Encyclopædia Britannica, Inc.Zobacz wszystkie filmy do tego artykułu
Rezolucja Zatoki Tonkina, zwana także rezolucją Zatoki Tonkina, rezolucja przedstawiona Kongresowi USA Przez Pres. Lyndon Johnson 5 sierpnia 1964 roku, w odpowiedzi na dwa rzekomo niesprowokowane ataki Północnowietnamskich kutrów torpedowych na niszczyciele „Maddox” i „C. Turner Joy” z siódmej Floty Stanów Zjednoczonych w Zatoce Tonkinie 2 sierpnia i 4 sierpnia., Jego celem było zatwierdzenie i poparcie determinacji prezydenta, jako głównodowodzącego, w podejmowaniu wszelkich niezbędnych środków, aby odeprzeć każdy atak zbrojny przeciwko siłom Stanów Zjednoczonych i zapobiec dalszej agresji. Zadeklarowała również, że utrzymanie międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa w Azji Południowo-Wschodniej ma kluczowe znaczenie dla amerykańskich interesów i pokoju na świecie.
obie izby Kongresu przyjęły rezolucję 7 sierpnia, Izba Reprezentantów stosunkiem głosów 414 do zera, a Senat stosunkiem głosów 88 do 2., Rezolucja służyła jako główne konstytucyjne upoważnienie do późniejszej eskalacji wojskowego zaangażowania Stanów Zjednoczonych w wojnę w Wietnamie. Kilka lat później, gdy amerykańska opinia publiczna była coraz bardziej rozczarowana wojną w Wietnamie, wielu kongresmenów uznało rezolucję za dającą prezydentowi ogólne prawo do prowadzenia wojny, a rezolucja została uchylona w 1970 roku.,
w 1995 roku Vo Nguyen Giap, który był dowódcą wojskowym Wietnamu Północnego podczas wojny wietnamskiej, przyznał się do ataku na Maddox z 2 sierpnia, ale zaprzeczył, że Wietnamczycy rozpoczęli kolejny atak 4 sierpnia, jak twierdziła wówczas Administracja Johnsona.