pamiętając o zatonięciu Bismarcka

pod osłoną ciemności we wczesnych godzinach porannych 19 maja 1941 roku, najbardziej potężny pancernik, jaki kiedykolwiek został zbudowany, wpadł do Morza Bałtyckiego w swoim dziewiczym rejsie. Pancernik Bismarck był pierwszym pancernikiem zbudowanym przez niemiecką marynarkę wojenną od czasów I wojny światowej.,

w towarzystwie ciężkiego krążownika „Prinz Eugen”, największy okręt wojenny na morzu wypłynął na lodowate, otwarte wody Północnego Atlantyku w ściśle tajnej misji o kryptonimie „operacja Rheinubung”, mającej na celu zaatakowanie alianckich konwojów przekraczających ocean między Stanami Zjednoczonymi a Wielką Brytanią z ropą, żywnością i innymi zapasami. Przywódcy nazistowscy mieli nadzieję, że ich „niezatapialny” nowoczesny pancernik zerwie aliancką linię życia i zagłodzi Brytyjczyków do poddania się.,

Po otrzymaniu doniesień, że Bismarck był na wolności na Oceanie Atlantyckim, ścigając swoją zdobycz, Brytyjczycy wysłali flotę, aby wyśledzić zniechęcający pancernik nazistów. Wśród ściganych był niedawno zamówiony pancernik HMS Prince of Wales i duma Royal Navy, HMS Hood. Zwodowany w 1918 roku „Hood” był największym brytyjskim krążownikiem i być może najsłynniejszym okrętem wojennym na morzu.

o świcie 24 maja tandem brytyjskich okrętów zbliżył się z pełną prędkością w kierunku wroga w Cieśninie Duńskiej między Grenlandią a Islandią. Z odległości 14 mil Hood oddał pierwsze strzały. Wokół Bismarcka wybuchły gejzery ze słoną wodą, gdy pociski, które krzyczały nad głową z prędkością 2000 mil na godzinę, nie trafiały w swoje ślady. Na pokładzie „Bismarcka” Admirał Gunther Lutjens, głównodowodzący flotą niemiecką, zamarł z niezdecydowaniem., Gdy Hood wciąż się zbliżał i strzelał, Kapitan Bismarcka Ernst Lindemann ostatecznie przejął dowodzenie od swojego przełożonego i rozkazał armatom pancernika zwrócić salwy.

Bismarck i Hood wymieniali grzmiące ciosy przez cztery minuty, aż Niemcy W końcu znaleźli cel. Pociski „Bismarcka” rozerwały pokład krążownika i trafiły blisko głównej wieży. Następnie pocisk przebijający pancerz wdarł się głęboko w magazyn amunicji Hooda, wywołując potężną eksplozję, która wystrzeliła kolumnę ognia 600 stóp w górę., Marynarze na pokładzie Prince of Wales poczuli ogromny wstrząs mózgu i patrzyli z przerażeniem, jak Hood zapinał się, złamał na pół i zatonął pod falami. Tylko trzech z 1421 członków załogi Hooda zostało wyciągniętych z wody żywcem. Była to największa strata życia Royal Navy w historii z powodu jednego okrętu.

Bismarck ledwo uszedł z życiem. Gdy jego okręt nabrał wody morskiej i wyciekł olej z pękniętego zbiornika, Lutjens postanowił nie ścigać wycofującego się Księcia Walii, ale utykać zraniony pancernik z powrotem do bezpiecznego portu w okupowanej przez nazistów Francji., Szukając zemsty, brytyjski admirał John Tovey wezwał wszystkie dostępne okręty Brytyjskiej Home Fleet do polowania na „Bismarcka”, zanim dotrze on do lądu.

26 maja, w czasie zbliżania się Bismarcka w ciągu 12 godzin od osłony powietrznej Luftwaffe, czas nabrał krytycznego znaczenia., Tovey zarządził atak z lotniskowca HMS „Ark Royal”, który płynął na północ w wzburzonych morzach wzdłuż Półwyspu Iberyjskiego. Wyposażone w torpedy brytyjskie bombowce Fairey Swordfish wystartowały z pokładu okrętu i zostały szybko pochłonięte przez chmury burzowe. Przez wichurę, przestarzałe dwupłatowce zbliżyły się do celu i wystrzeliły torpedy – zanim zdały sobie sprawę, że przypadkowo zaatakowały jeden z nich, HMS Sheffield. Na szczęście głowice torped nie wybuchły, zapobiegając śmiertelnemu wypadkowi.,

bombowce powróciły do Ark Royal i ponownie przygotowały się do drugiego ataku w zęby burzy, tym razem przeciwko właściwemu celowi. Brytyjskie brzęczące dwupłatowce zstąpiły jak komary na Niemieckiego ognistego stalowego Smoka. Odważni piloci w otwartych kabinach dwupłatowców latali nisko, więc marynarze Bismarcka nie mogli trenować dział, a obrona przeciwlotnicza pancernika miała problemy z powolnymi prędkościami bombowców. Brytyjskie torpedy z archaicznych bombowców zdołały uderzyć w najsłabszy punkt współczesnego metalowego Behemota-jego niezabezpieczone stery., Atak rozerwał ogromny otwór w kadłubie Bismarcka i wyłączył jego mechanizm sterowy. Zdolny żeglować tylko w dużych kręgach, bezradny Bismarck spędził noc w otoczeniu tylko otwartego oceanu i wroga.

chcąc zmniejszyć ryzyko friendly fire, Tovey czekał do rana, aby kontynuować atak. O świcie 27 maja trzy brytyjskie okręty zbliżyły się do uszkodzonego pancernika i otworzyły ogień., W ciągu następnych 90 minut doszło do zaciętych zapór, gdy brytyjskie okręty zamknęły się z odległości 16 mil do 3000 jardów. „Bismarck” nadal pływał, a „Tovey” rozkazał krążownikowi HMS „Dorsetshire” wystrzelić torpedy w kierunku nieprzyjaciela. Około godziny 10.40 „Bismarck” ześlizgnął się pod falami, co zakończyło się ostatnią salwą brytyjską lub decyzją Niemców o zatopieniu potężnego pancernika., Setki niemieckich marynarzy wpadło do wody, a brytyjskie okręty odebrały 110 rozbitków, zanim Ostrzeżenie U-Boota spowodowało, że opuścili wrak i około 2000 zabitych. Mniej niż 10 dni po rozpoczęciu dziewiczego rejsu” niezatapialny ” Bismarck usiadł na mętnym dnie Oceanu Atlantyckiego.

na początku tego tygodnia, w 75.rocznicę zatonięcia Hooda, Brytyjska Księżniczka Anne odsłoniła dzwon wydobyty z wraku brytyjskiego krążownika., Ocalony w sierpniu 2015 roku przez ekspedycję finansowaną przez Paula Allena, współzałożyciela firmy Microsoft, historyczny dzwon jest obecnie eksponowany w National Museum of the Royal Navy w Portsmouth w Anglii. „Jest bardzo niewiele rzeczy, które mają taką ilość historii, to niesamowity obiekt, gdy widzisz wszystkie napisy” – powiedział Allen Brytyjskie Stowarzyszenie prasowe., „Myślę, że to wspaniale mieć tutaj namacalny artefakt, że rodziny ludzi, którzy zginęli na statku i rozbitkowie mogą mieć niesamowity artefakt, taki jak ten, aby mogli przyjść i przypomnieć sobie niesamowite poświęcenie, które ci ludzie dokonali tego pamiętnego dnia.”