale mogą podróżować dalej w morze, gdy nie są lęgowe. Główne obszary lęgowe Nowej Zelandii to wyspy Zatoki Hauraki, Port Wellington, Wyspy Cieśniny Cooka i Marlborough Sounds, Zachodnie Wybrzeże, Fiordland, Wyspa Motunau, Półwysep Banks, Półwysep Oamaru, Półwysep Otago, wyspy w Cieśninie Foveaux i wokół wyspy Stewart oraz Wyspy Chatham.,
populacja
pospolita wzdłuż większości wybrzeży Nowej Zelandii, zwłaszcza tam, gdzie przybrzeżne wyspy zapewniają ochronę przed drapieżnikami i zakłóceniami, lub gdzie na kontynencie obowiązują środki ochronne. Największe kolonie znajdują się na wyspie Motunau (1650 gniazd), Zatoce Pohatu, Półwyspie Banks (1250 par) oraz na kolonii pingwina niebieskiego Oamaru (>1000 osobników).
zagrożenia i Ochrona
wiele kolonii maleje z powodu drapieżnictwa ze strony introdukowanych drapieżników, w tym kotów, psów i fretek., Małe pingwiny na morzu są narażone na uwikłanie w sieci. Niektóre kolonie lądowe są również narażone na ingerencję człowieka w ważne obszary lęgowe, a pojedyncze pary są często fizycznie usuwane lub blokowane z miejsc gniazdowania pod domami, gdy właściciele sprzeciwiają się ich głośnym wołom i rybim zapachom. Wiele dorosłych pingwinów jest potrącanych i zabijanych przez samochody, gdzie przybrzeżne drogi biegną między obszarami lęgowymi a Morzem, np. wokół portu Wellington i części north Westland., Małe pingwiny dobrze reagują na kontrolę drapieżników i zapewniają budki lęgowe w celu zapewnienia bezpiecznych miejsc lęgowych, a populacje wokół portu Wellington, Półwyspu Banks i kolonii pingwinów niebieskich Oamaru zwiększają się w wyniku tego.
Hodowla
małe pingwiny mogą rozmnażać się jako pojedyncze pary, w koloniach lub półkolonialnie. Gniazda znajdują się blisko morza w norach wykopanych przez ptaki lub inne gatunki, w jaskiniach, szczelinach skalnych, pod kłódami lub w różnych konstrukcjach stworzonych przez człowieka, w tym budkach lęgowych, rurach, stosach drewna lub drewna oraz budynkach., Są monogamiczne w okresie lęgowym i mają wspólne obowiązki inkubacji i wychowywania piskląt. Są to jedyne gatunki pingwinów zdolne do produkcji więcej niż jednego sprzęgła jaj w sezonie lęgowym, ale nieliczne populacje tak robią. 1-2 białe lub lekko nakrapiane brązowe jaja składają od lipca do połowy listopada, a rzadsze drugie (lub nawet trzecie) szpony zaczynają się już w grudniu. Inkubacja trwa do 36 dni. Pisklęta wysiadują przez 18-38 dni, a wysiadują po 7-8 tygodniach. Pary są często bardzo wierne gniazdom.,
zachowanie i ekologia
małe pingwiny nocą przebywają na lądzie. Wracają na tereny lęgowe o zmierzchu, gromadząc się w małych grupach lub” tratwach ” na morzu. Tratwy zazwyczaj wychodzą na ląd razem i składają się z tych samych osobników każdej nocy. Żerują w morzu jako samotne osobniki lub małe grupy, rzadko więcej niż 6 osobników. Muszą przebywać na lądzie nieprzerwanie przez około 2 tygodnie podczas corocznego linienia (głównie między styczniem a marcem), kiedy wszystkie pióra są wymieniane jednocześnie.,
pożywienie
w okresie lęgowym małe pingwiny żerują w odległości 20 km od Kolonii, ścigając się w poszukiwaniu zdobyczy na ogół w wodach o głębokości mniejszej niż 50 m. Ich dieta składa się z różnych proporcji małych ryb ławicowych, kałamarnic i skorupiaków. Ważnymi zdobyczami są kałamarnice strzałkowe (Nototodarus sloanii), szprot smukły (sprattus antipodum), gudgeon Grahama (Grahamichthys radiata), dorsz czerwony (Pseudophycis bachus), ahuru (auchenoceros punctatus) i larwy stomatopoda.
linki internetowe
, Mały pingwin (eudyptula minor) skład diety w trzech koloniach: czy analiza stabilnych izotopów może być używana do wykrywania trendów żywieniowych. Niepublikowana praca magisterska, University of Otago, Dunedin.
rekomendacja
Mały pingwin. In Miskelly, C. M. (ed.) New Zealand Birds Online. www.nzbirdsonline.org.nz