mitologia Nordycka dla inteligentnych ludzi


„Skadi polowanie w górach” przez H. L. M. (1901)

Skadi (wymawiane „skahd-EE;” Staronordyjska Skaði”) – w mitologii nordyckiej olbrzymka i bogini. Jej imię jest albo tożsame ze staronordyjskim rzeczownikiem pospolitym skaði, „krzywda”, albo pochodzi od innego germańskiego korzenia zachowanego w gotyckim słowie skadus i staroangielskim sceadu, które oznaczają „Cień”.,”Jej imię jest prawdopodobnie związane z nazwą „Scandinavia”, ale czy Skadi użyczył jej imienia masywowi lądowemu, czy odwrotnie, nie jest pewne.

Skadi mieszka w najwyższych partiach gór, gdzie śnieg nigdy nie topnieje. Jest zapaloną łowczynią, a jej łuk, rakiety śnieżne i narty są jej najczęściej wymienianymi atrybutami.

była kiedyś żoną Boga Njordu. Jednak ich małżeństwo zakończyło się niepowodzeniem; Njord nie mógł znieść zimna i ponurego gór, a Skadi nie mógł znieść światła i hałasu domu Njordu nad brzegiem morza, więc obaj rozstali się.,

olbrzymy (lub, aby lepiej przetłumaczyć ich Staro-nordycką nazwę, „pożeracze”) są głównie siłami ciemności, zimna i śmierci. Skadi pasuje do tego wzoru i wydaje się, że miał szczególne skojarzenia z zimą. Jej status jako bogini przez małżeństwo, jednak wraz z częstością jej historycznego kultu, wydaje się sugerować, że ma bardziej życzliwe zachowanie niż większość jej krewnych, być może jako patronka zimowej egzystencji.

szukasz ciekawych informacji na temat nordyckiej mitologii i religii?, Podczas gdy ta strona zapewnia ostateczne wprowadzenie online do tematu, moja książka Duch Wikingów zapewnia ostateczne wprowadzenie do nordyckiej mitologii i okresu religii. Napisałem również popularną listę 10 najlepszych książek z mitologii nordyckiej, które prawdopodobnie pomogą Ci w pościgu.

Mit i religia północy: Religia starożytnej Skandynawii. str. 164.

2005. Spotkanie z drugim w nordyckim micie i legendzie. str. 63.

Eyvindr Skáldaspillir. Háleygjatal, stanza 4.,

Bragi Boddason. Ragnarsdrápa, stanza 20.

Snorri Sturluson. Proza Edda. Gylfaginning 23.

Turville-Petre, E. O. G. 1964. Mit i religia północy: Religia starożytnej Skandynawii. str. 165.

Share

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *