14 czerwca 1940 r.Paryżanie budzą się na dźwięk akcentowanego przez Niemców głosu, ogłaszającego przez głośniki, że o 20: 00 została wprowadzona godzina policyjna, gdy wojska niemieckie wkraczają i okupują Paryż.
brytyjski premier Winston Churchill przez wiele dni próbował przekonać rząd francuski, aby trzymał się, a nie pozywać o pokój, że Ameryka wejdzie do wojny i przyjdzie mu z pomocą., Francuski premier Paul Reynaud telegramował do prezydenta Franklina Roosevelta, prosząc o taką właśnie pomoc-wypowiedzenie wojny, a jeśli nie, wszelką możliwą pomoc. Roosevelt odpowiedział, że Stany Zjednoczone są gotowe do wysłania pomocy materialnej—i są skłonne do opublikowania tej obietnicy-ale Sekretarz Stanu Cordell Hull sprzeciwił się takiej publikacji, wiedząc, że Hitler, jak również alianci, przyjmą taką publiczną deklarację pomocy jako tylko wstęp do formalnego wypowiedzenia wojny. Podczas gdy pomoc materialna byłaby dostępna, żadne takie zobowiązanie nie byłoby formalne i publiczne.,
zanim niemieckie czołgi wjechały do Paryża, 2 miliony Paryżan uciekło, nie bez powodu. W krótkim czasie Niemieckie Gestapo ruszyło do pracy: aresztowania, przesłuchania i szpiegostwo były na porządku dziennym, ponieważ swastyka przeleciała nad łukiem triumfalnym.
podczas gdy Paryżanie, którzy pozostali uwięzieni w stolicy, zrozpaczeni, Francuzi na zachodzie wiwatowali, gdy wojska kanadyjskie przetaczały się przez ich region, dając nadzieję na wolną Francję.
Stany Zjednoczone nie pozostały jednak całkowicie bezczynne., Tego dnia prezydent Roosevelt zamroził Amerykańskie aktywa mocarstw osi, Niemiec i Włoch.