dopiero w ciągu ostatnich stu lat zrobienie lekkiego, przewiewnego pieczywa było pewne. Wcześniej wypiekanie chleba wymagało lat doświadczenia i hojnej miary szczęścia.
pierwsi ludzie robili chleb, mieszając pokruszone ziarna z wodą i rozprowadzając mieszaninę na kamieniach, aby piec na słońcu. Później podobne mieszanki wypiekano w gorącym popiole.
starożytnym Egipcjanom przypisuje się zrobienie pierwszego zakwaszonego chleba. Być może partia ciasta mogła stać przed upieczeniem., Dzikie komórki drożdży osiedliły się i rosły, produkując małe pęcherzyki dwutlenku węgla i sprawiając, że ciasto rośnie. Chleb był bardziej miękki i smakowity, więc stało się zwyczajem, aby pozostawić ciasto na jakiś czas przed pieczeniem. Technika ta została jednak trafiona lub chybiona, ponieważ w niektóre dni powietrze nie nudziło odpowiednich drożdży.
później pewien piekarz odkrył, że trochę ciasta podniesionego w ten sposób można wykorzystać jako starter do następnej partii chleba. Porcja chleba zachowana do rozpoczęcia następnej partii nazywana była zakwasem; był to prekursor dzisiejszego chleba na zakwasie.,
Rzymianie czasami używali zaczynu z soku winogronowego i prosa, aby przyspieszyć fermentację chleba. Sok zawierał drożdże ze skórek winogron. Barm, piana, która tworzy się na piwie podczas fermentacji, była używana jako zakwas przez Celtów w Wielkiej Brytanii.
zanim koloniści dotarli do Nowego Świata, organizm drożdży został zidentyfikowany i rozpoczął się przemysł Piwowarski. Produktem ubocznym produkcji piwa były drożdże piwne, które mogły być używane jako przystawka do chleba., Drożdże opadły na wierzch piwa i zostały odtłuszczone i umieszczone w kamiennych butelkach. Piekarze na zimno-kupują drożdże w lokalnym browarze lub robią
„napar” w domu.
drożdże piwowarskie miały jedną wadę, często miały gorzki smak, który nadawał chlebowi.
oprócz drożdży piwowarskich, gospodarze w XIX wieku używali specjalnie warzonych fermentacji do produkcji drożdży. Podstawą większości tych fermentacji był zacierek ziarna, mąki lub gotowanych ziemniaków. Często dodawano Chmiel, aby zapobiec zakwaszeniu.,
chleb słony wyrabiano z przystawki mleka, mąki kukurydzianej, a czasem ziemniaków. Określenie „sól-rising” odnosiło się do praktyki zagnieżdżania miski startera w łóżku z rozgrzaną solą, aby utrzymać ją ciepłą przez noc. Do startera dodano również trochę soli, aby opóźnić rozwój bakterii, które mogą kwaśnić mleko.
dla rodzin przygranicznych zakwas był najważniejszą rzeczą po Biblii. Nie tylko był używany do chleba, ciastek i ciastek, ale może być używany do wypełniania pęknięć w chacie z bali, leczyć rany, parzyć hooch i karmić psy.,
słowo „zakwas” stało się częścią języka amerykańskiego podczas Yukon gold strike w latach 1897-1898, chociaż zakwas był podstawą w kalifornijskich obozach złota 50 lat wcześniej. To słowo może oznaczać poszukiwacza lub jego forsę. Poszukiwacze nosili przystawkę zakopaną w workach z mąką lub w doniczkach przywiązanych do pleców.
przystawka lub biszkopt to po prostu gęste ciasto z mąką i wodą, choć niektóre przepisy wymagają cukru, soli, mleka, wody ziemniaczanej lub nawet drożdży., Przystawka może stać bez osłony przez dzień lub dwa lub więcej, w zależności od składników i temperatury, a następnie jest używana zamiast drożdży w recepturze. Po każdym użyciu garnek startowy jest uzupełniany mąką i wodą, aby przywrócić mieszaninę do pierwotnej objętości i konsystencji.
w XIX wieku austriaccy chemicy opracowali system masowej produkcji drożdży. Drożdże wysiewano w kadziach zawierających fermentujący napar. Gdy podniósł się do góry, drożdże zostały usunięte i przemyte, a część wody została usunięta pod ciśnieniem. Następnie uformowano je w gotowe do użycia ciasta.,
piekarze uważali ten nowy produkt, zwany suszonymi drożdżami lub niemieckimi drożdżami, ponieważ nie utrzymywał się dobrze i często był wypełniony skrobią, kredą i gliną fajkową. Ale do 1900 roku dzienniki zawierały reklamy drożdży, wszystkie twierdząc, że najczystsza jakość.
w 1863 roku imigrant Charles Fleischmann wrócił do Austrii w poszukiwaniu dobrej jakości drożdży piekarskich i wrócił do Ameryki z komórkami drożdży w probówce w kieszeni kamizelki. W 1868 rozpoczął sprzedaż drożdży prasowanych owiniętych folią aluminiową.
wraz z wybuchem II wojny światowej, USA, rząd poszukiwał odwodnionych drożdży, które można by wykorzystać do wyrobu chleba na polu bitwy. W 1943 roku firma Fleischmann wyprodukowała pierwsze aktywne suche drożdże. Po wojnie drożdże suche zostały wprowadzone na rynek detaliczny i obecnie są formą drożdży najczęściej używanych do domowego wypieku.