Mannitol może hamować parakomórkową reabsorpcję wody i chlorku sodu w kanalikach proksymalnych, zmniejszając osmotyczną siłę napędową. Zbadaliśmy tę hipotezę u znieczulonych psów. Wchłanianie zwrotne wodorowęglanów utrzymywano na stałym poziomie przez wlew wodorowęglanu sodu, a przezkomórkowe wchłanianie zwrotne chlorku sodu hamowane było przez kwas etakrynowy. Szybkość przesączania kłębuszkowego (glomerular filtration rate, GFR) była zróżnicowana poprzez zmianę ciśnienia perfuzji przez nerki., Wlew mannitolu zmniejszał reabsorpcję chlorku sodu z 62 +/- 5% do 33 +/- 5% przefiltrowanego obciążenia. Obliczony wzrost osmolalności reabsorbatu, uśredniając 82 +/- 6 mOsm / kg H2O, było spowodowane wodorowęglanem sodu i równało się zwiększeniu osmolalności osocza. Uśrednione stężenie mannitolu 81 +/- 7 mM w osoczu i 101 +/- 12 mM w moczu. W tym samym zakresie GFR przed i po wlewie mannitolu utrzymywano liniową zależność między reabsorpcją a GFR (równowaga kłębuszkowo-rurkowa). Wlew mannitolu zmniejszał wchłanianie zwrotne chlorku sodu z 2, 6 do 1.,4 krety na każdy kret ponownie wchłoniętego wodorowęglanu sodu. Podczas infuzji mannitolu acetazolamid hamował wchłanianie zwrotne wodorowęglanu sodu, jak w badaniach kontrolnych, ale zmniejszał wchłanianie zwrotne chlorku sodu w mniejszym stopniu. Wnioskujemy, że zmniejszona reabsorpcja wody zwiększa stężenie wodorowęglanu sodu w płynie parakomórkowym, tak samo jak stężenie mannitolu wzrasta w osoczu i przesączu kłębuszkowym. Wzdłuż kanalików proksymalnych Siła osmotyczna netto jest stopniowo zmniejszana wraz ze wzrostem stężenia mannitolu, co odpowiada zmniejszonemu wchłanianiu wody i chlorku sodu.
You are Here