Bitwa pod kŭmsong zakończyła wojnę strzelecką. 25 maja negocjatorzy z P 'anmunjŏm wypracowali szczegóły wymiany POW, ustanawiając przepisy dotyczące” neutralnego narodu ” zarządzania procesem repatriacji. Zaczęli planować podpisanie rozejmu. Następnie, w dniach 18-19 czerwca, Syngman Rhee zorganizował swoją żandarmerię wojskową, aby umożliwić 27 000 koreańskich internowanych w ich areszcie ” ucieczkę.”Rozwścieczeni Chińczycy zarządzili dalsze ataki na ROKĘ., Amerykanie podzielali swoją wściekłość, ale w interesie kompromisu przekonali Rhee ' a, że Stany Zjednoczone spełnią wszystkie jego warunki do zawieszenia broni. 9 lipca Rhee zgodził się na zawieszenie broni, jednak żaden z przedstawicieli ROK nigdy go nie podpisał. 27 lipca Mark W. Clark z UNC, Peng Dehuai z Chin i Kim Il-sung z Korei Północnej podpisali porozumienie. Tego samego dnia strzelanina ustała (mniej więcej), a armie rozpoczęły niezręczny proces wycofywania się przez obszar o szerokości 4 km (2,5 mili).,
U. S., Department of Defense
nadzór nad akcjami zawieszenia broni sprawowała Wojskowa Komisja rozejmu (10 oficerów reprezentujących bojowników), Komisja Nadzoru Państw Neutralnych (Szwecja, Szwajcaria, Polska i Czechosłowacja) oraz Komisja repatriacyjna Państw Neutralnych (te same cztery państwa, Plus Indie jako opiekun jeńców wojennych). Od 5 sierpnia do 6 września do najbardziej uprzywilejowanego reżimu powróciło łącznie 75 823 żołnierzy komunistycznych i cywilów (z wyjątkiem 5 640 Koreańczyków), a 7 862 żołnierzy amerykańskich, 3 597., żołnierzy oraz 1377 osób innych narodowości (w tym część cywilów) powróciło pod kontrolę UNC. Zamiana stała się wydarzeniem medialnym o dużych możliwościach: komunistyczni jeńcy zdjęli znienawidzone kapitalistyczne mundury więzienne i pomaszerowali śpiewając zatwierdzone przez partię piosenki.
Postępowanie z tymi, którzy odmówili repatriacji, zamieniło się w koszmar, ponieważ agenci wśród jeńców komunistycznych i przesłuchujących uprzykrzali Indianom życie., Do czasu, gdy Komisja repatriacyjna Państw Neutralnych zrezygnowała z procesu przesiewowego w lutym 1954 roku, tylko 628 Chińczyków i Koreańczyków zmieniło zdanie i odeszło na północ, a 21 839 powróciło pod kontrolę UNC. Większość nierepatriatów została ostatecznie osiedlona w Korei Południowej i na Tajwanie.
zgodnie z postanowieniami Porozumienia o zawieszeniu broni, Stany Zjednoczone zorganizowały w Genewie międzynarodową konferencję, na której wszyscy wojownicy dyskutowali o politycznej przyszłości Korei. Rzeczywiste spotkania nie przyniosły porozumienia., Półwysep Koreański nadal byłby uwięziony w kręgach zimnej wojny, ale przetrwanie Republiki Korei podtrzymywało nadzieję swobód obywatelskich, demokracji, rozwoju gospodarczego i ostatecznego zjednoczenia—nawet jeśli ich spełnienie może wymagać kolejnych 50 lat lub więcej.
Allan R. Millett