PMC (Polski)

około połowa wszystkich pacjentów z ostrym zakażeniem wirusem zapalenia wątroby typu C (HCV) przechodzi w chorobę przewlekłą, a u wielu z nich rozwija się rak wątrobowokomórkowy w późniejszym życiu (1). HCV został sklasyfikowany do sześciu głównych genotypów, z których wiele zawiera szereg bliżej spokrewnionych podtypów (21)., Donoszono o wyższym poziomie HCV RNA u pacjentów zakażonych szczepami genotypu 1 niż u pacjentów zakażonych innymi genotypami (2), jednak możliwe różnice miana wirusa między genotypami nie były szeroko badane. Podobnie, chociaż zgłaszano występowanie wielu zakażeń różnymi genotypami HCV (8), nie jest jasne, czy u takich pacjentów występuje większa liczba wirusów niż u pacjentów zakażonych jednym genotypem, czy też występują zakłócenia wirusowe., W niektórych badaniach wyższe poziomy aminotransferaz wątrobowych odpowiadają wyższym poziomom HCV RNA, co sugeruje, że te ostatnie są związane z uszkodzeniem wątroby (7, 9, 22). Jednak bezpośredni związek między poziomem wiremii a ciężkością choroby wątroby lub poziomem transaminaz nie jest powszechnie akceptowany (10, 11). Poza tym rola genotypu HCV, koinfekcji ludzkiego wirusa niedoboru odporności (HIV), wieku, rasy i płci zostały zbadane w tym zakresie, z różnymi wynikami (1, 2, 15-17, 22).,

w niniejszym badaniu badaliśmy miano wirusa HCV w odniesieniu do genotypu u pacjentów monoinfekowanych, ale także u pacjentów zakażonych różnymi genotypami HCV. W tym drugim przypadku podjęto próbę ustalenia, czy u tych pacjentów miano wirusa jest wyższe niż u pacjentów zakażonych jednym genotypem, a jeśli tak, to czy może to być skorelowane z innymi cechami demograficznymi, takimi jak wiek i płeć, czy też zależy od określonych genotypów i (lub) podtypów współistniejących z pacjentem.,

aby przetestować naszą hipotezę, początkowo zbadano łącznie 396 przewlekle zakażonych pacjentów z Argentyny (n = 305), Urugwaju (N = 66), Rosji (N = 12) i Indii (N = 13), obserwowanych od marca 2000 do czerwca 2001. Żaden z tych pacjentów nie miał markerów zakażenia HIV ani nie był leczony przeciwwirusowo. Wszystkie próbki były przechowywane w temperaturze -20°C przed zastosowaniem do ekstrakcji HCV RNA, jak opisano wcześniej (3). Do oznaczania miana wirusa zastosowano Amplicor HCV Monitor test w wersji 2.0, zgodnie z instrukcjami producenta (Roche Diagnostics, Genewa, Szwajcaria)., Spośród 396 pacjentów pierwotnie włączonych do naszego badania, 139 pacjentów z poziomem RNA HCV poniżej 1000 J. M./ml zostało wykluczonych z dalszej analizy w celu uzyskania powtarzalnych wyników. Genotyp i podtyp pozostałych 257 izolatów HCV oznaczono metodą INNOLIPA HCV II (Innogenetics, Gandawa, Belgia) lub analizą filogenetyczną sekwencji nukleotydów z regionu 5 ' niekodującego (4, 5, 19, 23), po amplifikacji PCR, jak opisano wcześniej (3, 6). Aby uniknąć fałszywie pozytywnych wyników, zalecenia Kwoka i Higuchi były ściśle przestrzegane (13)., Na podstawie tych badań można było ustalić, że u 12 z 245 badanych pacjentów współistniały dwa różne genotypy, określone za pomocą testu InnoLipa (20). Pacjenci ci pochodzili z Argentyny i mieli Przedział wiekowy od 29 do 67 lat.

porównaliśmy medianę RNA HCV wśród grup pacjentów pokazaną w tabeli Table1.1. Mediana RNA HCV nie różniła się znacząco pomiędzy różnymi genotypami u pacjentów z monoinfekcją., Podobnie mediana RNA HCV u pacjentów zakażonych koinfekcją (356 000 ± 56 000 j. M./ml) nie była znamiennie wyższa niż u pacjentów zakażonych tylko jednym genotypem (344 000 ± 52 000 j. m./ml) (p > 0,05) (tabela (Tabela2).2). Porównanie mediany RNA HCV u pacjentów zakażonych swoistymi genotypami w tej samej grupie wiekowej (tj. genotyp 1a plus 1B; 364 000 ± 60 000 j. m./ml) z medianą RNA HCV u pacjentów zakażonych tylko jednym genotypem (tj.,, odpowiednio 1a lub 1b; 360 000 ± 56 000 i 352 000 ± 48 000 j. M./ml) nie wykazywały statystycznie istotnej różnicy między tymi dwiema grupami (P > 0,05) (tabela (Table11).

większość pacjentów zakażonych współinfekcją genotypami 1A i 1b. tylko dwóch pacjentów zakażonych współinfekcją genotypem 1B plus 2A/C lub 2a/C plus 2B. te uzyskane od pacjentów zakażonych jednocześnie 1A i 1b (tabela (Table2).2)., Wskazuje to, że miano wirusa u pacjentów zakażonych współinfekcją jest niezależne od kombinacji genotypów zakażających pacjenta, mimo że w celu wyciągnięcia ostatecznych wniosków konieczna będzie bardziej szczegółowa analiza.

przeanalizowaliśmy również dane pod kątem potencjalnych korelatów koinfekcji, takich jak wiek i płeć pacjenta oraz poziom aminotransferazy alaninowej (alat). Nie stwierdzono istotnej korelacji pomiędzy poziomem RNA HCV, wiekiem i płcią w grupie zakażonej HCV (tabela (Tabela3)).3). Wyższy poziom alat stwierdzono u mężczyzn niż u kobiet zakażonych koinfekcją (tabela (Tabela3).3)., Nie ma jasnego wyjaśnienia tej różnicy. Uważamy, że wahania aktywności AlAT podczas naturalnego przebiegu zakażenia HCV u różnych pacjentów mogą być odpowiedzialne za to stwierdzenie. Rozbieżność ta może być również związana z nieokreślonymi czynnikami genetycznymi i immunologicznymi, które mogą prowadzić do różnic w kontroli replikacji HCV wśród różnych grup ludzi (16).

wyniki tego badania potwierdzają również wcześniejsze ustalenia, że poziom RNA HCV u pacjentów nie koreluje z wiekiem lub płcią (16)., Pacjenci w wieku od 29 do 39 lat, od 40 do 49, od 50 do 59 i od 60 do 69 lat od naszego badania nie wykazali żadnych istotnych różnic w mianie wirusa (dane nie pokazano). Ponadto, nasze wyniki pokazują, że pacjenci przewlekle zakażeni dwoma różnymi genotypami HCV mają miano wirusa podobne do tych u pacjentów zakażonych jednym genotypem (tabele (Tables11 i and2)).2). Sugeruje to, że nie ma efektu addytywnego u pacjentów zakażonych koinfekcją. Nie jest jasne, czy te dwa genotypy replikują się z równą skutecznością, ponieważ nie było to objęte badaniem., Możliwa jest jednak interferencja pomiędzy dwoma zakażającymi genotypami, co sugerują inni (12, 14, 18). Lepsze zrozumienie wpływu koinfekcji z różnymi genotypami HCV, determinantów podwyższonego poziomu HCV RNA oraz znaczenia wysokiego poziomu HCV RNA podczas naturalnego przebiegu zakażenia HCV jest potrzebne, aby zidentyfikować pacjentów, którzy najbardziej skorzystaliby z leczenia lekami przeciwwirusowymi.