przez większość XX wieku opisywano i włączano do badań biologicznych coraz większą liczbę genetycznie zdefiniowanych myszy laboratoryjnych; tendencja ta przyspieszyła w XXI wieku. Początkowo badania z użyciem szczepów wsobnych ograniczały się głównie do podstawowych badań genetycznych, w których zaobserwowano biochemiczne lub wizualne fenotypowe wzorce ekspresji., Wraz z pojawieniem się Genetyki Molekularnej w 1960 roku, myszy laboratoryjne rozwinęły się w krytyczne narzędzia badawcze, w których genomowe podstawy choroby i mutacji mogą być badane na poziomie poszczególnych genów. W latach 70.pojawiła się perspektywa umyślnej modyfikacji genomu myszy poprzez dodanie nowego funkcjonalnego DNA (Jaenisch, 1976; Jaenisch and Mintz, 1974). Na początku 1980 roku, trwałość MIKROINJECTED laboratoryjne pochodne DNA w komórkach żywych urodzonych myszy (Gordon and Ruddle, 1981) i funkcjonalna ekspresja transgenów u myszy (Brinster et al.,, 1981; Costantini i Lacy, 1981). W ciągu kilku lat duże uniwersytety, szkoły medyczne i firmy farmaceutyczne i biotechnologiczne stworzyły własne laboratoria myszy transgenicznych, a technologie modyfikacji genetycznej zostały rozszerzone na inne gatunki. Zmodyfikowane genetycznie C. elegans, Drosophila, danio pręgowany, myszy i szczury zostały wykorzystane w badaniach biomedycznych do badań podstawowych genetyki i funkcji genów, a także do modelowania ludzkiej choroby. Genetycznie zmodyfikowane bydło, kozy i owce zostały wykorzystane do produkcji białek w mleku (Schnieke et al.,, 1997), podczas gdy zmodyfikowane genetycznie świnie były wykorzystywane jako Duże zwierzęce modele niektórych chorób i jako potencjalni dawcy ksenotransplantacji (Lai et al., 2002). Mysz pozostaje głównym wyborem do eksperymentów transgenicznych ze względu na względną łatwość manipulacji zarodkiem i dorosłym oraz niezrównaną głębię wiedzy genetycznej myszy, chociaż szczury mogą mieć więcej użyteczności dla niektórych celów (Zheng et al., 2012)., Obecnie genetycznie zmodyfikowane myszy są produkowane jako modele ludzkiej choroby, do badania podstawowej funkcji genów i regulacji, a także jako systemy in vivo, w których można badać ekspresję genetyczną ssaków (i niemammalian).