Purging versus nonpurging compensative behaviors
definicja purging behaviors została zawarta w DSM-IV i obejmuje samo-wywołane wymioty, przeczyszczające nadużywanie, moczopędne nadużywanie i stosowanie lewatywy wpływ na wagę lub kształt. Chociaż niektórzy autorzy zbadali szerzej zdefiniowane kompensacyjne zaburzenia odżywiania charakteryzujące się zarówno purging i nonpurging zachowań w przypadku braku binge eating, większość badań koncentruje się na syndromie charakteryzującym się purging zachowań.,10,11 zgromadzono ograniczone dane w celu oceny, czy rozróżnienie między oczyszczaniem i niepurgingiem (np. na czczo i nadmiernym wysiłkiem fizycznym) zachowania kompensacyjne powinny być utrzymane w celu rozpoznania bulimii nervosa lub tworzenia granic dla zaburzenia oczyszczania.
kryterium częstości występowania
przy aktualnych sugestiach zmiany kryterium częstości epizodów bulimii nervosa z co najmniej dwa razy w tygodniu przez 3 miesiące do co najmniej raz w tygodniu przez 3 miesiące, podobny próg może być uzasadniony w definicji zaburzenia oczyszczania., Binford i le Grange5 wymagali oczyszczania co najmniej raz w tygodniu przez okres 6 miesięcy (Czas trwania podobny do czasu zalecanego w przypadku niepohamowanego jedzenia w DSM-IV).
wyniki ich badań były na ogół zgodne z wynikami badań z zastosowaniem wyższych progów minimalnej częstotliwości, co sugeruje, że nie może być klinicznie istotna różnica między kryterium minimalnej częstotliwości raz w tygodniu w porównaniu do dwóch razy w tygodniu dla zachowania oczyszczania., Ponieważ nie ma oficjalnego progu, a dane do oceny optymalnego progu częstotliwości są ograniczone, ważne jest, aby lekarze i naukowcy badający zaburzenie purging określili częstotliwość zachowania purging. W warunkach klinicznych ocena ta ma kluczowe znaczenie dla śledzenia postępów w leczeniu. W środowisku badawczym informacje te mają kluczowe znaczenie dla przekazywania możliwych źródeł różnic (lub ich braku) między pacjentami opisanymi w jednym artykule a pacjentami opisanymi w innym artykule.,
brak obiektywnie dużych epizodów objadania się
centralną różnicą między diagnozą bulimia nervosa i purging disorder jest obecność w porównaniu z brakiem obiektywnie dużych epizodów objadania się-epizody, które obejmują spożycie dużej ilości pokarmu i utratę kontroli nad jedzeniem podczas epizodu. Jednak niektórzy badacze zdiagnozowali zaburzenia purging u tych z epizodami binge – eating w subthreshold częstotliwości i epizodów purging w progu częstotliwości, podczas gdy inni wykluczyli tych z obiektywnie dużych epizodów binge-eating.,1-3,5-7, 12 wydaje się prawdopodobne, że pacjenci z subthreshold binge-eating frequency i threshold purging frequency mogą zmieścić się w kontinuum z pacjentami z progową częstością binge-eating i purge, potencjalnie odzwierciedlając mniej ciężką prezentację objawów.7 nie wydaje się, aby takie osoby odzwierciedlały nowe lub odrębne zaburzenia odżywiania różniące się od bulimii nervosa.,
natomiast istnieją pewne dowody na to, że definiowanie zaburzeń purging przez brak obiektywnie dużych epizodów objadania się identyfikuje zespół związany z wyraźną subiektywną i fizjologiczną reakcją na spożycie pokarmu w porównaniu z bulimią nervosa.2 w szczególności kobiety z zaburzeniami purging, które nie mają obiektywnie dużych epizodów binge-eatingu, zgłaszają znacznie większą pełnię poposiłkową i wykazują znacznie większą poposiłkową odpowiedź cholecystokininy na spożycie pokarmu w porównaniu z kobietami, które mają bulimię nervosa.,2 takie różnice biologiczne mogą powodować różnice w odpowiedzi na leczenie farmakologiczne. Jednak nie ma aktualnych danych, aby przetestować tę hipotezę.
zakres prawidłowej masy ciała
główną różnicą między przypadkiem zaburzenia purging a przypadkiem anoreksji nervosa z purging jest obecność niskiej masy ciała w anoreksji nervosa i jej brak w zaburzeniu purging., Niska waga w połączeniu z zachowaniami binge-purge w anoreksji nervosa była związana z kilkoma charakterystycznymi cechami w porównaniu z obecnością zachowań binge-purge wśród osób o normalnej masie ciała, w tym różnice w reprezentacji międzykulturowej, 13 przebieg i wynik Podłużny, 14 i śmiertelność.Dlatego wydaje się prawdopodobne, że niska waga również byłaby związana z klinicznie istotnymi różnicami między jadłowstrętem nerwowym a zaburzeniami purging i purging., Jednak, nie było żadnych badań, które zbadały rozróżnienia między Anoreksja nervosa i purging zaburzenia do mojej wiedzy. Zamiast tego, poprzednie badania wykorzystywały bulimia nervosa jako grupę porównawczą w badaniach zaburzeń purging.9 zaburzenia Purging mogą znajdować się w kontinuum z anoreksją nervosa-binge eating / typu purging ze stopniem utraty wagi / wagi poniżej normy, która odzwierciedla ciężkość choroby.,
historia życia innych zaburzeń jedzenia
niektóre badania ograniczyły diagnozę zaburzeń oczyszczania do tych, którzy nie mieli w wywiadzie anoreksji nervosa lub bulimia nervosa, podczas gdy inne wykluczyły tylko bulimia nervosa w wywiadzie.1,6 oba przypadki reprezentują próby zdefiniowania zespołów, które nie zostałyby uchwycone przez obecne definicje zaburzeń jedzenia. Takie podejście dodatkowo oddziela zaburzenia oczyszczania od fazy resztkowej lub częściowo złagodzonej w bulimii nervosa.,
mimo, że diagnoza bulimia nervosa wyklucza osoby, które jednocześnie spełniają kryteria anoreksji nervosa, a diagnoza zaburzeń jedzenia wyklucza osoby, które jednocześnie spełniają kryteria anoreksji nervosa lub bulimia nervosa, nie ma precedensu do korzystania z historii życia zaburzeń jedzenia diagnozy jako kryteria wykluczenia dla aktualnej diagnozy zaburzeń jedzenia., Doprowadziło to do krytyki potencjalnej proliferacji różnych diagnoz zaburzeń jedzenia, gdy jednostka przechodzi od spełnienia kryteriów anoreksji nervosa do spełnienia kryteriów bulimia nervosa do spełnienia kryteriów binge-eating disorder.16
rzeczywiście, wzdłużna niestabilność prezentacji objawów była jedną z największych krytyki obecnych diagnoz zaburzeń odżywiania., Jednak potencjał ten wydaje się być zawyżony w wielu przypadkach, ponieważ prospektywne badania podłużne sugerują, że osoby są znacznie bardziej prawdopodobne, aby zachować diagnozę, którą otrzymali podczas prezentacji, niż mają przejść do innej diagnozy zaburzeń jedzenia.17 najwyższe odnotowane wskaźniki crossover często pochodzą z badań, które opierają się na retrospektywnych doniesieniach z przeszłości innych diagnoz zaburzeń jedzenia.,18 takie metody wprowadzają błędy i uprzedzenia, ponieważ uczestnicy mogą zgadzać się z progami objawów w przypadku braku konkretnego przypomnienia ich najniższej wagi lub częstotliwości epizodów binge-eating.W związku z tym nie jest jasne, czy wcześniejsze diagnozy zaburzeń jedzenia powinny być stosowane jako kryteria wykluczenia w ocenie obecnych objawów zaburzeń jedzenia w celu oczyszczenia zaburzenia lub jakiekolwiek inne zaburzenia jedzenia.
ocena
większość badań, które badały zaburzenia purging używały jakiejś formy Eating Disorders Examination (EDE) do oceny uczestników badań.,9,20 główną zaletą tego środka jest staranne rozróżnienie między obiektywnymi epizodami bulimicznymi a subiektywnymi epizodami bulimicznymi. Oba wiążą się z subiektywnym doświadczeniem zjedzenia zbyt dużo w jednym czasie i odczuwania utraty kontroli nad jedzeniem podczas odcinka. Jednak obiektywne epizody bulimiczne obejmują spożywanie ilości pokarmu, która jest obiektywnie większa niż większość ludzi zjadłaby w podobnych okolicznościach. W przeciwieństwie do tego, subiektywne epizody bulimiczne obejmują spożywanie ilości jedzenia, które niekoniecznie jest większe niż większość ludzi by jeść w podobnych okolicznościach.,
kilka kobiet, które oceniliśmy pod kątem zaburzeń purging, popiera subiektywne epizody bulimiczne (zwane również subiektywnymi epizodami binge-eating). Korzystanie z ocen, które nie dyskryminują ilości jedzenia spożywanego podczas zgłaszanych przez siebie epizodów binge-eating prawdopodobnie błędnie zidentyfikuje kilka z tych kobiet jako mających bulimię typu nervosa-purging.
lekarze mogą kwestionować znaczenie ilości spożywanego pokarmu podczas epizodów binge-eatingu, po których następuje oczyszczenie. takie pytania zostały również poruszone w badaniach naukowych.,10,12,21 wyniki tych badań wskazują, że nie ma znaczącej różnicy w znaczeniu klinicznym zespołów charakteryzujących się oczyszczaniem na podstawie ilości spożywanego pokarmu przed oczyszczaniem. Wydaje się jednak, że istnieją znaczne różnice w poziomach związanego z tym dystresu, subiektywnych odpowiedzi test-meal i fizjologicznych odpowiedzi na test meal.,2,3,7
ponadto bulimia nervosa została zdefiniowana przez występowanie dużych, niekontrolowanych epizodów objadania się od samego początku, a wszystkie starannie przeprowadzone badania bulimia nervosa zapewniły, że uczestnicy popierają obiektywnie Duże epizody objadania się.22 zatem uogólnienie wyników takich badań osobom, które nie mają tej centralnej cechy, jest problematyczne, ponieważ nie jest możliwe poznanie, które wyniki odzwierciedlają Wzorce związane z objadaniem się, a które odzwierciedlają oczyszczanie w próbkach z bulimią nervosa, ponieważ obie cechy są obecne.,
chociaż EDE ma sekcję poświęconą rozróżnianiu celu od subiektywnych epizodów bulimicznych, zorganizowany wywiad kliniczny dla zaburzeń osi i DSM-IV (SCID-i) można nieznacznie zmodyfikować, aby osiągnąć ten sam cel.23-02-2012, 23: 23 SCID-I następnie sondy do spożycia dużej ilości żywności podczas takich epizodów., Kluczową modyfikacją wymaganą do uczynienia SCID-I przydatnym do oceny zaburzeń oczyszczania jest lekceważenie zasad skipa w ocenie. W szczególności, jeśli uczestnicy zaprzeczają, że doświadczają utraty kontroli nad jedzeniem, standardowe zasady SCID-i zalecają rozmówcy pominięcie sekcji, a nie sondowanie pod kątem potencjalnego wykorzystania niewłaściwych zachowań kompensacyjnych (w tym zachowań oczyszczających). Podobnie, jeśli uczestnik popiera utratę kontroli nad jedzeniem, ale zaprzecza spożywaniu dużej ilości jedzenia, Zasady SCID-I instruują ankieterów, aby pominęli sekcję.,
eliminując te zasady pomija się informacje o niewłaściwych zachowaniach kompensacyjnych, niezależnie od tego, czy dana osoba zgłasza obiektywnie Duże epizody objadania się. Podobna modyfikacja jest wymagana dla kryterium częstotliwości / czasu trwania, ponieważ osoba z zaburzeniami purging nie poprze obiektywnie dużych epizodów binge-eating, które powtarzają się dwa razy w tygodniu przez okres 3 miesięcy, ale może zatwierdzić To jako minimalną częstotliwość dla purging., W takich przypadkach reguły specyficzne dla badania mogą być używane do przechwytywania informacji o częstotliwości oczyszczania oddzielnie od informacji o częstotliwości binge-eating, a pytanie dotyczące nadmiernego wpływu wagi i kształtu na samoocenę może być postawione każdemu, kto zgłasza powtarzające się zachowania oczyszczania. Ponadto istnieje oznaczenie po kodowaniu bulimia nervosa, dla którego rozmówca może kodować Podtyp purging versus nonpurging.,
jak może być oczywiste z poprzedniego akapitu, godną uwagi zaletą EDE nad SCID-I do oceny purging disorder jest to, że EDE nie stosuje zasad pomiń, które muszą być zmienione lub zignorowane, aby uchwycić przypadki purging disorder., Ponadto EDE zapewnia indywidualne kodowania dla częstotliwości określonych form niewłaściwego zachowania kompensacyjnego, tak że możliwe jest określenie dokładnej częstotliwości indywidualnych zachowań purging, purging zachowania połączone (istotne dla obecnych kryteriów badawczych dla purging zaburzenia), lub wszystkie niewłaściwe zachowania kompensacyjne połączone (istotne dla kodowania DSM-IV kryteria bulimia nervosa)., Jednak SCID – I ma tę zaletę oceny historii życia Anoreksja nervosa, bulimia nervosa i binge-eating disorder, a moduł zaburzeń jedzenia (moduł H) wymaga znacznie mniej czasu na administrowanie niż pełna EDE, nawet jeśli SCID-I jest zmodyfikowany w celu wyeliminowania wszystkich zasad pomiń.
jednym z pytań, które się pojawiły, jest wiarygodność i trafność oceny subiektywnych i obiektywnych epizodów binge-eating w oparciu o przypomnienie, z dokładnością przypomnienia dla subiektywnych epizodów binge-eating jest skromna.,19 jest to ważne dla wiarygodności i ważności rozróżnienia między dożywotnimi diagnozami bulimii i zaburzeń purging.
ciekawostką jest fakt, że dokładność przypomnienia o częstotliwości samoczynnego wywoływania wymiotów w oparciu o EDE jest bardzo wysoka,19 sugerując, że dokładność życiowych diagnoz zaburzeń purging, które nie wymagają obecności subiektywnych epizodów binge-eating, może być również dość wysoka., Kilka badań donoszą o wysokiej wiarygodności interrater oceny Wywiad bulimia nervosa i purging disorder przy użyciu EDE albo do aktualnej diagnozy lub do diagnozy dożywotniego.1,2,7 podobne dane nie zostały przedstawione dla SCID-I.
dowody, że osoby z purging disorder wyświetlają wyraźne odpowiedzi fizjologiczne do posiłku testowego w porównaniu z odpowiedziami osób, które mają bulimia nervosa dalej wspierać Ważność purging disorder diagnozy opartej na ocenie EDE.,2 jednak, gdy oceny spożycia żywności są oparte wyłącznie na samo-raport, jest prawdopodobne, że niektóre osoby mogą wyolbrzymiać swoje spożycie żywności, podczas gdy inne mogą być niechętne lub nie mogą dokładnie opisać dużej ilości jedzenia, które spożywają podczas epizodów binge-eating. Wreszcie, określenie, co stanowi dużą ilość pokarmu, może być dość subiektywne, ponieważ często zależy to od kontekstu, w którym jedzenie jest spożywane.,
w naszym laboratorium przyjęliśmy próg 1000 kcal w ciągu 2 godzin, co odzwierciedla górną granicę tego, co zaobserwowano w badaniach laboratoryjnych dotyczących żywienia zdrowych kontrolek w ciągu 2 godzin24, a także górną granicę tego, co kobiety w college ' u popierają jedzenie w ciągu 2 godzin na kwestionariuszu samo-raportu.25 stosowanie tego limitu zmniejsza problemy z niezawodnością międzyoperatorską, chociaż nie eliminuje problemu niedokładnego samo-raportu., Warto zauważyć, że nie jest to unikalny problem w diagnostyce zaburzeń oczyszczania; może to być również dość trudne do oceny, czy zgłoszone epizody są wystarczająco duże, aby zakwalifikować się do diagnozy bulimia nervosa.
rozważania dotyczące leczenia
nie przeprowadzono kontrolowanych badań dotyczących leczenia zaburzeń oczyszczania. Tak więc, nie ma dowodów opartych na leczeniu tego warunku. Niektórzy opowiadali się za transdiagnostycznym poznawczo-behawioralnym podejściem do leczenia wszystkich zaburzeń jedzenia, a takie podejście można rozszerzyć na leczenie zaburzeń oczyszczania.,26 głównym założeniem terapii poznawczo-behawioralnej jest stosowanie powtarzających się ocen w trakcie leczenia w celu zbadania, czy interwencje korzystnie wpływają na poziom objawów. Niezależnie od tego, czy klinicysta wybierze podejście obejmujące interwencje poznawczo-behawioralne, interpersonalne lub psychodynamiczne, klinicyści powinni ocenić poziom objawów w trakcie leczenia w celu udokumentowania potencjalnej skuteczności leczenia wykorzystującego podejście oparte na pojedynczych przypadkach (szczegółowy opis tego podejścia można znaleźć w artykule Barlow i Hersen27)., W takich przypadkach klinicyści mogą wnieść istotny wkład w dziedzinę, opisując możliwe skuteczne metody leczenia, które mogą być oceniane w większych randomizowanych kontrolowanych badaniach.
Conclusion
Purging disorder jest formą zaburzeń odżywiania, która nie jest inaczej określona w DSM-IV. w tej chwili nie jest jasne, czy pozostanie to prawdą po publikacji DSM-V., Kluczowe kryteria dla nowych podmiotów diagnostycznych w DSM-V obejmują dowody, że robi to poprawi zdolność klinicysty do opieki nad pacjentami w zakresie zrozumienia, że zespół ma unikalny przebieg, zestaw powikłań, lub potrzeby leczenia.Obecnie mamy ograniczone dane, które sugerują, że przebieg zaburzenia oczyszczania jest podobny do tego obserwowanego w bulimii nervosa w ciągu 6-miesięcznego prospektywnego okresu obserwacji i na podstawie retrospektywnych danych dotyczących życia.,1,6 do tej pory nie zgłoszono żadnych danych dotyczących powikłań zaburzeń purging, chociaż wydaje się rozsądne, że powikłania związane z zachowaniem purging, takie jak hipokaliemia, byłyby widoczne w tej grupie.29 wreszcie, jak wspomniano powyżej, nie ma danych na temat metod leczenia zaburzeń oczyszczania opartych na dowodach. Brak informacji na te tematy jest zgodny z powiedzeniem, że ” badamy to, co definiujemy.,”30
warto zauważyć, że informacje dotyczące charakterystycznego przebiegu, powikłań i reakcji na leczenie anoreksji nerwosa kontra bulimia nervosa pojawiły się po włączeniu tych diagnoz do DSM, a nie tworząc uzasadnienie dla ich wstępnego włączenia. Istnieją jednak koszty związane z proliferacją diagnoz w kolejnych wydaniach DSM przy braku danych wspomagających.
jednym z możliwych rozwiązań byłoby włączenie zaburzenia oczyszczania do dodatku DSM-V dla zestawów kryteriów przewidzianych do dalszych badań., Podejście to przyniosło znaczne dane na temat zaburzeń objadania się po publikacji DSM-IV, takie, że argumenty mogą być wykonane dotyczące charakterystycznego przebiegu tego zespołu i odpowiedzi na leczenie.Chociaż wiąże się to z ryzykiem ponownego określenia kryteriów diagnostycznych,które same w sobie nie zostały odpowiednio zweryfikowane, 28 koszt ten wydaje się niewielki w stosunku do potencjalnych korzyści wynikających z identyfikacji metod leczenia zaburzeń oczyszczania opartych na dowodach., Opublikowane badania wskazują, że zaburzenia oczyszczania dotyczą znacznej mniejszości późnych nastolatków i młodych kobiet, a szacunki dotyczące częstości występowania przez całe życie są na równi z szacunkami dotyczącymi anoreksji i bulimii.6,32 dlatego ważne jest, aby lepiej zrozumieć, jak pomóc tym osobom.
1. Keel PK, Haedt A, Edler C. Purging disorder: złowieszczy wariant bulimii nervosa? Int J Eat Disord. 2005;38:191-199.
2 . Keel PK, Wolfe BE, Liddle RA, et al. Cechy kliniczne i fizjologiczna odpowiedź na testowany posiłek w zaburzeniach purging i bulimia nervosa., Arch Gen Psychiatria. 2007;64:1058-1066.
3. Keel PK, Wolfe BE, Gravener JA, Jimerson DC. Choroby współistniejące i zaburzenia związane z zaburzeniami i upośledzeniem w zaburzeniach purging. Psychol Med W prasie.
4. Steiger H, Bruce KR. Fenotypy, endofenotypy i genotypy w zaburzeniach jedzenia widmo bulimii. Can J Psychiatry. 2007;52:220-227.
5. Binford RB, le Grange D. młodzież z bulimią nervosa i zaburzeniami odżywiania nie określono inaczej – tylko oczyszczanie. Int J Eat Disord. 2005;38:157-161.
6. Wade TD, Bergin JL, Tiggemann m, et al., Występowanie i długotrwały przebieg dożywotnich zaburzeń odżywiania u dorosłej australijskiej kohorty bliźniaczej. Aust N Z J Psychiatria. 2006;40:121-128.
7. Wade TD. Retrospektywne porównanie zaburzeń typu purging: zaburzenia odżywiania nie określone inaczej i bulimia nervosa. Int J Eat Disord. 2007;40:1-6.
8. Bulik CM, Von Holle A, Hamer R, et al. Schematy remisji, kontynuacji i częstości występowania szeroko pojętych zaburzeń jedzenia we wczesnym okresie ciąży w norweskim badaniu kohortowym matki i dziecka (MOBA). Psychol Med 2007;37:1109-1118.
9. Kil PK., Purging disorder: subthreshold variant or full-threshold eating disorder? Int J Eat Disord. 2007; 40 (suppl): S89-S94.
10. Tobin DL, Griffing A, Griffing S. badanie kryteriów podtypu bulimia nervosa. Int J Eat Disord. 1997;22:179-186.
11. Mond J, Hay P, Rodgers B, et al. Stosowanie skrajnych zachowań kontroli wagi z i bez objadania się w próbce społeczności: implikacje dla klasyfikacji zaburzeń jedzenia typu bulimicznego. Int J Eat Disord. 2006;39:294-302.
12. Keel PK, Mayer SA, Harnden-Fischer JH., Znaczenie wielkości w definiowaniu epizodów objadania się w bulimia nervosa. Int J Eat Disord. 2001;29:294-301.
13. Kil PK, Klump KL. Czy zaburzenia jedzenia są związane z kulturą? Implikacje dla konceptualizacji ich etiologii. Psychol Bull. 2003;129:747-769.
14. Herzog DB, Dorer DJ, Keel PK, et al. Rekonwalescencja i nawrót w anoreksji i bulimii nervosa: 7,5-letnie badanie kontrolne. J Am Acad Child Adolesc Psychiatry. 1999;38:829-837.
15. Keel PK, Dorer DJ, Eddy KT, et al. Predyktory śmiertelności w zaburzeniach odżywiania. Arch Gen Psychiatria. 2003;60:179-183.
16. Fairburn CG, Cooper Z., Myślenie na nowo o klasyfikacji zaburzeń jedzenia. Int J Eat Disord. 2007; 40 (suppl): S107-S110.
17. Fichter MM, Quadflieg N. długoterminowa stabilność diagnozy zaburzeń jedzenia. Int J Eat Disord. 2007; 40 (suppl): S61-S66.
18. Tozzi F, Thornton LM, Klump KL, et al. Fluktuacja objawów w zaburzeniach odżywiania: korelacje krzyżówki diagnostycznej. Am J Psychiatry. 2005;162:732-740.
19. Peterson CB, Miller KB, Johnson-Lind J, et al. Dokładność przypomnienia objawów w zaburzeniach odżywiania. Compr Psychiatria. 2007;48:51-56.
20. Fairburn CG, Cooper Z. badanie zaburzeń jedzenia., W: Fairburn C, Wilson GT, eds. Binge-Eating: natura, Ocena i leczenie. 12. ed. 1993: 317-331.
21 . Pratt EM, Niego SH, Agras WS. Czy wielkość binge ma znaczenie? Int J Eat Disord. 1998;24:307-312.
22 . Russell G. bulimia nervosa: złowieszczy wariant anoreksji nervosa. Psychol Med 1979;9:429-448.
23 . First MB, Gibbons M, Spitzer RL, et al. Ustrukturyzowany wywiad kliniczny dla DSM-IV Oś II zaburzenia osobowości (SCID-II).
24 . Kaye WH, Weltzin TE, McKee M, et al., Laboratoryjna ocena zachowań żywieniowych u bulimii i zdrowych kobiet: metody rozwoju laboratorium żywienia człowieka. Am J Clin Nutr. 1992;55:372-380.
25 . Keel PK, Cogley CB, Ghosh S, Lester NA. Co stanowi niezwykle dużą ilość pożywienia do definiowania epizodów binge? Prezentowany na: the Academy for Eating Disorder ' s 10th International Conference on Eating Disorders; kwiecień 25-28, 2002; Boston.
26 . Fairburn CG, Cooper z, Shafran R. Cognitive behaviour therapy for eating disorders: a „transdiagnostic” theory and treatment. Zachowuj Się Res Ther. 2003;41:509-528.
27 ., Barlow DH, Hersen M. Single Case Experimental Designs: Strategies for Studying Behavior Change. 2. ed. Elmsford, NY: Pergamon Press; 1984.
28 . Walsh BT. DSM-V z perspektywy doświadczenia DSM-IV. Int J Eat Disord. 2007; 40 (suppl): S3-S7.
29 . Greenfeld D, Mickley D, Quinlan DM, Roloff P. hipokaliemia w warunkach ambulatoryjnych z zaburzeniami jedzenia. Am J Psychiatry. 1995;152:60-63.
30. Walsh BT, Kahn CB. Kryteria diagnostyczne zaburzeń jedzenia: obecne obawy i przyszłe kierunki. Psychopharmacol Bull. 1997;33:369-372.
31. Wilfley DE, Bishop ME, Wilson GT, Agras WS., Klasyfikacja zaburzeń jedzenia: w kierunku DSM-V. Int J jeść Disord. 2007; 40 (suppl): S123-S129.
32. Favaro a, Ferrara S, Santonastaso P. the spectrum of eating disorders in young women: a prevalence study in a general population sample. Psychosom Med. 2003;65:701-708.