rozwój jako poeta
Burns rozwijał się szybko w latach 1784 i 1785 jako „okazjonalny” poeta, który coraz bardziej zwrócił się do wierszy, aby wyrazić swoje emocje miłości, przyjaźni, rozrywki lub jego ironicznej kontemplacji sceny społecznej. Nie były to jednak spontaniczne wysięki prawie niepiśmiennego chłopa. Burns był świadomym rzemieślnikiem; jego wpisy w książce, którą rozpoczął w 1783 roku, ujawniają, że od początku interesował się problemami technicznymi wersyfikacji.,
choć pisał wiersze dla własnej rozrywki i przyjaciół, Burns pozostał niespokojny i niezadowolony. Zdobył reputację niebezpiecznego buntownika przeciwko religii prawosławnej, a gdy w 1786 roku zakochał się w Jean Armour, jej ojciec nie pozwolił jej poślubić Burnsa, mimo że dziecko było w drodze i zgodnie ze szkockim prawem wzajemna zgoda, a następnie skonsumowanie stanowiło legalne małżeństwo. Jean została przekonana przez ojca, aby cofnąć swoją obietnicę., Robert, zraniony i rozwścieczony, związał się z inną kobietą, Mary Campbell, która wkrótce potem zmarła. 3 września Jean urodziła mu bliźniaki bez związku małżeńskiego.
tymczasem gospodarstwo nie prosperowało, a Burns, nękany nierozwiązywalnymi problemami, myślał o emigracji. Ale najpierw chciał pokazać krajowi, co potrafi. W trakcie swoich kłopotów podjął plany wydania tomu swoich wierszy w pobliskim Kilmarnock. Tytuł Poems, głównie w dialekcie szkockim, ukazał się 31 lipca 1786 roku. Jego sukces był natychmiastowy i przytłaczający., Prosty wiejski lud i wyrafinowani Edynburscy krytycy przyjęli to, a rezultatem było to, że Burns wyruszył do Edynburga 27 listopada 1786 roku, aby zostać lwicowanym, protekcjonalnym i obsypanym dobrymi, ale niebezpiecznymi radami.
głośność była niezwykłą mieszanką. Zawierał on garść pierwszorzędnych wierszy szkockich: „The Twa Dogs”, „Scotch Drink”, „the Holy Fair”, „an Address to the Deil”, „the Death and Dying Words of Poor Maillie”, „to a Mouse”,” To a Louse ” i kilka innych, w tym szereg wierszy listów adresowanych do różnych przyjaciół., Było też kilka wierszy szkockich, w których nie był w stanie utrzymać swojej inspiracji lub które są zepsute przez pomieszany cel. Ponadto ukazało się sześć ponurych i histrionicznych wierszy w języku angielskim, z których cztery piosenki, z których tylko jedna, „It Was Upon a Lammas Night”, zapowiadała jego przyszłą wielkość jako autora piosenek, a co dla współczesnych recenzentów wydawało się gwiazdami tomu, „The Cotter' s Saturday Night ” I ” to a Mountain Daisy.”
Burns starannie dobierał swoje wiersze.pragnął zaimponować szlachetnej publiczności., W swojej przedmowie nawiązywał do współczesnych sentymentalnych poglądów na temat „człowieka naturalnego” i „szlachetnego chłopa”, wyolbrzymiał swój brak wykształcenia, udawał brak zasobów naturalnych i w ogóle odgrywał rolę. Problem w tym, że tylko w połowie grał. Był na tyle niepewny co do szlachetnej tradycji, aby zaakceptować wiele z niej w jej wartości nominalnej, i chociaż, ku swej ostatecznej chwale, wciąż wracał do tego, co jego instynkty mówiły mu, że jest prawdziwą ścieżką do naśladowania, zbyt wiele jego wierszy jest marszczone przez naiwne i sentymentalne moralizowanie.