metody PMC

rekrutowano dwudziestu sześciu uczestników (14 kobiet, 12 mężczyzn) w wieku od 20 ± do 56 lat (średnia wieku 32,3 ± 8,5 lat). Po przeglądzie i zatwierdzeniu przez Komisję oceny instytucjonalnej szpitala Lenox Hill uzyskano świadomą zgodę od każdego uczestnika. Zainteresowani wolontariusze zostali poproszeni o serię pytań w celu sklasyfikowania uczestników w grupie patologicznej lub niepatologicznej. Dziewięciu uczestników, którzy mieli patologiczne barki (średnia wieku 39.,3 ±12,5) i siedemnastu uczestników z niepatologicznymi ramionami (średni wiek 30,4 ± 6,2) stanowiło dwie grupy. Uczestnicy grupy patologicznej zostali sklasyfikowani jako mający dysfunkcję barku i (lub) ból w ciągu pierwszych 6 tygodni od wystąpienia objawów lub byli w pierwszych 6 tygodniach po operacji., Grupa patologicznych barków składała się z dwóch pacjentów z superior labral anterior posterior repairs (SLAP), dwóch z zwichnięciami barku, jednej dekompresji stawu obojczykowego akromialnego (AC), jednej rekonstrukcji więzadła korokoklawiakowego, jednej impingement barku, jednej po chirurgicznym przesunięciu torebki i akromioplastyce oraz jednej po chirurgicznym skurczu termicznym. Uczestnicy grupy niepatologicznej zostali sklasyfikowani jako osoby, które nie miały dysfunkcji barku, operacji lub bólu w ciągu ostatniego roku.,

elektrody powierzchniowe były umieszczane na górnej powierzchni trapezu, infraspinatus i środkowej naramiennej po standardowym umieszczeniu elektrody powierzchniowej.7 miejsca EMG zostały przygotowane zgodnie ze standardowym protokołem za pomocą brzytwy do usuwania włosów, podkładki alkoholowej do czyszczenia skóry i podkładki ściernej do usuwania skóry.8 dwie elektrody powierzchniowe zostały umieszczone 2,54 cm (1 cal) od siebie na każdym z docelowych mięśni, aby zapobiec dotykaniu elektrod ruchem. Rozmieszczenie elektrod zostało określone przez odniesienie do pracy Delagi i Perotto.,7 umiejscowienie elektrody infraspinatus było środkowym punktem kręgosłupa łopatki i mierzyło dwie szerokości palców tylnie i niższe od środka kręgosłupa. Umiejscowienie elektrody supraspinatus / Topper trapezius zostało określone przez badanie palpacyjne środkowej części kręgosłupa łopatki, a następnie przesunięcie ponad dwoma szerokościami palców w fossie supraspinatus. Środkowe umiejscowienie naramienne znajdowało się w połowie drogi między akromionem a guzkiem naramiennym. Elektroda uziemiająca została umieszczona w procesie olecranon badanego ramienia., Wydajność aktywności mięśni sprawdzano przed rozpoczęciem testów, zlecając Uczestnikowi kontraktowanie każdego mięśnia w celu zapewnienia prawidłowego umieszczenia elektrod.

sygnały EMG były filtrowane pasmowo od 10 do 500 Hz i próbkowane z częstotliwością 1000 Hz, przy współczynniku odrzucenia w trybie wspólnym 130 dB (Telemyo, Noraxon, Scottsdale, AZ). W celu normalizacji aktywności mięśni podczas ćwiczeń Codmana przeprowadzono maksymalny dobrowolny skurcz izometryczny (mvic) dla każdego mięśnia.9,10 Mvic został pobrany z pacjentem umieszczonym w standardowej pozycji mięśni manualnych dla najlepszej izolacji docelowego mięśnia.,11 uprowadzenie ramienia naramiennego i supraspinatus/górnego trapezu zostało zarejestrowane z ramieniem zaczynającym się od strony uczestników, stojącym 30° od poduszki trzymanej na ścianie. MVIC został zarejestrowany, gdy uczestnik porwał rękę i przycisnął tak mocno, jak tylko mogli w poduszkę przy ścianie. Zewnętrzny obrót infraspinatus został zarejestrowany, gdy tester stał w pobliżu poduszki trzymanej przy ścianie z łokciem zgiętym do 90° i ramieniem trzymanym w 0° i maksymalnie pchał nadgarstek Na zewnątrz w ścianę, obracając ramię., Uczestnicy grupy patologicznej zostali poproszeni o wykonanie mvic na niezwiązanym ramieniu, aby uniknąć powikłań ze zwiększoną aktywnością mięśni zaangażowanych mięśni barku, podczas gdy uczestnicy grupy niepatologicznej zostali poproszeni o wykonanie mvic na badanym ramieniu.12

uczestnicy zarówno z grup patologicznych, jak i niepatologicznych zostali poinstruowani do wykonania czterech wariantów ćwiczeń wahadłowych Codmana; Waga zawieszonej piłki 1,5 kg (3,3 lbs) (ryc. 1), hantle ręczne 1,5 kg (ryc. 2), Waga piłki ręcznej 1.,5 kg (ryc. 3) i bez wagi (ryc. 4). Uczestnikowi przydzielono losowo kolejność ćwiczeń.,

ćwiczenia wahadłowe z użyciem piłki ręcznej waga

ćwiczenia wahadłowe bez wagi

uczestnicy zostali umieszczeni z nie przebadanym ramieniem spoczywającym na stole, a kończyną górną do badania zwisającą w celu swobodnego poruszania się., Zgięcie tułowia w biodrach utrzymywano pod kątem 75 stopni od pozycji pionowej, mierzonej za pomocą standardowego goniometru. Stopień zgięcia tułowia w biodrach został zmodyfikowany z tradycyjnego protokołu o 90 stopni, aby umożliwić prześwit zawieszonego ciężaru podczas zwisania z ramienia. „Wahadło” lub ruch wahadłowy został zainicjowany przez uczestnika poruszać tułów lekko w przód iw tył, aż ruchy obwodów wewnętrznych, a następnie obwodów zewnętrznych zostały osiągnięte., Koło zostało umieszczone na podłodze w celu uzyskania wskazówek, aby kontrolować ilość obwodów, które uczestnik osiągnie podczas testu. Zakres ruchów barku został ustalony na minimalną zdolność najbardziej zaangażowanych patologii barku, aby uniknąć ewentualnych powikłań. Prędkość huśtawki ramienia była kontrolowana dla każdego uczestnika za pomocą głośnego uderzenia na elektrycznym metronomie ustawionym na 40 uderzeń na minutę. Przeprowadzono trzy próby dla każdego parametru, aby umożliwić uczestnikom komfortowe poruszanie się i procedurę testowania. Trzecia próba została wykorzystana do zbierania danych., Każdy z uczestników wykonał pięć kół zgodnych z ruchem wskazówek zegara i pięć kół zgodnych z ruchem wskazówek zegara dla każdego z czterech badanych parametrów.

sygnały EMG pozyskiwano za pomocą telemetrycznego systemu EMG Noraxon TeleMyo (Noraxon USA, Scottsdale, AZ). Sygnały były filtrowane dolnoprzepustowo przy 500 Hz i wysokoprzepustowo przy 10 Hz. Odczyty EMG próbkowano przy 1kHz i analizowano za pomocą oprogramowania Noraxon Myosoft. Do surowego sygnału EMG zastosowano funkcję średniej ruchomej 100ms RMS., Średnia wartość RMS w czasie trwania badania została obliczona przez zintegrowanie wartości RMS i podzielenie obszaru przez czas, tworząc w ten sposób średnią amplitudę. Proces ten został przeprowadzony dla całej aktywności podczas ostatniego badania i wyrażony jako procent mvic danego mięśnia. Dla grupy niepatologicznej obliczono wewnętrzne i zewnętrzne obwódki, ponieważ badano oba ramiona (tj. wewnętrzne obwódki lewego barku w porównaniu z zewnętrznym obwodem prawego ramienia)., Obliczono również obwód wewnętrzny i zewnętrzny dla każdego ramienia indywidualnie dla grupy niepatologicznej, aby sprawdzić, czy powiązany schemat wypalania mięśni nie był inny. Grupa patologiczna nie wymagała tych obliczeń, ponieważ badano tylko ramię przeciwstawne.

Analiza danych

wpływ różnych rodzajów ćwiczeń Codmana na aktywność mięśni zbadano za pomocą 4×3×2 (typ ćwiczenia × grupa mięśni barku × grupa patologii) mixed model analysis of variance (ANOVA) z korektami Bonferroni do porównań parami., W celu dokładniejszego zbadania danych przeprowadzono oddzielne ANOVAs typu ćwiczeń i grupy patologicznej dla każdego mięśnia osobno. Poprawki Greenhouse-Geissera zostały zastosowane do znaczących ANOVAs, które nie spełniały założenia sferyczności Mauchly ' ego w celu zmniejszenia prawdopodobieństwa błędu typu I. Alfa 0,05 została ustalona a priori.