okres Czwartorzędu to geologiczny okres, który obejmuje ostatnie 2,6 miliona lat — w tym dzień dzisiejszy. Część epoki kenozoicznej, okres ten dzieli się zwykle na dwie epoki-epokę plejstocenu, która trwała od około 2 milionów lat temu do około 12 000 lat temu i epokę holocenu, która rozpoczęła się około 12 000 lat temu.
okres Czwartorzędu przyniósł dramatyczne zmiany klimatyczne, które wpłynęły na zasoby żywności i doprowadziły do wymarcia wielu gatunków., W tym okresie pojawił się także nowy drapieżnik: człowiek.
klimat
naukowcy mają dowody na ponad 60 okresów ekspansji lodowcowej przeplatanych krótszymi interwałami cieplejszych temperatur. Cały okres Czwartorzędu, w tym obecny, jest określany jako epoka lodowcowa ze względu na obecność co najmniej jednej stałej pokrywy lodowej (Antarktyda); jednak Epoka plejstocenu była na ogół znacznie suchsza i chłodniejsza niż czas obecny.
chociaż postęp lodowcowy różnił się między kontynentami, około 22 000 lat temu lodowce pokrywały około 30 procent powierzchni Ziemi., Przed lodowcami, na terenach obecnej Europy i Ameryki Północnej, istniały rozległe łąki zwane „mamutowymi stepami”.”Mamutowe stepy charakteryzowały się wyższą produktywnością niż współczesne murawy z większą biomasą. Trawy były gęste i bardzo pożywne. Zimowa pokrywa śnieżna była dość płytka.
Zwierzęta
te stepy wspierały ogromne roślinożerców, takich jak mamut, mastodon, Żubr olbrzymi i nosorożec włochaty, które były dobrze przystosowane do zimna. Zwierzęta te były żerowane przez równie dużych mięsożerców, takich jak saber ząb koty, niedźwiedzie jaskiniowe i straszne wilki.,
ostatnie zlodowacenie rozpoczęło epokę holocenu. W Europie i Ameryce Północnej stepy mamutów zostały w dużej mierze zastąpione przez lasy. Ta zmiana klimatu i zasobów pokarmowych rozpoczęła wymieranie największych roślinożerców i ich drapieżników. Jednak zmiany klimatyczne nie były jedynym czynnikiem ich upadku; pojawił się nowy drapieżnik.
wzrost człowieka
Homo erectus był pierwszym gatunkiem hominidów, który szeroko stosował ogień. Istnieją dwie hipotezy o pochodzeniu gatunku., Pierwsza hipoteza mówi, że gatunek pochodzi z Afryki, a później rozproszony w całej Eurazji, zdolny do eksploatacji chłodniejszych regionów przy użyciu ognia i narzędzi. Druga hipoteza mówi, że Homo erectus wyemigrował do Afryki z Eurazji. Wykopaliska w Dmanisi w Gruzji odkryły kopalne dowody na to, że H. erectus był udanym myśliwym.
Homo neanderthalensis istniał od około 200 000 lat temu do około 30 000 lat temu., Skamieniałości wykazały, że gatunek żył w dużej części Europy Zachodniej, w tym w Południowej Wielkiej Brytanii, w całej Europie Środkowej i na Ukrainie, a także na południu Gibraltaru i Lewantu. Skamieniałości neandertalczyków nie odnaleziono w Afryce. Neandertalczycy byli krótsi i bardziej krępi od współczesnych ludzi o dłuższych, silniejszych rękach i ramionach. Neandertalczycy mieszkali w schroniskach, tworzyli i nosili ubrania oraz używali różnorodnych narzędzi wykonanych z kamienia i kości.,
warunki klimatyczne wymagały diety ciężkiej w białko zwierzęce, więc byli wyrafinowanymi myśliwymi, chociaż niedawne odkrycie wskazuje, że również gotowali i jedli materiały roślinne. Ostatnie znaleziska dowodzą również, że celowo grzebali oni zmarłych i robili przedmioty ozdobne lub symboliczne. Wcześniej nie wykazano, by gatunki hominidów praktykowały zachowania wskazujące na użycie języka.
dowody sugerują, że Homo sapiens pochodzi z Afryki; najstarsze skamieniałości anatomicznie współczesnych ludzi, Znalezione w Etiopii, mają około 195 000 lat., Do 100 000 lat temu rozproszyli się tak daleko na północ, jak współczesny Izrael, ale najstarsze skamieniałości współczesnych ludzi znalezione dalej na północ mają tylko 40 000 do 60 000 lat, co zbiegło się w krótkim odstępie międzyglacjalnym.
jasne jest, że Homo sapiens i Homo neanderthalensis były przez pewien czas współcześni. Dowody stomatologiczne wskazują, że „H. sapiens” dojrzewał później niż neandertalczycy. Sugeruje to, że dłuższe dzieciństwo dawało więcej czasu na rozwój społeczny i przekazywanie wiedzy i technologii nowym pokoleniom., To prawdopodobnie doprowadziło do podziału pracy, pozwalając kobietom i młodym żerować na bardziej zróżnicowanych źródłach pożywienia. Zróżnicowanie diety mogło być korzystne dla gatunku H. sapiens, gdy klimat ponownie ochłodził się.
Ostatnie szczątki neandertalczyka mają około 28 000 lat. Z jakiegokolwiek powodu Homo sapiens przetrwał drastyczne zmiany klimatyczne i nadal rozprzestrzeniał się po ziemi, podczas gdy neandertalczycy wyginęli.,
migracja do Ameryki
między 13 000 a 10 000 lat temu, na początku epoki holocenu, obniżony poziom mórz odsłonił most lądowy Beringa między Syberią a Alaską. Opady śniegu w tym obszarze byłyby stosunkowo lekkie ze względu na efekt cienia deszczu z Alaski, więc z lodowcami pokrywającymi większość Europy, naturalne było dla H. sapiens podążanie za migrującymi zwierzętami do Ameryki Północnej.
wtedy, około 12 000 lat temu, prawie trzy czwarte dużych zwierząt Ameryki Północnej, w tym mamuty włochate, konie i wielbłądy zostały wymordowane., Naukowcy od dawna dyskutowali, co spowodowało to katastrofalne wymarcie. Jednym z wyjaśnień jest to, że rosnące globalne temperatury spowodowały cofnięcie się lodowców. Rosnące poziomy mórz ponownie zatopiły most lądowy, a lasy zaczęły zastępować mamutowe stepy. Zmiany w siedliskach niewątpliwie obciążają populacje zwierząt.
masowe wymieranie zbiegło się również z przybyciem ludzi na ten obszar. Niektórzy naukowcy twierdzą, że overhunting był głównym czynnikiem masowego wymierania., Inna teoria głosi, że kometa uderzyła w lodowce wschodniej Kanady Około 12 900 lat temu, co drastycznie wpłynęłoby na klimat i zapoczątkowałoby nową erę warunków Lodowcowych.